Νέα Ζηλανδία: Ύμνος στην ποιότητα ζωής,

Στο ιερό βουνό Χικουράγκι των Μαορί μπορείτε να παρακολουθήσετε τον πολεμικό χορό «χάκα» γύρω από τα ξύλινα τοτέμ

Η Νέα Ζηλανδία είναι μια χώρα που βραβεύεται ως οικολογικός προορισμός. Μια χώρα που δεν δέχεται να κάνουν πυρηνικές δοκιμές στα χωρικά της ύδατα. Δεν είναι τόσο απόμακρη όσο μοιάζει λόγω της απόστασής της από τις άλλες ηπείρους και του κόστους του ταξιδιού. Τα φυσικά της τοπία, που έγιναν διάσημα σε όλο τον πλανήτη χάρη στην κινηματογραφική μεταφορά του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών», αλλά και με την ταινία «Μαθήματα πιάνου», οι πόλεις της που είναι κτισμένες βάσει πολεοδομικού σχεδιασμού, οι ιθαγενείς Μαορί με την αυθεντική φιλόξενη διάθεση, αποτελούν εχέγγυα για ένα πραγματικά ξεχωριστό ταξίδι στην άλλη άκρη της Γης!

Η Νέα Ζηλανδία είναι παράδεισος για τους ψαράδες

Το φυσικό κάλλος της Ν. Ζηλανδίας ανταμείβει τον περιηγητή με καταπληκτικές πεζοπορίες σε τοπία, όπου τα γεφύρια αιωρούνται πάνω από πολύχρωμες λίμνες και θερμές πηγές, ή σε απέραντες ακτές που στολίζονται με ουράνια τόξα. Οι πολιτείες της μοιάζουν χαμένες μέσα στην οργιαστική βλάστηση και ξεχωρίζουν για την αρχιτεκτονική τους και την ποιότητα ζωής που προσφέρουν στους κατοίκους τους.

Οι Νεοζηλανδοί είναι ευαισθητοποιημένοι από τις αρχές του ‘70 σε σχέση με τα περιβαλλοντικά θέματα. Οι ιθαγενείς Μαορί, παρά την καταπίεση των προηγούμενων δεκαετιών και τη δήμευση της γης τους από τους Παχέκας(τα «λευκά κεφάλια»), κατάφεραν να διατηρήσουν το γενεαλογικό τους δέντρο wakapapa, μαζί με τη γλώσσα και την κουλτούρα τους.

ΦΑΓΗΤΟ

Η διατροφή των Νεοζηλανδών βασίζεται στο κρέας και στα βραστά λαχανικά. Οι μετανάστες που ήρθαν από την Ασία έχουν ανοίξει εξαιρετικά ινδικά, κινέζικα και γιαπωνέζικα εστιατόρια. Στις μεγάλες πόλεις θα βρείτε όλων των ειδών τις κουζίνες και τα κινέζικα μαγειρεία είναι διάσπαρτα παντού. Μια μεγάλη μπριζόλα πάντως είναι το βασικό γεύμα των ντόπιων όπως και τα μαγειρεμένα στον φούρνο της γης εδέσματα. Δοκιμάστε γαλακτοκομικά προϊόντα, παγωτά και τυριά. Είναι ολόφρεσκα, οργανικά και ιδιαιτέρως εύγευστα. Οι Μαορί ξέρουν από ψάρεμα, οπότε αν βρεθείτε στα χωριά τους, όπως στην περιοχή Ρουατόρια, δοκιμάστε fish and chips στις καντίνες (ίσως είναι από τα πιο νόστιμα που έχετε δοκιμάσει) και θαλασσινές ποικιλίες στα εστιατόρια. Δημοφιλή είναι επίσης τα χέλια, οι αχιβάδες, τα μύδια, και ο τόνος - τον οποίο μπορείτε εύκολα να ψαρέψετε και μόνοι σας. Εξαιρετικά είναι τα τοπικά κρασιά και το λικέρ που φτιάχνουν οι Νεοζηλανδοί από ακτινίδια.

Στο Οκλαντ

«Tony’s» (32 Lorne str, +6493732138). Από το 1968 γεμίζει με καλοφαγάδες που παραγγέλνουν μπριζόλα ή θαλασσινά.

«Antoine's» (Parnell Road, +649379 8756). Εδώ θα απολαύσετε το «μενού της νοσταλγίας», που το σερβίρουν από το 1973.

Οκλαντ: Μια πρωτοπόρος πόλη

Παγκόσμιο κέντρο ιστιοπλοΐας, το Οκλαντ, η πόλη με τους περισσότερους Πολυνήσιους στον κόσμο, προσελκύει επισκέπτες από όλες τις ηπείρους. Την ωραιότερη θέα απολαμβάνει κανείς από τον πύργο τηλεπικοινωνιών (328 μ.) ανατριχιάζοντας στην αίσθηση που δίνει η ταλάντωσή του από τον άνεμο. Στον ορίζοντα διακρίνονται οι δρόμοι και οι πλατείες, όπου το 1972 γεννήθηκε το πρώτο Εθνικό Κίνημα Πρασίνων στον κόσμο. Ηταν το ίδιο Κίνημα που το 1978 πρωτοψήφισε γυναίκα για αρχηγό και ανέδειξε ομοφυλόφιλους υποψηφίους.

Με έκπληξη κοιτούσαν και χειροκροτούσαν οι πολίτες μια ανοιξιάτικη μέρα του Δεκέμβρη πριν από λίγα χρόνια, την πρωθυπουργό της χώρας και ηγέτιδα του Εργατικού Κόμματος, Ελεν Κλαρκ, να σκαρφαλώνει τα 65 μ. έως την κορυφή της φαντασμαγορικής γέφυρας -πιστό αντίγραφο εκείνης του Σίδνεϊ- αφού είχε ήδη κάνει κάτι αντίστοιχο στο Κιλιμάντζαρο!

Τόσο το Μουσείο του Οκλαντ με τα χειροτεχνήματα των Μαορί, όσο και το ενυδρείο Κέλι Τάρτλον, με αναπαραστάσεις εξερευνήσεων του ωκεανού και υπόκρουση κλασικής μουσικής, θα σας συναρπάσουν. Κάποιοι επισκέπτες δακρύζουν από συγκίνηση μπροστά στο θαύμα αυτό της υποβρύχιας ζωής, καθώς αμέτρητα ψαράκια όλων των χρωμάτων μοιάζουν σαν να χορεύουν μέσα στο πελώριο ενυδρείο.

Αξίζει να κάνετε μια βόλτα στην οδό Παρνέλ με τα αναστηλωμένα, ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής σπίτια, μαγαζιά, καφέ και γκαλερί. Εδώ θα βρείτε μοδάτα (και ακριβά) εστιατόρια με εντυπωσιακή διακόσμηση, ενώ εξαιρετικά ευρηματικές είναι και οι βιτρίνες των καταστημάτων που πουλάνε ρούχα και αξεσουάρ. Κάποτε, μάλιστα, ο καταστηματάρχης του «Cubboard» στο Νο 333, κέρδισε το βραβείο του πιο ικανού εμπόρου επειδή είχε γράψει στην πινακίδα του: «Ρούχα για αυτούς που καταλαβαίνουν τη διαφορά».

Οι γιορτές του Οκλαντ. Στις 29 Ιανουαρίου γιορτάζεται η επέτειος από την ίδρυση της πόλης. Στην «Day Regatta», όπως αποκαλούν τη γιορτή, ο ουρανός φωτίζεται με βεγγαλικά και οι πλατείες γεμίζουν με κόσμο που έρχεται να παρακολουθήσει θεατρικά δρώμενα και συναυλίες, να ψωνίσει στα παζάρια και να θαυμάσει τις εκθέσεις, κατά μήκος του παραλιακού πεζοδρόμου Coast to Coast που ενώνει τα δυο λιμάνια περνώντας από το Albert Park, το Πανεπιστήμιο, το πάρκο Domain και τους λόφους Eden και One Tree Hill.

Στις 6 Φεβρουαρίου η χώρα γιορτάζει τη συμφωνία Waitangi του 1840 που υπογράφηκε μεταξύ ιθαγενών και αποίκων. Η έθνικ αυτή γιορτή ξεκινά από νωρίς μέσα στα μαράε (παλιούς ναούς) όπου χορεύεται ο πολεμικός χορός των Μαορί, «χάκα», γνωστός από την εθνική ομάδα ράγκμπι Αll Blacks.

Οι άνθρωποι φορούν ψάθινες φούστες και ζωγραφίζουν στα πρόσωπά τους τατουάζ με χένα.

Κι επειδή την ημέρα αυτή όλοι οι καταπιεσμένοι λαοί θυμούνται τα γενέθλια του Bob Marley, στο Οκλαντ (και συγκεκριμένα στο πάρκο Western Springs) οργανώνεται το διεθνές φεστιβάλ ρέγκε «Groove in the Park».

Το δεύτερο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου γιορτάζεται το γκέι φέστιβαλ του Οκλαντ με την ονομασία «Hero». Περισσότερα από 200.000 άτομα παρακολουθούν τη μεγάλη παρέλαση, τα άρματα και τους γκέι ακτιβιστές που διαδηλώνουν για τα ίσα δικαιώματα στον έρωτα, στους νόμους, στην κοινωνία.

Η τρανσέξουαλ δήμαρχος

Η Τζορτζίνα Μπέγιερ (που βαφτίστηκε Τζορτζ Μπέρτραντ) ήταν η πρώτη στον κόσμο τρανσέξουαλ δήμαρχος και βουλευτής. Ψηφίστηκε το 1995 και υποστήριξε ενεργά τις προσπάθειες των οργανώσεων για τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων - κάτι που τελικά την οδήγησε σε παραίτηση έπειτα από δέκα χρόνια στην πολιτική ζωή της χώρας.

FAST INFO

ΑΤΜΟΣΦΑΙΡΑ ΕΠΟΧΗΣ

Τη δεύτερη εβδομάδα του Φεβρουαρίου, στο Νάπιερ γιορτάζεται η Εβδομάδα Αρ Ντεκό, όπου οργανώνονται δείπνα σε αίθουσες χορού και χοροεσπερίδες με ενδυμασίες εποχής.

ΑΡ ΝΤΕΚΟ ΜΕ ΙΣΠΑΝΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ

Μόλις είκοσι χιλιόμετρα νότια, βρίσκεται ακόμη μια αρ ντεκό κωμόπολη - και μάλιστα με ισπανικές επιρροές στην αρχιτεκτονική της. Ονομάζεται Χάστιγκς και αξίζει να δείτε την εντυπωσιακή της πλατεία, την οποία κοσμεί ένας αριστουργηματικός πύργος με ρολόι.

ΓΙΟΡΤΗ ΜΗΛΟΥ

Από τον Φεβρουάριο μέχρι και τον Απρίλιο πολύς κόσμος ασχολείται με τη συγκομιδή των μήλων. Τα βράδια διασκεδάζουν χορεύοντας στις παμπ της πόλης Χάστιγκς.

ΑΓΟΡΑΣΤΕ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ

Η οδήγηση στη Νέα Ζηλανδία είναι εύκολη, οι δρόμοι και οι οδηγοί άψογοι, γι’ αυτό, αν είστε παρέα 3-4 ατόμων, αξίζει να αγοράσετε ένα μεταχειρισμένο αμάξι, το οποίο θα πουλήσετε σε άλλους ταξιδιώτες, στο τέλος του οδοιπορικού σας. Συμφέρει περισσότερο από το να νοικιάσετε. Οι ζεστές ημέρες ξεκινούν τον Νοέμβριο και τελειώνουν τον Απρίλιο. Τον χειμώνα οι σκιέρ επισκέπτονται το χιονοδρομικό κέντρο του Κουίνστοουν, στο νότιο νησί.

Ναπιέρ: Υμνος στην Αρ Ντεκό

Πολύ πριν ο Κάπτεν Χουκ φθάσει στο νησί, τον Οκτώβριο του 1769, οι Μαορί κατοικούσαν τόσο στα παράλια όσο και στην ενδοχώρα της εύφορης περιοχής Χάουκ Μπέι. Ο αποικιοκράτης διοικητής Νάπιερ, του οποίου το όνομα πήρε η πόλη, τη μεταμόρφωσε σε εμπορικό κέντρο. Τo 1931 κατεδαφίστηκε από έναν σεισμό 7,9 Ρίχτερ και ξανακτίστηκε αποτελώντας το καλύτερο παράδειγμα πόλης με αισθητική αρ ντεκό.

Απλωμένη κατά μήκος της παραλίας Hawke έχει σήμερα περίπου 55.000 κατοίκους. Ξεχωρίζει για το μεσογειακό ταμπεραμέντο και το κλίμα της και διαθέτει μία εξαιρετική μαρίνα, τη Marine Parade. Αυτό όμως που κάνει την πόλη πολύ ιδιαίτερη είναι η αρχιτεκτονική της, που την κάνει να θυμίζει σκηνικό από ευρωπαϊκή ταινία του μεσοπολέμου.

Καθώς περπατάτε, αναζητήστε τα χαρακτηριστικά μοτίβα στα κτίρια, όπως ήλιους που ανατέλλουν και ιδιόρρυθμα γεωμετρικά σχήματα. Η οδός Εμερσον έχει μερικά εξαιρετικά δείγματα του ρυθμού αρ ντεκό και σε κάποια καταστήματα που έχουν ανακαινιστεί θα τα διακρίνετε στην πρόσοψη των πάνω ορόφων.

Οσον αφορά το ντύσιμο, οι κάτοικοι ανταγωνίζονται για το ποιος θα εντυπωσιάσει περισσότερο. Κοπέλες με χειροποίητα φτερά στην πλάτη και αστραφτερές κορώνες στα μαλλιά, χορεύουν και μοιράζουν χαμόγελα στο πεζοδρόμιο, καθ’ οδόν για τη δουλειά τους.

Ανδρες και γυναίκες απολαμβάνουν την μπίρα τους στις παμπ έχοντας τα ρούχα και τα καπέλα τους στολισμένα με λαμπάκια! Νέοι που εργάζονται στον χώρο της διαφήμισης, κυκλοφορούν με χάρτινα κουστούμια όπου έχουν ζωγραφισμένα διαφημιστικά μηνύματα - άλλοτε για κάποιο προϊόν και άλλοτε για την προβολή της τοπικής βιβλιοθήκης.

Ανταλλαγές ρούχων, βιβλίων, επίπλων και διαφόρων άλλων πραγμάτων γίνονται καθημερινά σε παζάρια που στήνουν οι ίδιοι οι πολίτες. Η αρμύρα της θάλασσας συνοδεύει την καθημερινότητα και όλοι απολαμβάνουν την αίσθηση μιας πόλης που μοιάζει... εθισμένη στις ιδανικές συνθήκες διαβίωσης.

ΦΑΓΗΤΟ

Στο Οκλαντ

«Aashantay» (309 Karanga?hape road, +6493096696). Ενα από τα πολλά και οικονομικά ινδικά ρεστοράν στην περιοχή όπου έχουν μεταναστεύσει πολλοί Ινδοί από τα νησιά Fiji.

Στη Ροτορούα

«Poppy’s Villa Restaurant» (4 Marguerita Street, +6473471700). Ατμοσφαιρικό εστιατόριο που στεγάζεται σε ανακαινισμένη αριστοκρατική βίλα. Εχει βραβευτεί πολλές φορές για πιάτα σαν το αρνάκι Canterbury σχάρας.

Η «Μέκκα της αδρεναλίνης»

«Μέκκα της αδρεναλίνης» αποκαλούν τη χώρα οι θαυμαστές των ριψοκίνδυνων σπορ, όπως το μπάντζι-τζάμπινγκ, οι οποίοι εκτελούν άλματα στο Σκίπερς Κάνιον. Η ιλιγγιώδης βουτιά γίνεται από ελικόπτερο που πετά σε ύψος 300 μέτρων. Αγαπημένα σπορ όμως είναι και η γρήγορη κατάβαση με σανίδα πάνω σε πάγο (παρασέιλινγκ), το ράφτιγκ στα ποτάμια με τα κρυστάλλινα νερά και οι βουτιές από πανύψηλους καταρράκτες, η ορειβασία, η αναρρίχηση, το καγιάκ, το scuba diving.

Σηματοδοτημένα μονοπάτια διασχίζουν ατελείωτα εθνικά πάρκα, βουνά και δάση, κοιλάδες και παραλίες. Υπάρχουν δώδεκα εθνικά πάρκα και πέντε θαλάσσια. Δυο από αυτά έχουν χαρακτηριστεί ως Μνημεία Παγκόσμιας Φυσικής Κληρονομιάς: το Εθνικό Πάρκο Τογκαρίρι στο βόρειο νησί και το Τε Γουαχιπούνα Μου, στο νότιο νησί.

Ακόμη και αν περπατάτε μόνοι σας, τα μονοπάτια δεν είναι ποτέ ερημικά γι’ αυτό δεν διατρέχετε κίνδυνο. Το πολύ πολύ να φτάσετε στο τέλος του μονοπατιού έχοντας κάνει νέες γνωριμίες.

Στο βορειότερο τμήμα του νησιού, το οποίο στον χάρτη μοιάζει με μια λωρίδα γης λεπτή σαν ρίγα, μπορείτε να κάνετε «σαφάρι στην άμμο», πάνω σε μια παραλία 90 μιλίων.

Ο Ζακ-Ιβ Κουστό, μάλιστα, θεωρούσε ότι τα νησάκια Poor Knights Islands, έχουν έναν από τους πιο εντυπωσιακούς βυθούς στον κόσμο. Στα νησιά Μπέι μπορείτε να κολυμπήσετε με δελφίνια και μετά να χαθείτε μέσα στο δάσος Γουαϊπούα με τα πανάρχαια δέντρα κάουρι, στον κορμό των οποίων μπορείτε να σκαρφαλώσετε με χειροποίητες σκάλες.

Για την Καϊκούρα, κάποιος περιηγητής από την... Καλαμάτα έχει γράψει με μαρκαδόρo στον τοίχο ενός πανδοχείου: «Εκεί που σβήνει το ουράνιο τόξο οι φώκιες παίζουν με τα κύματα».

Ηταν ένα ψαροχώρι 2.500 κατοίκων, στην ανατολική ακτή του νότιου νησιού, το οποίο οι κάτοικοι εξέλιξαν σε τουριστικό θέρετρο, διατηρώντας την αυθεντικότητά του και προσφέροντας άψογο σέρβις στον επισκέπτη.

Με ένα μικρό ταχύπλοο που είναι εφοδιασμένο με ένα ειδικό «υδρόφωνο», μπορείτε να βγείτε στα ανοιχτά και να εντοπίσετε, αν είστε τυχεροί, γαλάζιες φάλαινες την ώρα που κάνουν την εντυπωσιακή τους βουτιά στο νερό. Πλησιάζοντας προς την ακτή θα βρείτε παρέες ξένων να κολυμπούν μαζί με δελφίνια και φώκιες.

Το απόβραδο στα κάμπινγκ οι επισκέπτες ανταλλάσσουν απόψεις σχετικά με τα μέρη που είδαν και προτείνουν ο ένας στον άλλο προορισμούς για τις επόμενες ημέρες, ενώ μαγειρεύουν το βραδινό τους στις κοινόχρηστες κουζίνες.

Ανάμεσά τους Γάλλοι και Ισπανοί, που έφυγαν από τις χώρες τους για λίγους μήνες ώστε να ξεχάσουν για λίγο την κατάθλιψη που προκαλεί η οικονομική κρίση, όπως μας είπαν οι ίδιοι.

Οικολογικός τουρισμός

Στη Νέα Ζηλανδία θα δείτε ολόκληρες οικογένειες να ταξιδεύουν με ποδήλατα. Κάνουν τις διακοπές τους με το σύστημα wwoof (Willing Workers on Organic Farms). Φιλοξενούνται στα σπίτια οικογενειών που έχουν οργανικές φάρμες και ως αντάλλαγμα βοηθούν στις καλλιέργειες και στις καθημερινές δουλειές του σπιτιού, κάνουν μικροεπισκευές και baby sitting ή μαθαίνουν στα παιδιά τη γλώσσα τους!

Ταξίδι στη γη των Μαορί

Πλησιάζοντας στην ηφαιστειακή γη της Ροτορούα έχουμε την αίσθηση ότι μπαίνουμε σε... πεδίο μάχης, καθώς είδαμε από μακριά μια ολόκληρη πόλη να αχνίζει! Ολη η περιοχή, εντός και εκτός του οικισμού, είναι γεμάτη από αμέτρητες θειούχες θερμές πηγές. Στις πλατείες οι κάτοικοι χρησιμοποιούν το νερό τους για μαγείρεμα, πλύσιμο και άλλες δουλειές, προκειμένου να εξοικονομούν ενέργεια.

Η Ροτορούα είναι ένας τόπος γεμάτος ενέργεια και αξίζει να κάνετε στάση εδώ για να ξεκουραστείτε - σωματικά και ψυχικά. Στην πόλη υπάρχουν ταξιδιωτικά γραφεία που οργανώνουν πεζοπορίες. Κάνοντας μία από αυτές, είχαμε την ευκαιρία να δούμε τους φαντασμαγορικούς θερμοπίδακες και να περάσουμε από ξύλινα γεφύρια που κρέμονται πάνω από λίμνες με πολύχρωμα νερά.

Οι θερμοπίδακες δημιουργούνται από την ανάμειξη του θείου με το νερό της βροχής και τα πετρώματα του γεωθερμικού εδάφους της περιοχής. Η εισπνοή των αερίων τούς προκαλεί μάλιστα ευφορία...

Οι δεκαεφτά λίμνες της Ροτορούα δημιουργούν έναν υδάτινο παράδεισο που απολαμβάνουν οι αθλητές - μάλιστα το 2007 η λίμνη Ροτορούα φιλοξένησε το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Θαλάσσιου Σκι και το 2009 το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ιστιοπλοΐας για τυφλούς. Σε ένα από τα σπα της πόλης, χαλαρώνουμε με ένα ιαματικό λασπόλουτρο. Το βράδυ σ’ ένα παραδοσιακό εστιατόριο εκτός από το φαγητό απολαμβάνουμε και μία παράσταση χορού των Μαορί.

Το επόμενο πρωί, ακολουθούμε τον ποταμό Μάτα, βόρεια της πόλης και φθάνουμε στην ακτή Ραγκιτούκια. Εκεί ανακαλύπτουμε ένα «γουάκα», το ξυλόγλυπτο πολεμικό κανό των Μαορί. Κάποια στιγμή συνειδητοποιούμε ότι έχουμε χαθεί, όμως η μαγευτική διαδρομή κατά μήκος του ποταμού μας συνεπαίρνει. Δεν γίνεται να μη συνεχίσουμε. Ευτυχώς συναντάμε μια παρέα ντόπιων πάνω σε άλογα και ένας νεαρός αυτόχθων με το όνομα Ρεγκ μάς προσκαλεί να καβαλήσουμε ένα άλογο από το κοπάδι και να πάμε μαζί τους. Ο Ρεγκ έχει ζωγραφίσει στο μέτωπο ένα τατουάζ μόκου τη λέξη «regenerate» που σημαίνει «ξαναγεννιέμαι» - από την οποία βγαίνει και το όνομά του.

Η χερσόνησος Ρουατόρια, νοτιανατολικά της Ροτορούα, κατοικείται κυρίως από Μαορί ιθαγενείς. Στην παμπ της πόλης Ρουατόρια, γυναίκες και άντρες παίζουν στοιχήματα για το ποιος θα πιει τις περισσότερες μπίρες. Η βόλτα με την ανατολή του ήλιου στην παραλία Waipiro Bay είναι μια συνήθεια των ξενύχτηδων της περιοχής. Δεν είναι δύσκολο να μπεις στην παρέα τους και να βάλεις στο τζουκ μποξ μουσικές ροκ εν ρολ και ρέγκε. Κάπου μεταξύ χορού, τραγουδιού και κουβέντας έρχεται το φως της μέρας και τότε τους ακολουθούμε μέχρι την παραλία. Την ονειρική διαδρομή μέσα από τα κεδρόδεντρα και τα κυπαρίσσια συνοδεύουν οι μελωδίες των πουλιών.

Στο ξέφωτο του Δάσους της Βροχής (Rainforest) συναντάμε την Κάθι Τε Χίρα, κάτοικο της μικρής πόλης, να ξεναγεί μία παρέα Γιαπωνέζων τουριστών μέσα στο τροπικό δάσος. Την επόμενη μέρα αποφασίζουμε να την ακολουθήσουμε κι εμείς. Σκαρφαλώνουμε στο ιερό βουνό Χικουράγκι, μέχρι το σημείο που επιτρέπεται -αφού από εκεί και πάνω μόνο οι Μαορί ιερείς μπορούν να ανέβουν, επειδή, σύμφωνα με τον μύθο, εκεί «κοιμάται» ο ψαράς που ανακάλυψε τη χώρα (Αοτεαρόα).

Στις γύρω βουνοκορφές, οι άνδρες με φορεσιές παραδοσιακές χορεύουν τον πολεμικό χορό των προγόνων τους «χάκα» κι ύστερα χαιρετιούνται... μύτη με μύτη.

Οι μύθοι των Μαορί

Η δημιουργία της Νέας Ζηλανδίας

Πολύ καιρό αφότου δημιουργήθηκε ο κόσμος, ο Τάνε Μαχούτα έπλασε τη γυναίκα από κόκκινο χώμα. Δίνοντάς της πνοή, έκανε έρωτα μαζί της και εκείνη γέννησε μια κόρη. Την έκανε και αυτή γυναίκα του και γέννησε μαζί της τις άλλες του κόρες. Υστερα από πολλά άλλα γεγονότα που συνέβησαν, ο ημίθεος Μάουι, που ζούσε στο νησί Χαβαΐκι των Σαμόα, έπλευσε στα ανοιχτά για ψάρεμα. Οταν ανοίχτηκε, άφησε το μαγικό του αγκίστρι στο πλάι του κανό. Το πελώριο ψάρι που πιάστηκε στο αγκίστρι ήταν το βόρειο νησί της Νέας Ζηλανδίας.

Ονομάζεται από τους παλαιότερους ως «Μαορί Τε Ικα α Μάουι», που σημαίνει «Το ψάρι του Μάουι». Η χερσόνησος Μάχια, στο ανατολικότερο ακρωτήρι του βόριου νησιού, λέγεται «Τε μάταου α Μάουι», ή «Το αγκίστρι του Μάουι», επειδή ήταν το αγκίστρι που ψάρεψε τη... χώρα.

Η δημιουργία ουρανού και γης

Οι Μαορί πιστεύουν ότι κάθε τι που υπάρχει πάνω στη γη έχει ζωή. Ολα έχουν κοινή καταγωγή τον ουρανό Ράνγκι και τη γη Πάπα.Tα έξι παιδιά τους είναι: ο Ταγουίρι, θεός των ανέμων και των καταιγίδων, ο Ταγκαρόα, θεός της θάλασσας και όλων των υδρόβιων όντων, ο Τάνε Μαχούτα των δασών και όλων των φυτών και ζώων τους, ο Χαούμια Τίκε Τίκε, θεός της άγριας φύσης, των ριζών και καρπών. Ο Ρόγκο Μα Τάνε, θεός της καλλιεργήσιμης τροφής και τέλος ο Του Ματαουέγκα, θεός του πολέμου.

Επειτα από αιώνες σύζευξης της γης και του ουρανού, τα παιδιά τους που δεν άντεχαν άλλο πια το σκοτάδι, αποφάσισαν να χωρίσουν τη μητέρα και τον πατέρα τους, ώστε να έρθει το φως στον κόσμο. Κανένας δεν τα κατάφερνε, μέχρι που ήρθε η σειρά του Τάνε Μαχούτα, ο οποίος έσπρωξε με όλη του τη δύναμη τα πόδια στον ουρανό και τους ώμους του προς τη γη, καταφέρνοντας να τους χωρίσει. Από τότε ο Τάνε Μαχούτα είναι ο πατέρας της ημέρας.Ομως, ο πατέρας ουρανός έχυσε τόσα δάκρυα ώστε ένα τεράστιο κομμάτι γης που ήρθε στο φως, μετατράπηκε σε θάλασσα.

Για να μη βλέπουν τη μάνα και τον πατέρα τους παραπονεμένους και θλιμμένους, τα παιδιά έστριψαν τον πατέρα-ουρανό προς το στομάχι της γης, ώστε να βλέπονται λίγο. Τώρα πια ο πατέρας δεν κλαίει τόσο πολύ - αλλιώς θα είχε πλημμυρίσει όλη η γη. Τις νύχτες μόνο κλαίει λίγο - κι έτσι έχουμε τη βραδινή δροσιά. Οι ομίχλες που πέφτουν τα πρωινά στις κοιλάδες, είναι οι αναστεναγμοί της γης που λαχταρά τον άντρα της, τον ουρανό.

Τα τατουάζ των Μαορί

Σύμφωνα με την παράδοση των Μαορί, κάθε κομμάτι του σώματος το προστατεύει κι ένας θεός. Στην κοινωνία των Μαορί οι ανώτερες τάξεις, στολίζουν τα πρόσωπά τους με τα περίπλοκα τατουάζ που τα λένε «μόκου». Οι γυναίκες μπορούν να έχουν «μόκου» μόνο στα χείλη και στο πηγούνι, ενώ οι άντρες σε όλο το σώμα, στο πρόσωπο και στα οπίσθια. Το «μόκου» δίνεται όταν κάποιος μπορεί να διαβάσει την ιστορία του γενεαλογικού του δέντρου και στο τατουάζ είναι γραμμένος ο τόπος καταγωγής και οι πρόγονοι. Επισκεφτείτε το Εθνικό Μουσείο Τατού στην πρωτεύουσα Ουέλινγκτον, όπου θα δείτε επιδείξεις των πολυνησιακών παραδοσιακών μεθόδων «τατάου» - από όπου βγήκε η λέξη «τατού». Εγινε μόδα στην Ευρώπη στις αρχές του 19ου αιώνα, όταν Βρετανοί ναύτες το έφεραν από τα υπερατλαντικά τους ταξίδια.

Οι γνώσεις των αυτόχθονων

Γεννημένοι δύτες οι Μαορί ψαρεύουν αστακούς και καραβίδες από μεγάλα βάθη. Οι γνώσεις τους σχετικά με τη γη είναι αληθινό δώρο για την αγροτική οικονομία της χώρας. 50.000.000 αρνιά βόσκουν στα βοσκοτόπια της. Τα γαλακτοκομικά, το μαλλί, τα κίουι (ακτινίδια), τα λαχανικά της Νέας Ζηλανδίας εξάγονται σε όλον τον κόσμο. Μεγάλες είναι οι γνώσεις των Μαορί και στην οργανική καλλιέργεια. Με επιδοτήσεις μπορούν να συνεχίσουν να κατασκευάζουν κτίσματα αποκλειστικά με φυσικά υλικά και με τον παραδοσιακό τρόπο που έμαθαν από τους προγόνους τους.

 

 

Ο ναός και η αγορά των Μαορί

«Μαράε» λέγονται στην ντόπια διάλεκτο οι ναοί με τον ξυλόγλυπτο διάκοσμο, μέσα στους οποίους καταλήγουν με ένα ξέφρενο γλέντι όλες οι γιορτές. Τις άλλες μέρες χρησιμοποιούνται ως πανδοχεία και χώροι για δημόσια συζήτηση.

Μαγείρεμα στα έγκατα της γης

Οι Μαορί χρησιμοποιούν ακόμη και σήμερα τη γη για να ψήσουν την τροφή τους. Το ονομάζουν «χάνγκι» και για να το φτιάξουν σκάβουν μια μεγάλη τρύπα βαθιά μέσα στη γη. Στο βάθος της ρίχνουν αναμμένα ξύλα και πυρωμένα σιδηρικά -όπως ζάντες από φορτηγά. Στη συνέχεια μέσα στον υπόγειο αυτό φούρνο τοποθετούν μεγάλα σιδερένια καλάθια γεμάτα με τα υλικά που θέλουν να ψήσουν. Κάτω κάτω τοποθετούνται τα κρεατικά - δηλαδή τα αγριογούρουνα από το κυνήγι της προηγούμενη ημέρας, οι λαγοί και άλλα. Πιο πάνω βάζουν τα λαχανικά - γλυκοπατάτες, κολοκύθες, λάχανα κ.ά., τυλιγμένα σε αλουμινόχαρτο. Σε ξεχωριστό «χάγκι» μπαίνουν τα θαλασσινά και τα ψάρια (καραβίδες, αστακοί, καρχαριάκια, τόνοι και άλλα ψάρια).

Τοτέμ λαξευμένα σε ξύλο και κόκαλο

Οι αυτόχθονες λαξεύουν μόνο ξύλα ή κόκαλα ψαριών που τα έχει ξεβράσει η θάλασσα. Δημιουργούν τα πασίγνωστα ξυλόγλυπτα και κοσμήματα με τις μορφές των θεών τους και τα ιερά τους σύμβολα.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Σε όλη τη χώρα υπάρχουν αμέτρητοι ξενώνες για backpackers (ταξιδιώτες με λίγα χρήματα). Είναι άριστα οργανωμένοι όπως και τα YHA (Youth Hostel Accommodation), έχουν κουζίνες, κήπους, πισίνες, τραπεζαρίες, χώρους χαλάρωσης (chill out areas) και αθλητικών δραστηριοτήτων.Αλλος ένας τρόπος είναι ο οικολογικός τουρισμός (wwoof). Προμηθευτείτε τη λίστα όπου είναι καταγεγραμμένες περίπου 400 οργανικές φάρμες, όπου μπορείτε να φιλοξενηθείτε, με αντάλλαγμα την προσφορά εργασίας. Πληροφορίες στο τηλέφωνο: +6435448695 και στο www.wwoof.co.nz .

Οκλαντ

«The Heritage» (+6493798553, www.heritagehotels.co.nz). Δωμάτια με θέα στη μαρίνα. «Florence Court» (+6495791187, www.florencecourt.co.nz). Αρχοντικό που ενοικιαζόταν ως προεδρική κατοικία. Απέχει λίγα λεπτά από το κέντρο. «Devereux Boutique Hotel» (+649 5245044, www.devereux.co.nz ). Κάποτε μπορντέλο, μετά παλάτι. Σήμερα ένα ανακαινισμένο ξενοδοχείο.

Ροτορούα

«The Rotorua Thermal Holiday Park»(+647 3463140, www.rotoruathermal.co.nz ). Μέσα σε δάσος βρίσκονται τα ξύλινα σπιτάκια, το κάμπινγκ, ο ξενώνας των 100 κρεβατιών και οι πισίνες.

Αναδημοσιευση Απο Εθνος