Η μαρτυρική ιστορία της Καντάνου-Χανιων,

Η ΜΑΡΤΥΡΙΚΗ ΚΑΝΤΑΝΟΣ,

Ζωντανό μνημείο της Ιστορίας,

Από: Μανώλης Μαρκαντωνάκης,

Η μαρτυρική ιστορία της Καντάνου, που αφανίστηκε από την εκδικητική μανία των Γερμανών κατακτητών, ζωντάνεψε και πάλι με τις εκδηλώσεις και την έκθεση αντικειμένων από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, που πραγματοποιήθηκαν χθες και προχθές στο πρώην Δημαρχείο Καντάνου.
Η Εκθεση εγκαινιάστηκε το Σάββατο και περιλαμβάνει αντικείμενα από τη Μάχη της Κρήτης, τον Β΄ Π.Π. και τη γερμανική κατοχή. Μεταξύ των εκθεμάτων υπάρχουν αντικείμενα από τις μάχες των Φλωρίων και του φαραγγιού της Καντάνου, φωτογραφικό υλικό, συμμαχικές και γερμανικές μοτοσυκλέτες του Β΄ Π.Π., χρηστικά σκεύη και οπλισμός από το φυλάκιο των Γερμανών στη Κάντανο, ενώ δεν λείπουν και οι αυθεντικές πλάκες τις οποίες τοποθέτησαν οι Γερμανοί έπειτα από το ολοκαύτωμα της Καντάνου.
Mιλώντας στα "Χ.Ν." ο αντιδήμαρχος Καντάνου - Σελίνου Γιάννης Φιωτάκης τόνισε ότι «ως Δήμος συμμετέχουμε στο Δίκτυο Μαρτυρικών Πόλεων και Χωριών της Ελλάδας, καθώς η Κάντανος βρίσκεται ανάμεσα στις 90 αναγνωρισμένες μέχρι σήμερα Μαρτυρικές Πόλεις και Χωριά της Ελλάδας, που κατέστρεψαν τα ναζιστικά στρατεύματα». Ο κ. Φιωτάκης σημείωσε ακόμα ότι «εκτός από την Κάντανο οι Γερμανοί έκαψαν επίσης τα χωριά Φλώρια, Μονή, Λειβαδάς, Κουστογέρακο και Αγία Ειρήνη». Από την πλευρά του ο ταμίας της Λέσχης Κλασικής Μοτοσυκλέτας Χανίων Παναγιώτης Τσουρουνάκης υπογράμμισε ότι «ανταποκριθήκαμε άμεσα στην πρόσκληση του Πολιτιστικού Συλλόγου για την υποστήριξη των εκδηλώσεων που επιβάλεται να γίνονται, ώστε να μην ξεχνάνε οι παλιότεροι και να διδασκόμαστε την ιστορία του τόπου οι νεότεροι», ενώ τόνισε ότι «δηλώνουμε την πικρία μας στο γεγονός ότι σε ένα τέτοιο μαρτυρικό και ιστορικό μέρος όπως η Κάντανος δεν υπάρχει ένα μόνιμο μουσείο εποχής που να μαρτυρά καθημερινά τα γεγονότα εκείνης της εποχής, ενώ το υλικό είναι άφθονο». Ο ίδιος εξάλλου επεσήμανε ότι «ένας από τους λόγους που συμμετέχουμε ως Λέσχη και υποστηρίζουμε ανάλογες εκδηλώσεις είναι μήπως ευαισθητοποιηθούν οι αρμόδιοι φορείς και προτρέψουν τη δημιουργία αυτού του μουσείου».
«Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους ιδιοκτήτες που διέθεσαν τις μοτοσυκλέτες τους για το στήσιμο της έκθεσης», κατέληξε. Την έκθεση διοργανώνει ο Δήμος Καντάνου - Σελίνου σε συνεργασία με τον Πολιτιστικό Σύλλογο Καντανιωτών "Καντανία" και με τη συμβολή της Λέσχης Κλασικής Μοτοσυκλέτας Χανίων.
Η επίσημη τελετή μνήμης για το κάψιμο της Καντάνου πραγματοποιήθηκε χθες και περιελάμβανε ομιλία με θέμα "Μάχη της Κρήτης: Ορατοί Μαχητές - Αόρατοι Συνεργάτες" από τον κ. Εμμανουήλ Μπουζάκη και μουσική βραδιά με τραγούδια Θεοδωράκη, Μαρκόπουλου, Ξυλούρη, Καμπανέλη. Σήμερα Δευτέρα στις 10:30π.μ. θα τελεσθεί επίσημη δοξολογία στον Ιερό Ναό Αναλήψεως Καντάνου και στις 11π.μ. στην κεντρική πλατεία Καντάνου θα ψαλεί επιμνημόσυνη δέηση. Θα ακολουθήσει χαιρετισμός του δημάρχου και ομιλία για τα γεγονότα της περιοχής από τον εκπαιδευτικό και προϊστάμενο πρωτοβάθμιας εκαίδευσης Ν. Χανίων Ποντικάκη Ηλία.
Ριζίτικο τραγούδι θα αποδώσει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Καντάνου.

Αναδημοσιευσα Από Χανιωτικα Νεα

Διαβάστε Περισσότερα ►

Το δώρο του "θεού Πιερία",

Πιερία: «Θεϊκά» παράλια,
Σε τούτη την εκτεταμένη ακτογραμμή της μακεδονικής γης που θεωρείται μία από τις πιο ενδιαφέρουσες της Μεσογείου, οι πλαγιές του θεοκατοίκητου Ολύμπου σβήνουν ομαλά στη θάλασσα αποκαλύπτοντας, σαν δώρα των θεών, κατάφυτα ακρογιάλια και υπέροχες παραλίες.
Αφήνοντας πίσω το ίσωμα της θεσσαλικής πεδιάδας και οδηγώντας με κατεύθυνση προς Θεσσαλονίκη, η στιβαρή σιλουέτα του Ολύμπου έρχεται ολοένα πιο κοντά και κυριαρχεί στην τοπιογραφία.
Ο αυτοκινητόδρομος τρέχει πάνω στη στενή λωρίδα γης που απλώνεται ανάμεσα στις πλαγιές του μυθικού βουνού και στο γαλάζιο της θάλασσας, διασχίζοντας μερικά από τα ομορφότερα τοπία της πατρίδας μας.

Η δημοφιλής παραλία της Λεπτοκαρυάς εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 10 χιλιομέτρων.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Το βλέμμα στη δύση καθηλώνεται από τις βαθυπράσινες γήινες γραμμές των ορεινών επάλξεων, ενώ σε όλο τον ανατολικό ορίζοντα το διάπλατο Αιγαίο σμιλεύει τη στεριά δημιουργώντας μερικές από τις πιο ενδιαφέρουσες παραλίες της Ελλάδας. Οι ντόπιοι καμαρώνουν για τον τόπο τους υποστηρίζοντας πως πρόκειται για τον απόλυτο συνδυασμό βουνού και θάλασσας, πράσινου και γαλάζιου, γλυκού και αλμυρού νερού και μάλλον δεν έχουν άδικο.
Η θέα από το κάστρο του Πλαταμώνα δρα πάντα ανακουφιστικά αποζημιώνοντας τους ταξιδιώτες για την όποια ταλαιπωρία στην εθνική οδό. Κοιτάζοντας από ψηλά την εκτεταμένη αυτή ακτογραμμή που ξεπερνά σε μήκος τα 30 χιλιόμετρα, διαπιστώνεις «ιδίοις όμμασι» πως πρόκειται για μια από τις πλέον εκτεταμένες αμμουδερές ακρογιαλιές της Αν. Μεσογείου που επιπλέον έχει την τύχη να απλώνεται στα πόδια του διάσημου βουνού των θεών.
Από το κάστρο του Πλαταμώνα ένας στενός δρόμος που φεύγει δεξιά κατηφορίζει με 2-3 γρήγορες στροφές προς την ακτή και στη συνέχεια κινείται νότια σε πορεία παράλληλη με την ακροθαλασσιά και τη σιδηροδρομική γραμμή. Πεύκα, θεόρατα πλατάνια που ποτίζονται από την αλμύρα και πελαγίσια νερά, διάφανα σαν κρύσταλλο, θα σας συντροφεύουν για περίπου 2 χιλιόμετρα μέχρι το μικρό λιμάνι του Πλαταμώνα που απέχει 54 χλμ. από τη Λάρισα και 38 από την Κατερίνη.

Ο ψαράς σέρνει έξω από το νερό τη βάρκα του, χρησιμοποιώντας το παραδοσιακό ξύλινο βαρούλκο, στην παραλία Λεπτοκαρυάς.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν οι κάτοικοι του ορεινού Παντελεήμονα που είχε ρημάξει από τον Εμφύλιο, αναζητούσαν την ευκολία των μετακινήσεων, μετοίκησαν εδώ, στα φιλόξενα παράλια του Αιγαίου τα οποία τους πρόσφεραν πρόσβαση στον σιδηρόδρομο, αλλά και στον οδικό άξονα Αθηνών ? Θεσσαλονίκης.
Γύρω από το νεότευκτο λιμάνι του Πλαταμώνα υπάρχουν ταβέρνες, και καφετέριες, ενώ από νωρίς τον Μάη οι κοντινές υπέροχες αμμουδιές κατακλύζονται από δεκάδες αλλοδαπούς λουόμενους που χαίρονται να κολυμπούν στα γαλαζοπράσινα νερά ατενίζοντας ταυτόχρονα τον χιονισμένο θεοκατοίκητο Ολυμπο που μεγαλόπρεπα φράζει τον ορίζοντα στη δύση.

Στην Ανω Σκοτίνα, θα δείτε τον ναό της Κοιμήσεως (1862) με τον θεόρατο πλάτανο.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Ο δρόμος συνεχίζει την προς Νότο πορεία του για την απλωτή ακτή των Νέων Πόρων που ξεδιπλώνει την αμμουδιά της στα όρια των Νομών Πιερίας και Λάρισας.
Ολες οι παραλίες του Πλαταμώνα είναι οργανωμένες καθώς προσφέρουν δυνατότητα για θαλάσσια σπορ, windsurf, αλεξίπτωτο θαλάσσης, θαλάσσιο σκι, καταδύσεις αλλά και καγιάκ ανοικτής θάλασσας, ενώ κάθε χρόνο βραβεύονται με τη Γαλάζια Σημαία.
Πλατάνια έως τη θάλασσα
«Εδώ κάνει κουμάντο ο Ολυμπος. Τα γυρίσματα του καιρού δύσκολα μπορείς να τα προβλέψεις», μας λέει βαριανασαίνοντας ο ψαράς ενώ σέρνει έξω από το νερό τη βάρκα του, χρησιμοποιώντας το παραδοσιακό ξύλινο βαρούλκο.

Στην όμορφη και δροσερή πλατεία του Παλιού Παντελεήμονα λειτουργούν καφέ και εστιατόρια.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Ολη η περιοχή από την παραλία του Παντελεήμονα μέχρι τη Λεπτοκαρυά δεν διαθέτει ασφαλές λιμάνι. Ετσι, μετά το ψάρεμα οι βάρκες τραβιούνται στην άμμο με αυτοσχέδια βαρούλκα για να προφυλαχτούν από τα μπουρίνια που ξεσπούν συχνά-πυκνά τον Μάη, ακόμα και τον Ιούνη.
Η τεράστια σε μήκος αυτή ακρογιαλιά έχει εύκολη πρόσβαση από την Εθνική οδό. Βέβαια ο τόπος έχει αναπτυχθεί άναρχα και κακόγουστα καθώς τσιμεντένια κτίσματα που δεν ταιριάζουν με την αισθητική του τοπίου ξεφυτρώνουν παντού. Η φύση πληγωμένη συρρικνώνεται, μαραζώνει, υποχωρεί μπρος στην ξέφρενη οικοπεδοποίηση που απειλεί να «καταπιεί» τα πάντα!

Στον Κάτω Ολυμπο, σε ύψος 1.400 μέτρων, θα συναντήσετε μία ακόμα από τις δεκάδες μικρές, άγνωστες λίμνες της ορεινής Ελλάδας.
Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Από το κάστρο του Πλαταμώνα κατηφορίζουμε τον δρόμο που οδηγεί προς την παραλία του Παντελεήμονα η οποία αποτελεί φυσική συνέχεια της ακτής της Σκοτίνας. Η όμορφη αμμουδιά της διακόπτεται από πλατανοδάση, ενώ παντού υπάρχουν διάσπαρτα συγκροτήματα ξενοδοχείων, αλλά και κάμπινγκ. Ανάμεσα στην παραλία της Σκοτίνας και του Παντελεήμονα παρεμβάλλεται μια δασική έκταση με θεόρατα πλατάνια που κυριολεκτικά βρέχεται από το κύμα και δεν προσεγγίζεται με αυτοκίνητο αφού δεν υπάρχουν δρόμοι.
Ωστόσο, αν συνεχίσετε πεζοπορικά πάνω στην παραλία, σίγουρα θα βρεθείτε σ' ένα απ' τα πιο ήσυχα σημεία τούτης της ατέλειωτης, μα και εξαιρετικά πολύβουης τους καλοκαιρινούς μήνες ακτής.

Το κάστρο του Πλαταμώνα και η ενιαία ακτή Παντελεήμονα - Σκοτίνας.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Μετά την ακτή του Παντελεήμονα ένας σύντομος ασφάλτινος δρόμος σας οδηγεί στην απλωτή ακροθαλασσιά της Σκοτίνας. Μια από τις όμορφες και δημοφιλείς παραλίες της περιοχής και από τις πρώτες που γεμίζει ξένους επισκέπτες από τις πρώτες ζεστές ημέρες του καλοκαιριού. Στη συνέχεια το σκηνικό επαναλαμβάνεται περίπου το ίδιο. Ξενοδοχεία, εξοχικές κατοικίες που φτάνουν μέχρι τον αφρό, πυκνή δόμηση και χιλιόμετρα ολόλευκης και καθαρής, ανοικτής στο πέλαγος, αμμουδιάς.
Η πορεία μας ανακόπτεται μπροστά στο πυκνό πλατανόδασος που καλύπτει τις εκβολές του ποταμού Ζηλιάνα ο οποίος πηγάζει ψηλά στον Ολυμπο. Εδώ συναντάμε μια πραγματική όαση ζωής όπου η άγρια φύση -έστω και προσωρινά- φαίνεται να κερδίζει το χαμένο έδαφος.

Φωτογραφία: Θοδωρής Αθανασιάδης
Η δημοφιλής παραλία της Λεπτοκαρυάς εκτείνεται σε μήκος μεγαλύτερο των 10 χιλιομέτρων, ενώ σε αρκετά σημεία το πλάτος της ξεπερνά τα 30-40 μέτρα. Ο δρόμος τρέχει κατά μήκος της και ουσιαστικά είναι αυτός που χωρίζει την αστική δόμηση από το κύμα. Ετσι λοιπόν από τη μία μεριά, παραταγμένα αράδα βρίσκονται τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και οι καφετέριες με τα τραπεζάκια τους σχεδόν πάνω στην άμμο και από την άλλη οι ομπρέλες, οι ξαπλώστρες και το γαλάζιο της θάλασσας.
Αρκετά τμήματα της παραλίας της Λεπτοκαρυάς είναι νοικοκυρεμένα, λειτουργικά και οργανωμένα, ενώ υπάρχουν ανάλογοι χώροι για στάθμευση. Το ίδιο μοτίβο θα συναντήσετε έως την Πλάκα Λιτόχωρου. Ανάμεσα στην Πλάκα και στη Σκάλα Λιτόχωρου (το λιμάνι) απλώνεται η εκτεταμένη ακρογιαλιά Γκρέμνια.
Η θάλασσα αν και είναι κοντά στον δρόμο δεν προσεγγίζεται εύκολα. Η δόμηση στην περιοχή αυτή είναι ελάχιστη, σε αντίθεση με τις παραλίες νοτιότερα. Η ακτή κάνει ένα απότομο σκαλοπάτι με κάθετα βράχια ύψους 10-15 μέτρων όπου δέντρα και τεράστιοι θάμνοι κρέμονται πάνω από το ακροθαλάσσι.
Ορεινές εξορμήσεις
Αν βρεθείς στην περιοχή επιβάλλεται να επιχειρήσεις μια έστω και σύντομη βόλτα προς τις δασωμένες πλαγιές του Κάτω Ολύμπου και το χωριό του Παλιού Παντελεήμονα. Ο εντυπωσιακός αυτός οικισμός, σαν από θαύμα κατόρθωσε να αναγεννηθεί από τις στάχτες του καθώς μέχρι πρόσφατα ήταν σε πλήρη εγκατάλειψη. Στην όμορφη και δροσερή πλατεία του με την υπέροχη θέα στο πέλαγος, κάτω από τη σκιά που προσφέρει το θεόρατο πλατάνι λειτουργούν καφέ και εστιατόρια. Δεν υπάρχει καλύτερη πρόταση μετά το μεσημεριανό μπάνιο, από μια βόλτα στη βουνίσια δροσιά του Παντελεήμονα.
Ο δρόμος που ξεκινά από το ύψος του κάστρου, περνά από τον νέο χωριό του Παντελεήμονα και ανηφορίζει για τον Παλιό Παντελεήμονα (άσφαλτος 8 χιλιόμετρα). Καθώς σταματά στην είσοδο του οικισμού, ένα λιθόστρωτο μονοπάτι αναλαμβάνει να σας οδηγήσει στην όμορφη πλατανοσκέπαστη πλατεία.
Στη συνέχεια η ασφαλτόδρομος ανηφορίζει σε μια ευχάριστη διαδρομή έως το χωριό Καλιππεύκη (13 χλμ.) παρέα με πανύψηλα δασικά πεύκα, έλατα και οξιές. Σύντομη παράκαμψη θα σας φέρει στην πανέμορφη Σκοτίνα, μια ορεινή κοινότητα που απολαμβάνει την ασυλία της φύσης, αλλά και διατηρεί ζωντανές τις παραδόσεις της.
Από την παραλία της Λεπτοκαρυάς ανηφορίζουμε εύκολα (5 χλμ.) για τις γειτονιές της Παλιάς Λεπτοκαρυάς. Από αυτό το σημείο αρχίζει μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ανάβαση -πάντα σε ασφάλτινο δρόμο- που στριφογυρνά στις δασωμένες υπώρειες του βουνού. Στη θέση «Κορομηλιά», διασταύρωση δεξιά, θα σας φέρει στο καινούργιο καταφύγιο απ' όπου θ' απολαύσετε από ύψος 1000 μέτρων την καλύτερη «αεροπορική» θέα της περιοχής.
Στη συνέχεια ο δρόμος γυρίζει προς τη μασχάλη του βουνού και μας ανεβάζει στα 1050 υψόμετρο όπου συναντάτε τη Μονή Κανάλων με θέαση στα δάση και στα ακροβούνια του Ολύμπου. Η παλαιότερη γραπτή μαρτυρία για την ύπαρξη της μονής συναντάται σε επιγραφή του 1638, που βρίσκεται στον ναό των Αγίων Πάντων.
Ο Αγγλος περιηγητής του 19ου αιώνα Leοn Hezey ανάγει την ίδρυσή της στον 9ο αιώνα, χωρίς όμως άλλα στοιχεία να το επιβεβαιώνουν. Το καθολικό είναι τύπου τρίκλιτης, θολοσκέπαστης Βασιλικής και κτίστηκε το 1833.
Από τη Μονή Καναλών μπορείτε να προσεγγίσετε μέσα από μια καθαρά ορεινή διαδρομή το χωριό Καρυά (8 χλμ.) και να συνεχίσετε την περιήγησή σας στα χωριά των δυτικών παρυφών του Ολύμπου.
Το Λιτόχωρο απέχει 6 και 10 χιλιόμετρα αντίστοιχα από την Πλάκα Λιτόχωρου και την παραλία της Λεπτοκαρυάς, ενώ είναι η αφετηρία για την πεζοπορική ανάβαση στις πλαγιές του ψηλότερου βουνού της χώρας και την όμορφη δασική τοποθεσία Πριόνια. Φυσικά σε «απόσταση βολής» βρίσκεται ο περίφημος και άρτια οργανωμένος αρχαιολογικός χώρος του Δίου.
Το κάστρο του Πλαταμώνα
Τα πρώτα οχυρωματικά έργα έγιναν τον 10ο μ.Χ. αιώνα, πιθανόν στη θέση όπου βρισκόταν η αρχαία πόλη Ηράκλειο (4ος αι). Το τοπωνύμιο Πλαταμώνας αναφέρεται γραπτώς για πρώτη φορά σε χρυσόβουλο του βυζαντινού αυτοκράτορα Αλεξίου Κομνηνού Α', το 1198.
Αργότερα και μετά την κατάληψη της Κων\πολης από τους Σταυροφόρους(1204), οι Φράγκοι που είχαν βάλει φαίνεται σκοπό να στρογγυλοκάτσουν για τα καλά στην περιοχή, ύψωσαν τα επιβλητικά τείχη και τον θεόρατο πύργο. Από τότε και στο εξής, για περίπου 200 ολόκληρα χρόνια, πιο μεθοδικά πλέον, διαφέντευαν τους φτωχούς αγρότες του κάμπου και ήλεγχαν τα καραβάνια που περνούσαν από εδώ.
Οταν όλη η Βαλκανική χερσόνησος πέρασε στα χέρια των Τούρκων, το θρυλικό καστέλι υποδέχτηκε τους νέους ηγεμόνες. Το 1897 βομβαρδίστηκε από τον πλοίαρχο Σαχτούρη και εγκαταλείφθηκε από τους Τούρκους.
Το Απρίλη του 1941 μετά την κατάρρευση του μετώπου και την παράδοση της Θεσσαλονίκης στους Γερμανούς, μια στρατιωτική μονάδα Νεοζηλανδών έχοντας ως αποστολή της να προστατεύσει την υποχώρηση των συμμάχων και να εξασφαλίσει τη μετάβασή τους στην Κρήτη, οχύρωσε το κάστρο προσπαθώντας να καθυστερήσει την προς Νότο επέλαση των ναζί.
Τότε οι Γερμανοί σφυροκόπησαν το θρυλικό οχυρό του Πλαταμώνα προκαλώντας του μεγάλες ζημιές.
Η επιβλητική διπλή πύλη οδηγεί τους επισκέπτες στο εσωτερικό των τειχών (πρόσφατα ολοκληρώθηκαν οι εργασίες συντήρησης) όπου ξεχωρίζει η εκκλησία της Αγίας Παρασκευής, η μόνη σωζόμενη από τις άλλες πέντε που υπήρχαν εδώ πριν καταστραφούν ολοσχερώς από τους Τούρκους.
Οι ώρες επίσκεψης του χώρου είναι καθημερινά 8:00 με 15:00 και η είσοδος κοστίζει 2 ευρώ, πληροφορίες στο τηλ.: 23520 44470.
Fast info
Ανω Σκοτίνα
Αξίζει να επισκεφθείτε αυτό το «μπαλκόνι» του Αιγαίου μόνο και μόνο για να δείτε τον Ναό της Κοιμήσεως (1862) με τον θεόρατο πλάτανο, η διάμετρος του οποίου φθάνει τα 10 μέτρα. Υπάρχει πηγή με γάργαρο τρεχούμενο νερό, ενώ η θέα είναι συναρπαστική.
Αρχαίες πόλεις
Στα ριζά του Κάτω Ολύμπου πιθανόν να βρισκόταν η Πίμπλεια που μαζί με τα Λείβηθρα ήταν αρχαίες πόλεις της Πιερίας που σχετίζονταν με τη δράση του Ορφέα. Μάλιστα τα Λείβηθρα φαίνεται να συμπίπτουν με τον αρχαιολογικό χώρο που υπέδειξε μεταπολεμικά ο Εφορος Αρχαιοτήτων Ν. Κοτζιάς και βρίσκεται βόρεια από τη Σκοτίνα.
Γαλάζια λίμνη
Ακολουθώντας την προτεινόμενη διαδρομή από Παλιό Παντελεήμονα για Ανω Σκοτίνα θα βγείτε στη θέση «Σαλτάνη». Από εδώ αξίζει να πάρετε τον στενό άλλα σχετικά βατό χωμάτινο δρόμο που τρυπώνει στο πυκνό δάσος οξιάς. Μετά 9 χιλιόμετρα γερής ανάβασης θα βρεθείτε στη θέση «Βρύση Κατή» όπου σε ύψος 1.400 μέτρων θα συναντήσετε μία ακόμα από τις δεκάδες μικρές, άγνωστες λίμνες της ορεινής Ελλάδας.
ΦΑΓΗΤΟ
Στην Λεπτοκαρυά υπάρχει η ψαροταβέρνα «Κάβος» (23520 33038), ενώ στην παραλία του Πλαταμώνα θα πάτε στην ψαροταβέρνα «Ψαροπούλα» (23520 42436) και στο μεζεδοπωλείο «Αλισάχνη» (6977063656). Προτεινόμενο λόγω θέσης (πάνω στο κύμα) είναι το εστιατόριο του ξενοδοχείου «Κύματα».
Στο Λιτόχωρο στον δρόμο προς εθνική οδό θα βρείτε την ψαροταβέρνα «Ελληνικό» (23520 61365)
Στην παραλία του Νέου Παντελεήμονα (πάνω στην άμμο) υπάρχει το εστιατόριο - ψαροταβέρνα «Νοσταλγία» (23520 43900)
Στη γραφική πλατεία του Παλιού Παντελεήμονα καλές είναι οι ταβέρνες «Ολυμπος», (23520 22377), «Πλάτανος» (23520 22603), «Πέτρινο» και «Ζαγρέας» (23520 22717)
ΔΙΑΜΟΝΗ
Λεπτοκαρυά - Σκοτίνα
«Olympian bay» (23520 31311, www.dionpalace.com).
«Poseidon palace» (23520 31602, www.poseidonpalace.gr).
«Saint Panteleimon» (23520 41195, www.sanpanteleimon.gr).
«Helena» (23520 41695, www.helena-apartments.gr).
«Αφροδίτη» (23520 44000, www.afroditi-hotel.gr).
Παραλία Λιτόχωρου
«Litohoro Olympus resort villas» (23520 22200, www.litohororesort.gr).
«Kavo Olympus» (23520 22222, www.cavoolympo.gr).
Λιτόχωρο
«Olympus Mediter-ranean» (www.mediterraneanhotels.gr).
«Το Παλιό Λιτόχωρο» (23520 84059, www.paliolitohoro.gr).
«Πάνθεον» (23520 83931, www.villapantheon.gr).
Παλιός Παντελεήμονας
«Πλειάδες» (23520 22661, www.pliades.gr).
«Πάνθεον» (23520 22444, www.pantheon-pieria.gr).
«Καστανία γη» (23520 22332, www.kastania-gi.gr).
«Λόγω θέας» παραδοσιακός ξενώνας (23520 22725, www.logotheas.gr).
Πλαταμώνας
«Τα Κύματα» (23520 41240, www.hotelkymata.gr).
Κείμενo: Ζερμαίν Αλεξάκη
Φωτογραφίες: Θοδωρής Αθανασιάδης/ www.viewsofgreece.gr

Αναδημοσιευσα Απο Εθνος

Διαβάστε Περισσότερα ►

Η μάχη της Κρήτης,

Του Μανώλη Φουσκολαγουδάκη
«Χίτλερ να μην το καυχηθείς πως πάτησες την Κρήτη,
ξαρμάτωτη την ήβρηκες και λείπαν τα παιδιά της.
Η 5η Μεραρχία της, το αίμα της καρδιάς της.
Στα ξένα επολεμούσανε πάνω στην Αλβανία,
μα πάλι πολεμήσανε...» (Ριζίτικο)

Λιβάδι σπαρμένο άγουρες μαργαρίτες, λίγο πριν ανοίξουν, σκορπώντας το θάνατο, έμοιαζε ο ουρανός των Χανίων, την αυγή της 20ης Μαΐου του 1941. Χιλιάδες εχθρικά αλεξίπτωτα κατέκλυσαν το αεροδρόμιο του Μάλεμε, κουβαλώντας στις αποσκευές τους το σχέδιο "Ερμής", το οποίο είχε εμπνευστεί λίγες ημέρες νωρίτερα ο στρατηγός KurtStudend.

Ο διοικητής της 7ης μεραρχίας αλεξιπτωτιστών, μάλιστα, είχε εξασφαλίσει την συγκατάθεση του Αδόλφου Χίτλερ, διαβεβαιώνοντάς τον ότι "η κατάληψη της Κρήτης αποτελεί εύκολη και λαμπρή επιχείρηση που σταθεροποιεί τη γερμανική αεροπορική κυριαρχία στη Μεσόγειο και εξασφαλίζει άλλες στρατιωτικές ωφέλειες".

Άγνοια είχε από κρητική ψυχή...

Λίγες ώρες αργότερα, οι δυνάμεις των εισβολέων σφυροκοπούσαν από αέρος το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.

40.000 Ελλήνων, Βρετανών και Νεοζηλανδών στρατιωτών, υπό την ηγεσία του στρατηγού Μπέρναρντ Φράιμπεργκ, έχοντας στη διάθεσή τους λιγοστό απαρχαιωμένο οπλισμό, προσπαθούσαν να υπερασπιστούν την τιμή των Κρητών και όλων των Ελλήνων.

Και τα κατάφεραν...

12 ολόκληρες ημέρες οι αγωνιστές της Κρήτης, τιμώντας την καταγωγή τους, αντιμετώπιζαν με ανδρεία τη λύσσα Γερμανών και Ιταλών που ολοένα και μεγάλωνε.

Η αντίσταση των πολεμιστών της Μεγαλονήσου προκάλεσε πονοκέφαλο στις δυνάμεις του Άξονα.
Οι απώλειες των κατακτητών απρόσμενες και δυσβάσταχτες.

- Πως γίνεται μια χούφτα ανθρώπων με μοναδικά τους όπλα τα μαχαίρια, τα σκουριασμένα όπλα της Κρητικής Επανάστασης, τα χέρια και τη λεβεντιά τους να καταφέρνουν να γελοιοποιούν μια υπερδίναμη; φαίνεται να τριγύριζε στο μυαλό των γερμανών.

Δώδεκα μέρες βάστηξαν οι υπερασπιστές της Κρήτης. Δώδεκα μέρες ήταν αρκετές για να δοξάσουν την Κρήτη...

Έπειτα οι Σύμμαχοι έφυγαν. Τα πόδια λύγισαν. Η ελπίδα έσβησε και Μάχη τελείωσε. Για λίγο μονάχα. Τα βουνά της Κρήτης αμέσως έγιναν ορμητήρια της αντίστασης και άνοιξαν το δρόμο για την απελευθέρωση.

ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΧΗΣ ΤΗΣ ΚΡΗΤΗΣ

28 Οκτωβρίου 1940
Κήρυξη ελληνοϊταλικού πολέμου.

Νοέμβριος 1940
Η άμυνα της Κρήτης αναλαμβάνεται από τους Βρετανούς. Η 5η Μεραρχία Κρητών μεταφέρεται στην Αθήνα.

15 Απριλίου 1941
Μετά από αλλεπάλληλες συσκέψεις, αποφασίζεται η κατάληψη της Κρήτης από τους Γερμανούς. Στο β' 15ήμερο του Απριλίου σχεδιάζεται η μεταφορά Ελληνικών και Βρετανικών δυνάμεων από την ηπειρωτική Ελλάδα στην Κρήτη.

23 Απριλίου 1941
Η Ελληνική κυβέρνηση μεταφέρεται στην Κρήτη.

25 Απριλίου 1941
Αποβίβαση στην Κρήτη σημαντικής δύναμης Νεοζηλανδών.

28 Απριλίου 1941
Υπό την προεδρία του 'Ελληνα Πρωθυπουργού Ε. Τσουδερού πραγματοποιείται στα Χανιά σύσκεψη της Ελληνικής ηγεσίας και των Βρετανών αξιωματούχων. Ζητείται ενίσχυση για τη στρατιωτική προετοιμασία και την αποτελεσματικότερη άμυνα του νησιού.

29 Απριλίου 1941
Ο Διοικητής της Νεοζηλανδικής Μεραρχίας στρατηγός Φράιμπεργκ φτάνει στην Κρήτη και την επομένη αναλαμβάνει τη διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων του Νησιού.

14 Μαΐου 1941
Στρατιωτικοί στόχοι της Κρήτης βομβαρδίζονται συστηματικά και γίνεται αρχή της μεγάλης επίθεσης που ακολουθεί.

18-19 Μαΐου 1941
Προσγειώνονται τα πολεμικά αεροπλάνα της γερμανικής αεροπορίας στα αεροδρόμια της Αττικής και της νότιας Ελλάδας και προετοιμάζονται για την επίθεση.

20 Μαΐου 1941
Την 6.30 πρωινή αρχίζει η γερμανική αερεπίθεση. Βομβαρδίζονται και ρίχνονται αλεξιπτωτιστές στα Χανιά, το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο.
Συγκρούσεις κατά τόπους των Γερμανών αλεξιπτωτιστών με τα συμμαχικά στρατεύματα, τα οποία ενισχύονται από το ντόπιο πληθυσμό.

21 Μαΐου 1941
Οι Γερμανοί ρίχνουν το βάρος της επίθεσής τους στην κατάληψη του αεροδρομίου του Μάλεμε. Το απόγευμα προσγειώνονται αεροπλάνα με σημαντικές στρατιωτικές δυνάμεις και υλικό για την επίθεση.
Ο Βρετανικός ναυτικός στόλος της Μεσογείου χτυπά γερμανική νηοπομπή που κατευθύνεται προς την Κρήτη. Βυθίζονται 15 επιταγμένα σκάφη με άγνωστο αριθμό θυμάτων ή αγνοουμένων.

22 Μαΐου 1941
Το αεροδρόμιο του Μάλεμε καταλαμβάνεται οριστικά από τους Γερμανούς. Προσπάθεια ανακατάληψής του από ελληνικές και συμμαχικές δυνάμεις δεν αποδίδει.

23 Μαΐου 1941
Η ελληνική πολιτική ηγεσία εγκαταλείπει την Κρήτη με το αντιτορπιλικό «Ντικόι».
Με μήνυμά του στο Στρατηγείο ο Τσώρτσιλ τονίζει: « Η μάχη της Κρήτης πρέπει να κερδηθεί».

24 Μαΐου 1941
Οι βομβαρδισμοί των πόλεων της Κρήτης συνεχίζονται. Στα Χανιά οι Γερμανοί παίρνουν την πρωτοβουλία των κινήσεων. Στο Ρέθυμνο και το Ηράκλειο οι αμυνόμενοι δηλώνουν ότι θα συνεχίσουν τη μάχη «μέχρις η εσχάτων».

25 Μαΐου 1941
Οι Γερμανοί καταλαμβάνουν την Κάντανο. Η απρόσμενη αντίσταση του λαού της Καντάνου πυροδοτεί το μίσος των Γερμανών, που ξεσπά σε αντίποινα, με ομαδικές εκτελέσεις, πυρπολήσεις και άλλες σημαντικές κ:αταστροφές.

26 Μαΐου 1941
Καταλαμβάνεται ο Γαλατάς. Οι συμμαχικές δυνάμεις μάχονται απελπιστικά για να προστατέψουν τα Χανιά. Με δήλωσή του ο Στρατηγός Φράιμπεργκ επισημαίνει τη δύσκολη θέση στην οποία αυτές έχουν περιέλθει.

27 Μαΐου 1941
Ο αρχιστράτηγος της Μέσης Ανατολής Ουέιβελ στέλνει μήνυμα να εκκενωθεί το Νησί από τις συμμαχικές δυνάμεις. Για τη διάσωση και μεταφορά τους στέλνονται πλοία του Βρετανικού στόλου. Τα Χανιά περιέρχονται στα χέρια των εισβολέων .

28 Μαΐου 1941
Αρχίζει η κάθοδος για αποχώρηση των συμμαχικών στρατευμάτων προς τα Σφακιά.
Οι Βρετανοί χωρίς να ενημερώσουν τις Ελληνικές δυνάμεις εκκενώνουν τη νύχτα την πόλη του Ηρακλείου και επιβιβάζονται στα πλοία που καταφτάνουν για το σκοπό αυτό στο λιμάνι.
Ιταλικά στρατεύματα που προέρχονται από τα Δωδεκάνησα, αποβιβάζονται στη Σητεία και καταλαμβάνουν το Νομό Λασιθίου.

29 Μαΐου 1941
Το Ρέθυμνο και το Ηράκλειο καταλαμβάνονται από τους Γερμανούς.

30 Μαΐου 1941
Ο στρατηγός Φράιμπεργκ αποχωρεί από την Κρήτη.

31 Μαΐου 1941
Το τελευταίο Βρετανικό πλοίο παραλαμβάνει μέρος των συμμαχικών στρατευμάτων.
Οι δυνάμεις που δεν κατορθώνουν να επιβιβαστούν και που ο αριθμός τους ανέρχεται σε 5.500 άτομα περίπου, παραδίδονται, συλλαμβάνονται ή καταφεύγουν στα βουνά της Κρήτης. Η γερμανική σβάστικα κυματίζει στο Νησί, η κατοχή απλώνεται σ' αυτό και ταυτοχρόνως αρχίζει και η υψηλόφρονη αντίσταση του κρητικού λαού.

Πατήστε τα λινκ δείτε,

http://youtu.be/9o8e1XCCjFg   

http://youtu.be/Jb9joKLO1II

Πηγές:
www.preveli.org
www.zougla.gr

Διαβάστε Περισσότερα ►

29 Μαΐου 1453 το τέλος του Βυζαντίου,

Ξεκίνησε στις 6 Απριλίου,

Η Άλωση της Πόλης 29 Μαΐου 1453,

Η Άλωση της Πόλης, η παράδοση δηλαδή ουσιαστικά της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας στον Μωάμεθ τον Β' , που ξεκίνησε στις 6 Απριλίου και τελείωσε στις 29 Μαΐου του 1453, σήμανε και το τέλος του Βυζαντίου.

Ενός Βυζαντίου που ήταν ήδη εξασθενημένο μετά την Άλωση από τους Σταυροφόρους το 1204 και μετά την κατάληψη και της Καλλίπολης.

Οι πολιορκητές ανέρχονταν σε 150.000 στρατιώτες και πλαισιώνονταν από τεχνίτες, εργάτες, υπηρέτες, κλπ. και μεγάλο πλήθος ατάκτων. Ήταν άριστα οργανωμένος και εκπαιδευμένος και φανατισμένος από τους δερβίσηδες (Τούρκους μοναχούς), που κυκλοφορούσαν στο στρατόπεδο και τόνωναν την πολεμική ορμή του πλήθους. Ο πολεμικός στόλος αποτελούμενος από 400 πλοία έφθασε στο Βόσπορο στις 12 Απριλίου.

Ο Μωάμεθ έστησε τη σκηνή του απέναντι από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού. Για τον αποκλεισμό της πόλης χρησιμοποίησαν τα κάστρα που είχαν χτίσει στις δυο πλευρές του Βοσπόρου, το Ανατολού και το Ρούμελη.

Μέσα από τα τείχη η κατάσταση ήταν πολύ διαφορετική. Η Κωνσταντινούπολη είχε χάσει όλη τη λάμψη του παρελθόντος. Ήταν μια ερειπωμένη πόλη, που μόνο το Παλάτι, ο Ιππόδρομος, και οι μεγάλες εκκλησίες θύμιζαν το λαμπρό παρελθόν.
Ο πληθυσμός της δεν ξεπερνούσε τα 50.000 άτομα. Οι Βυζαντινοί στρατιώτες ανέρχονταν σε 5.000 και 2.000 οι ξένοι, κυρίως Γενουάτες και Βενετοί. Μάλιστα 700 Γενουάτες είχαν φθάσει με δυο καράβια στις 26 Ιανουαρίου 1453 και αρχηγό τον έμπειρο Ιωάννη Ιουστινιάνη.
Στις 27 Μαΐου άρχισε σφοδρός βομβαρδισμός. Δυο μέρες αργότερα ξεκίνησε η τελική επίθεση σε πολλά μέρη των τειχών, αλλά με επίκεντρο την Πύλη του Αγίου Ρωμανού, διότι εκεί το τείχος είχε σχεδόν καταπέσει.

Στην τρίτη τουρκική έφοδο, ο Ιουστινιάνης τραυματίστηκε και αποσύρθηκε από τη μάχη. Η αποχώρησή του έφερε σύγχυση στους αμυνόμενους και οι Τούρκοι μπήκαν στην Πόλη. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος ΙΑ', ο τελευταίος αυτοκράτορας του Βυζαντίου, έπεσε στα τείχη σαν απλός στρατιώτης.

Η Αγία Σοφία μετατράπηκε σε τζαμί...

Ο ιστορικός Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτών, τιμώντας την επέτειο των 560 ετών από την Άλωση της Πόλης και εορτάζοντας την συμπλήρωση 85 ετών από την ίδρυσή του, διοργανώνει εκδήλωση η οποία θα πραγματοποιηθεί την Τετάρτη 29 Μαΐου 2013 και ώρα 18.30 στο Αμφιθέατρο "Λεωνίδας Ζέρβας" του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών(Ε.Ι.Ε.) Βασιλέως Κωνσταντίνου 48 Αθήνα.
Κεντρικός ομιλητής ο Στρατηγός ε.α Φράγκος Φραγκούλης, Επίτιμος Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου Στρατού με θέμα: "Η Άλωση της Βασιλεύουσας και οι Κρυπτοχριστιανοί." Στον εκθεσιακό χώρο του Ε.Ι.Ε. θα εκτεθούν για πρώτη φορά στην ιστορία του Συλλόγου σπάνια τεκμήρια , τα οποία ευρίσκονται στην κατοχή του.

Αναδημοσιευσα Από Πρωτο θεμα

Διαβάστε Περισσότερα ►

Μάχη της Κρήτης,

100 χρόνια από την Ένωση,

Ένας αιώνας πέρασε ‘πο κείνηνα τη μέρα
που η μάνα στην αγκάλη τζη πήρε τη θυγατέρα.

Κρήτη μου ήτανε γραφτό, πολέμους να περάσεις
και να χυθούνε ποταμοί αίμα σ’ επαναστάσεις.

Η μάνα Ελλάδα άνοιξε τσ’ αγκάλες για την κόρη
την Κρήτη με τσ’ ακρογιαλιές και τα πανώρια όρη.

Χρόνοι περάσαν εκατό μα όσοι και να ‘ρθούνε
αγκαλιασμένες και τσι δυο σίγουρα θα τσι βρούνε.

Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνιωτικα Νεα

Διαβάστε Περισσότερα ►

Μεταφορά "Μορς",

Βίκυ Λεβαντή,

Ο τηλέγραφος ζει και βασιλεύει,

Τη βικτωριανή εποχή στο Λονδίνο δεν υπήρχαν μέσα επικοινωνίας, όπως τηλέφωνα, ραδιόφωνα, κινηματογράφοι και τηλεοράσεις. Κι όμως, το 1838 ο Σάμιουελ Μορς θα ανακαλύψει την πρώτη τηλεγραφική μηχανή. Την εφεύρεση που θα μετέδιδε σε μηδενικό χρόνο πληροφορίες από τη μία μεριά του κόσμου στην άλλη. Σήμερα νέοι ανταλλάσσουν μηνύματα από παντού, εργαζόμενοι επικοινωνούν με e-mails, ζευγάρια διεξάγουν on line γάμους, δημοσιογράφοι ενημερώνονται από τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων και χάκερ σπάνε τους πιο απροσπέλαστους κωδικούς, σε παράλληλο χρόνο. Οι χρήστες του τηλέγραφου όμως τα έζησαν δεκάδες χρόνια πριν από εμάς.
Οι ομοιότητες τηλέγραφου και Ίντερνετ είναι πολλές. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Αρχικά, η είσοδος και των δύο μέσων έφερε στην κοινή γνώμη ένα συνονθύλευμα από σύγχυση, θαυμασμό και σκεπτικισμό. Η επικοινωνία με τους πιο μακρινούς συγγενείς για πρώτη φορά θα ξέφευγε από την αναμονή του ταχυδρόμου. Η επικρατέστερη εκτίμηση ήταν ότι ο τηλέγραφος θα εγκαινίαζε την εποχή της παγκόσμιας ειρήνης, θα ελαχιστοποιούσε τις παρεξηγήσεις μεταξύ των κρατών, καθώς τυχόν ασυνεννοησίες και διευκρινίσεις θα γνωστοποιούνταν και θα λύνονταν αμέσως. Το 1997, ο επικεφαλής του τμήματος επικοινωνίας του ΜΙΤ Nicholas Negroponte θα δηλώσει ρητά πως το Διαδίκτυο θα διαλύσει τα εθνικά σύνορα και θα οδηγήσει τον κόσμο σε παγκόσμια ειρήνη. «Στο μέλλον», τόνισε, «τα παιδιά μας δεν θα γνωρίσουν τι είναι ο εθνικισμός».

Χάκερ υπήρχαν και τον 19ο αιώνα
Ο τηλέγραφος εισήγαγε νέες μορφές κλοπής και εξαπάτησης. Το 1834 δύο αδέρφια, ο Francois και ο Joseph Blanc, θα δωροδοκήσουν τηλεγραφητές για να αποσπάσουν πληροφορίες σχετικά με το χρηματιστήριο του Παρισιού. Ενώ το 1840 ένας άντρας στο Λονδίνο θα λάβει έναν μυστικό κωδικό, που θα φανέρωνε τα αποτελέσματα μιας ιπποδρομίας. Έτσι, αν κάποιος ήθελε να μεταβιβάσει πληροφορίες με ασφάλεια και μυστικότητα, θα επινοούσε τα δικά του μέσα προστασίας. Η ανάπτυξη της κρυπτογραφίας, ο κλάδος που από τότε ασχολείται με την απόκρυψη του περιεχομένου των μηνυμάτων, ήταν αναπόφευκτη. Έτσι, δημιουργήθηκαν και οι πρώτοι χάκερ, που για ιδιοτελείς σκοπούς θα έσπαγαν τους πολύπλοκους αλγορίθμους των τηλεγραφημένων μηνυμάτων.
Το κόστος των τηλεγραφημάτων ήταν πολύ ακριβό. Έτσι οι τηλεγραφητές ξεκίνησαν να επικοινωνούν με μικρές συντομογραφίες. Για παράδειγμα, τα αρχικά «GM» σήμαιναν «Good Morning», ενώ τα «SFD» δήλωναν «Stay For Diner». Ακόμα και για τους αριθμούς χρησιμοποιούσαν συντομογραφίες. Ο αριθμός 1 παρέπεμπε στο «Περίμενε ένα λεπτό», ενώ ο αριθμός 2 υποδήλωνε «Απάντησε αμέσως». Το αποτέλεσμα; H γλώσσα αλλά και ο τρόπος σκέψης δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί από τόπο σε τόπο. Οι ειδικοί σήμερα ισχυρίζονται ότι λόγω του Ίντερνετ και της παγκοσμιοποίησης οι εθνικές γλώσσες θα χαθούν, ενώ οι συντομογραφίες καταστρέφουν τη σκέψη και την ορθογραφία.

Και εγένετο το Reuters
Την εποχή του τηλέγραφου όλοι θα ενημερωθούν για τα σημαντικότερα γεγονότα στον κόσμο, μόλις λίγα λεπτά από τη στιγμή που συνέβησαν. Η ζήτηση για περισσότερες ειδήσεις μεγάλωνε, το ίδιο κι ο ανταγωνισμός των μεγάλων εφημερίδων. Έτσι άνοιξαν νέες θέσεις εργασίας γιατί ρεπόρτερ δεν υπήρχαν. Αρχικά, το έκαναν οι τηλεγραφητές, ήταν όμως αδύνατο να καταγράφουν τα εισερχόμενα τηλεγραφήματα και ταυτόχρονα να ανακοινώνουν τις ειδήσεις. Έτσι, το 1848 δημιουργήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά πρακτορεία, το New York Associated Press, ενώ την ίδια περίοδο, ένας Γερμανός, ο Paul Julius van Reuter, θα δημιουργήσει στο Λονδίνο το πρακτορείο Reuters. Πλέον, τα μεγάλα δημοσιογραφικά πρακτορεία μπορούσαν για πρώτη φορά να ελέγχουν από τα κεντρικά γραφεία όλα τα υπόλοιπα.

Παγκόσμιες αγορές και χρόνος
Για τις εταιρείες που ήθελαν να γνωρίζουν τα πάντα για τις μακρινές αγορές και τους ανταγωνιστές τους, ο τηλέγραφος έφερε τρομερές αλλαγές στον τρόπο που γινόντουσαν οι αγοραπωλησίες. Οι τιμές των προϊόντων και η ταχύτητα των μεταφορών χάρη στους σιδηρόδρομους ήταν πιο σημαντικές από την τοποθεσία των ίδιων των προϊόντων. Οι χρόνοι διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής αγαθών σταμάτησαν να περιορίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, με αποτέλεσμα ακόμα κι ο χρόνος να «επεκταθεί» κατά κάποιο τρόπο. Όπως οι on line αγορές πλέον, που δεν περιορίζονται σχεδόν ποτέ στα ωράρια των καταστημάτων.
Η καλύτερη στιγμή για να κατανοήσουμε τα παλιά αλλά και τα νέα μέσα είναι σήμερα, όπου όλα ακούγονται τόσο οικεία. Λογικό, αφού ακόμα ζούμε στην εποχή την οποία ο Μορς εγκαινίασε λέγοντας: «Αν μεταφέρω ένα μήνυμα σε απόσταση 10 μιλίων χωρίς να σταματήσει, τότε θα το κάνω να πάει σε όλο τον κόσμο».

Αναδημοσιευσα Από Ποντικι

Διαβάστε Περισσότερα ►

Το ηλιακό ρολόι στο Βυζάρι Αμαρίου,

Ο χρόνος… σταμάτησε στο ηλιακό ρολόι των Ενετών,

Το ηλιακό ρολόι στο Βυζάρι Αμαρίου, ίσως το μοναδικό μνημείο στο είδος του στην Κρήτη, από τότε που έφυγε ο παππούς Χαράλαμπος Βιδάκης, έπαψε να λειτουργεί, αφέθηκε στο έλεος του χρόνου και σήμερα, ευτυχώς, υπάρχουν μόνο τα απομεινάρια του, θυμίζοντας τις ιστορικές περιόδους επί Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας.

Οι αρχαιολογικές υπηρεσίες, αγκυλωμένες σε άρρωστες και χρονοβόρες αντιλήψεις, αφήνουν απροστάτευτους θησαυρούς και οι τοπικές Αρχές επιδεικνύουν σοβαρό έλλειμμα παρέμβασης.

Μέχρι που ζούσε ο παππούς Βιδάκης είχε καθημερινά την έγνοια της λειτουργίας του ρολογιού και ρωτούσε και το πρόσεχε ιδίαιτερα…

Και αυτό το μνημείο, στην ταράτσα του σπιτιού του σημερινού ιδιοκτήτη Περίανδρου Βιδάκη, εγγονού του Χαράλαμπου, δίπλα στη βίλα Σαουνάτσου που και αυτή κατέρρευσε, μένει με τα λείψανά του και φυσικά χωρίς να λειτουργεί.

Την ίδια ώρα εκατοντάδες ή και χιλιάδες ξένοι επισκέπτες από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, φτάνουν κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες στο Βυζάρι αναζητώντας τις αρχαιότητες, όταν «εμείς οι ίδιοι, δυστυχώς, δεν ενδιαφερόμαστε για την αξιοποίηση του πλούτου που κληρονομήσαμε».

Από τους Ενετούς

Λείψανα της ενετικής και τουρκικής περιόδου, είναι διάσπαρτα παντού στο Βυζάρι. Το MadeinCreta είχε αναδείξει πρόσφατα την εγκληματική εγκατάλειψη της «Ρημοκκλησιάς», της τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής με ερείπια από τα ρωμαϊκά χρόνια, που ανακάλυψε μετά από ανασκαφές από το 1956-1958 ο καθηγητής Κ. Καλοκύρης.

Το ενετικό ηλιακό ρολόι, έργο εξαιρετικής τέχνης, τοποθετήθηκε από τον Ενετό προύχοντα, ιδιοκτήτη του σπιτιού στην ταράτσα του και με τη λήξη της ενετοκρατίας και την κυριαρχία των Τούρκων στο νησί, περιήλθε στην κατοχή Τούρκου αγά που διέμενε στο Άνω Μέρος και χρησιμοποιούσε το σπίτι του Βυζαρίου «ως δεύτερο σπίτι, για να εισπράττει τους φόρους από τα χωριά της επαρχίας».

Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, το σπίτι πέρασε στα ελληνικά χέρια και σε «κάποιον Χατζηαναγνώστη, αγνώστων λοιπών στοιχείων», γνωρίζει ο σημερινός ιδιοκτήτης του Περίανδρος Βιδάκης.

«Πιθανόν», εκτιμά ο κ. Βιδάκης, «να είχε αυτό το επώνυμο επειδή μπορεί ήταν αναγνώστης, δηλαδή ψάλτης στην εκκλησία. Δεν γνωρίζουμε περισσότερα για τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, όσο κι αν προσπαθήσαμε, ψάχνοντας πηγές…»

Και αφού παρέμεινε το σπίτι στην ιδιοκτησία του Χατζηαναγνώστη, άγνωστο για πόσα χρόνια, πέρασε στη συνέχεια στον Χαράλαμπο Βιδάκη που το αγόρασε.

«Μέχρι που είχε το σπίτι ο παππούς μου», λέει ο κ. Βιδάκης, «το ρολόι λειτουργούσε και το πρόσεχε πολύ. Μετά που πέθανε άρχισε η κατάρρευση του…»

Και μπορεί ο χρόνος να σταμάτησε πριν αιώνες στο ηλιακό ρολόι των Ενετών στο Βυζάρι, όμως και οι πολιτικές που ασκούνται στη διαφύλαξη και ανάδειξη του πολιτισμού μας, δυστυχώς, συνεχίζουν να παραμένουν στάσιμες.

Είναι στοιχείο ενός αργοκίνητου Κράτους που δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τη μικροπολιτική και τη διαφθορά…

made in creta

 

Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνος

Διαβάστε Περισσότερα ►

Χάρτες με την ιστορία σου Μακεδονία, πριν την ένταξη στην Ελλάδα,

Γιάκομπ φον Ζάντραρτ, άποψη της Θεσσαλονίκης, Νυρεμβέργη 1687. Συλλογή Κώστα Σταμάτη,

Η Μακεδονία μέσα από παλαιούς χάρτες,

Παρουσιάζονται από τις 28 Μαΐου στο Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας στο Μέγαρο Εϋνάρδου,

Σημαντικά τεκμήρια για την ιστορία της Μακεδονίας μέσα στο χρόνο συνιστούν οι παλαιοί χάρτες του 15ου ως τον 18ο αιώνα, τους οποίους παρουσιάζει από τις 28 Μαΐου το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας στο Μέγαρο Εϋνάρδου της οδού Αγίου Κωνσταντίνου 20. Πρόκειται για ενδιαφέρουσες χαρτογραφικές αποτυπώσεις όχι μόνον της ιστορίας αλλά και των συνειδήσεων της κοινωνίας στην οποίοι ανήκαν οι χαρτογράφοι, που τους δημιούργησαν, ένα πολυσήμαντο δηλαδή αρχειακό υλικό, το οποίο μπορεί να αναδειχθεί επιπλέον, εικαστικά και κοινωνιολογικά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΜΙΕΤ οργανώνει έκθεση παλαιών χαρτών _ το αντίθετο, καθώς διαθέτει Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου _ στην προκειμένη ωστόσο περίπτωση υπήρξαν ιδιαίτερες συνθήκες λόγω των ιστορικών, πολιτικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων της Μακεδονίας σε σχέση κυρίως με τη νότια και νησιωτική Ελλάδα (Πελοπόννησος, Κρήτη, Ιόνιo, Αιγαίο), όπου η Βενετοκρατία αλλά και η γενικότερη παρουσία δυτικών εμπόρων, ναυτικών και περιηγητών άφησαν ανεξίτηλα σημάδια, τα οποία καταγράφονται και στους χάρτες.
Παρά την εκτεταμένη ακτογραμμή της, την θάλασσα και τους θαλάσσιους δρόμους της περιοχής η Μακεδονία δεν είχε κατορθώσει να προσελκύσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των χαρτογράφων κατά την εποχή της άνθησης της χαρτογραφίας. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με τον ενδιαφέρον της Δύσης για τις ελληνικές αρχαιότητες, που ενώ έδωσε πλούσια παραγωγή ιστορικών ή αρχαιογνωστικών χαρτών του ελλαδικού χώρου, για τη Μακεδονία. άργησε να εκδηλωθεί. Από την άλλη, ίσως το γεγονός των ασαφών και μεταβαλλόμενων ορίων της ανά τους αιώνες, γεγονός που αποτυπώνεται καθαρά στα εκθέματα, να υπήρξε αρνητικός παράγων στην χαρτογράφησή της.

Φίλιππος Κλουβέριος, Μακεδονία, μετά το 1660. Συλλογή Σάββα Δεμερτζή.
Τίτλος της νέας έκθεσης είναι «Μακεδονία. Χαρτογραφία και Ιστορία 15ος - 18ος αιώνας», που παρουσιάζεται με την γενική επιμέλεια του Βίκτωρος Θ. Μελά και την επιστημονική επιμέλεια της Λεονόρας Ναβάρι. Συνδιοργανωτές εξάλλου είναι η Αγιορειτική Χαρτοθήκη, η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, το Sylvia Ioannou Foundation, η κυρία Μαργαρίτα Σαμούρκα και οι κ. κ. Αλέξανδρος Γαρύφαλλος, Σάββας Δεμερτζής, Βασίλης Καφταντζής, Κώστας Σταμάτης. Ολοι τους, φορείς και ιδιώτες που συμμετέχουν στην έκθεση με ιδιαίτερα αξιόλογα και σπάνια εκθέματα.
Να σημειωθεί ότι το Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου του ΜΙΕΤ ιδρύθηκε το 2002 με τη δωρεά της αξιόλογης συλλογής παλαιών χαρτών του ζεύγους Βίκτωρος και Νιόβης Μελά. Από την ίδρυσή του ως σήμερα το Αρχείο έχει οργανώσει εννέα εκθέσεις με παλαιούς χάρτες
Τον κατάλογο της έκθεσης, όπου παρουσιάζονται και σχολιάζονται όλα τα εκθέματα, συμπληρώνουν τα εισαγωγικά κείμενα για την ιστορία και τη χαρτογραφία της Μακεδονίας, τα οποία υπογράφουν ο Α. Γαρύφαλλος, ο Β. Κ. Γούναρης, Σ. Δεμερτζής, η Ελισάβετ Α. Ζαχαριάδου, ο Φ. Π. Κοτζαγεώργης και ο Β. Θ. Μελάς. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 12 Ιανουαρίου 2014.

Αναδημοσιευσα Από Βημα

Διαβάστε Περισσότερα ►

Αγιά η Ιστορία της,

ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΑΓΙΑΣ

Τόπος θυσίας και μαρτυρίου,

Από: Γιάννα Μαρουλοσηφάκη,

Η ιστορία της Κρήτης, που χάρισε στην ανθρωπότητα ακατάλυτα σύμβολα και ατράνταχτα θεμέλια πολιτισμού και ηρωισμού, μεταφέροντας απ? άκρη σ? άκρη της οικουμένης τον έρωτα για την ελευθερία, γράφτηκε στο πέρασμα των αιώνων με την ίδια σφραγίδα: τη θυσία.

Τόπος θυσίας, μαρτυρικός, και ο Γολγοθάς στην Αγιά. Στην τραγική πλαγιά που τη βρίσκουμε πάντα, σιωπηλή και πικραμένη. Όπου στη συστάδα των πεύκων της, δεν ακούμε πλέον χαρούμενο κελάδημα πουλιών και στους πυκνούς ολόγυρα θάμνους δεν νοιώθουμε, τ? άρωμα της φύσης της Κρητικής γης, το γνώριμο...

Εκεί, όπου, στο πλαίσιο των φετινών εκδηλώσεων του εορτασμού της 72ης επετείου της Μάχης της Κρήτης, θα ζωντανέψουν μνήμες. Εκείνου του Μάη του 1941 όλοι οι Κρήτες αδελφωμένοι, στάθηκαν όρθιοι και αγέρωχοι, ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον κατακτητή, υπερασπίζοντας με ακατανίκητο πάθος και πρωτόγνωρη αυτοθυσία την Ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.

Σε μία εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2013 στις 7μ.μ., με έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα.

Αφού, ύστερα από χρόνια, έγινε δεκτό το αίτημα των τοπικών αρχών και θα μεταφερθεί στον ιστορικό αυτό χώρο, ο στύλος της Αγιάς, ιερό απόκτημα του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, το Τίμιο Ξύλο της Ιστορίας της Κρήτης, ο περίφημος κορμός επί του οποίου έδεναν τους πατριώτες που προόριζαν κάθε μέρα για εκτέλεση, σε ύψος 1.30 μ. περίπου (όπου η καρδιά των τυφεκιζομένων).

Γράφει χαρακτηριστικά στα "Χ.Ν." στις 19 Μαΐου 2010 σε άρθρο του με τίτλο "Φυλακές - Αγιάς ? Γολγοθάς", ο δάσκαλος λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης:

«Ο ίδιος περίπου χώρος των φυλακών Αγιάς, προσαγορεύτηκε και γράφτηκε ως: "Το Χαϊδάρι της Κρήτης", ο Κρανίου τόπος της τετραετίας 1941-45, για τους Κρητικούς", και τους από άλλα μέρη της Πατρίδας μας πατριώτες, και τους Συμμάχους της Κοινοπολιτείας, που πολέμησαν, έδρασαν, έζησαν εδώ, τα χρόνια εκείνα, και η ζωή και δραστηριότητά των εμπλέκτηκε με τις φυλακές Αγιάς, "το ελληνικό Νταχάου" και "Άουσβιτς".

Οι Αγροτικές Φυλακές Αγιάς κτίστηκαν στην τετραετία: 1928-1932 και συγκεκριμένα το 1930, στη ομώνυμη ελώδη τότε περιοχή Ν.Δ. των Χανίων και σε απόσταση από την πόλη 8 περ. χλμ.. Προορισμός της φυλακής η στέρηση, για ένα διάστημα της ελευθερίας των καταδίκων του κοινού Ποινικού Δικαίου, για σωφρονισμό. Οι κατάδικοι Αγιάς ηργάζοντο και εργάζονται και σήμερα, σε αγροτικά κτήματα αφενός για ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου και αφετέρου διότι ο χρόνος φυλάκισης εδώ, διπλασιάζεται και επομένως οι έγκλειστοι αποδίδονται γρηγορότερα στην Κοινωνία.

Το Μάιο όμως του 1941, "κατά την από αέρος εισβολήν των Γερμανών" στην περιοχή, κατάφερε ο Στούντεντ με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του, να προσγειώσει εδώ το 3ο Σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με επικεφαλής το συν/ρχη Χάϊντριχ. Είναι γνωστά όσα διαδραματίστηκαν κατά τη μάχη, εδώ. Οι λυσσαλέες επιθέσεις, οι καταλήψεις και ανακαταλήψεις, μέχρι την εδραίωση, τελικά, του εισβολέα.

Αμέσως μετά, στην είσοδο των μέχρι τότε Αγροτικών Φυλακών, τέθηκε η γερμανική πινακίδα:

"-KRIEGSWEHRMA-CHT GEFANGNIS - Στρατιωτικές Πολεμικές Φυλακές"».

«Κτίζονται καινούργια κελιά, μια ολάκερη πτέρυγα. Ενισχύεται ο ψηλός μαντρότοιχος. Τοποθετούνται διπλές σκοπιές, συρματοπλέγματα, φωλιές πυλοβόλων, που κάνουν αδύνατη την απόδραση των δυστυχισμένων εκείνων, που η κακή τους μοίρα θα τους έριχνεν εκεί. Τρόμος θανάτου απλώνεται σ? όλη την περιοχή, από τις πρώτες μέρες, ως το τέλος της γερμανικής Κατοχής, διάστημα κατά το οποίο 20.000 περίπου Κρητικοί, πέρασαν απ' αυτή την Κόλαση...». Ρωτούμε τον "σφαιροφαγωμένο στύλο της Αγιάς", που είναι στη "Μάντρα", στη λαγκαδιά, λίγο πιο πάνω από τις φυλακές, αν μετρούσε όσους τον "ακουμπούσαν" ώσπου να ξεψυχήσουν, από τις γερμανικές ριπές, αξημέρωτα, μα δε μας απαντά!

Στεκόμαστε στα χείλη του πηγαδιού πλάϊ στο Μνημείο κι αναρωτούμε, με πόσων πατριωτών τα σφαιροφαγωμένα κορμιά γέμισεν, και με πόσα άλλα χωρισμένα από τον μακάβριο πέλεκυ, ανέβασε και ξεχείλισε νερά και αίματα, μα κείνο σιωπηλό μένει...»

Και λίγο πιο κάτω:

«Ανηφορίζουμε όμως για... τον Γολγοθά της Κρήτης.

Διαβάζουμε στο ιερό συναξάρι των Παθών της Κρήτης, την "Εκθεση δηλ. της Επιτροπής διαπιστώσεως των ωμοτήτων των Γερμανών εν Κρήτη", τα παρακάτω:

"...Εις δε την Μάνδραν, η Επιτροπή εβάδιζεν επί ημίσειαν ώραν εν μέσω τάφων ομαδικών και μεμονωμένων, των μεν αναγνωρισθέντων εις ποίους νεκρούς ανήκουν, των δε τελείως αγνώστων.... Κατά χώραν ευρίσκεται και ο περίφημος κορμός δένδρου επί του οποίου επέδεναν τους εκεί εκτελούμενους και όστις εις ύψος 1,30 του μέτρου περίπου, ένθα η καρδία των τυφεκιζομένων, έχει καταφαγωθεί από τας σφαίρας..."

Τούτα τ' αθώα θύματα του Ναζισμού, τίμησαν τ? όνομα και τον τόπο τους. Γι? αυτό θά ?ναι στους αιώνες η Μνήμη τους αιώνια, και οι επιζώντες, δεν θα τους ξεχάσουν ποτέ!...».

Μαρτυρία Γιάννη Σκαλίδη

Συγκλονίζει η μαρτυρία του 86χρονου, σήμερα, Γιάννη Σκαλίδη, ο αδελφός του οποίου, Ελευθέριος, στα 22 του χρόνια, ξεψύχησε στον στύλο της Αγιάς:

«Το 1944, στις 13 Αυγούστου, οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό Βάθη. Οι αντάρτες σκότωσαν ένα Γερμανό και αυτοί, για εκδίκηση, πήραν ομήρους 100 άτομα. Στα Καλουδιανά τους ξεχώρισαν και έφεραν περίπου 50 άτομα στην Αγιά, μεταξύ αυτών και τον αδελφό μου, όπου, ένα πρωί, τους εκτέλεσαν. Κάτοικοι της Αγιάς αλλά και φυλακισμένοι προσπάθησαν, μάταια να εμποδίσουν τους Γερμανούς να ολοκληρώσουν την πράξη τους... Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Οι φωνές, "μάνα μου, νερό", αντηχούν ακόμη στα αυτιά μου... Οταν φύγαν οι Γερμανοί, με φροντίδα του τότε Δημάρχου Χανίων, Νικολάου Σκουλά, βρήκαμε τους ομαδικούς τάφους στον Γολγοθά, ονομασία που δόθηκε από εμένα. Αναγνωρίσαμε όλους τους νεκρούς. Εγώ, με τον Μιχάλη Κοντυπυράκη, τον πατέρα του οποίου εκτέλεσαν οι Γερμανοί, τοποθετήσαμε στο σημείο που ήταν ο Στύλος της Αγιάς, ένα ξύλινο σταυρό και πηγαίναμε επί 50 χρόνια, για να τελέσουμε το μνημόσυνό τους. Επί Νομαρχίας Γεωργίου Κατσανεβάκη, και μετά από αίτημα των συγγενών των θυμάτων, της ΙΛΑΕΚ και του Δ/ντή των Φυλακών της Αγιάς, κατασκευάστηκε το μνημείο που υπάρχει σήμερα», μας επισημαίνει ο κ. Σκαλίδης.

Ο κ. Γιάννης Σκαλίδης.

Κρανίου τόπος

Οι εκτελέσεις αυτές της Αγυιάς, γινόταν σ? ένα σημείο που βρισκόταν κοντά στη Βορειοδυτική γωνιά του μεγάλου περιβόλου των. Εκεί υπήρχε ένας στύλος όπου προσδενόταν κάθε μελλοθάνατος. Οι άλλοι - επειδή συχνά στο εκτελεστικό απόσπασμα εστέλλοντο κατά ομάδες- ήσαν υποχρεωμένοι να περιμένουν την σειράν των και να παραστέκουν μάρτυρες της τύχης του συνανθρώπου των, που μερικές φορές ετύχαινε να είναι πατέρας, γυιός, αδελφός, συνηθέστατα δε ή συγγενής ή φίλος των.

Για να κάμουν το μαρτύριο των μελλοθανάτων μεγαλύτερο, οι Γερμανοί τούς έδεναν οπισθάγκωνα και τους υποχρέωναν να σκύβουν και να ακουμπούν τα κεφάλια των σ' ένα τοίχο που βρισκόταν μπροστά των, από τον οποίον το σώμα των απείχεν ένα μέτρο. Σ? αυτό το αρκετά βασανιστικό σκύψιμο περίμεναν τη σειρά των για τις χώρες του θανάτου και άκουγαν την υστάτη κραυγή του εκτελουμένου, τις ομοβροντίες του αποσπάσματος και τον ξηρό κρότο της χαριστικής βολής. Πρέπει να σημειωθή ότι μόλις το θύμα δενόταν στο στύλο, ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος του εκαρφίτσωνε στο στήθος και ακριβώς στο μέρος της καρδιάς ένα χαρτάκι για να βλέπουν πού θα σκοπεύουν οι στρατιώται. Αραγε γινόταν αυτό για να μη βασανίζεται το θύμα ή για να δοκιμάζεται η σκοπευτική δεινότης των εκτελεστών;

Ποιός ξέρει... Ο στύλος αυτός των Φυλακών της Αγυιάς βρέθηκε μετά την απελευθέρωση. Κι ήταν σε πολλά σημεία καταφαγωμένος από τις χιλιάδες των σφαιρών, που εδέχθη όταν εχρησιμοποιείτο σαν είδος είδος σταυρού μαρτυρίου για τις εκατοντάδες των Κρητικών νεομαρτύρων...

Από 'Ιστορικό του εν έτει 1953 ανεγερθέντος μνημείου - οστεοφυλακίου, των εκτελεσθέντων κατά την κατοχή εις τας φυλακάς Αγυιάς'

Νεοριζίτικο

Φωνές και κλάψες άκουσα, στου Γολγοθά τον τόπο. (1)

- Είντα ν? αυτό το σύθρηνο, τούτο το μοιρολόϊ,

κλαίν? οι μανάδες τα παιδιά και τσ? άντρες των οι χήρες,

κι οι γι? αδερφοί τ? αδέρφια τους· και τα παιδιά τον κύρη,

βρύσες τα δάκρυα τρέχουνε και κολυμπούν στο χώμα,

κι απού την τόση λύπηση και τον καημό τον τόσο,

Τα δέντρα γέρνουν τα κλαδιά, μαραίνονται τα χόρτα·

Ανάθεμά σας Γερμανοί, κι εκάψετε την Κρήτη!

παραλλαγή: (1) όθεν τσ? Αγυιάς τον κάμπο.

Τσ? Αγυιάς το δοκάρι

«Σαν τ? άγιο ξύλο του Σταυρού, στου Γολγοθά το λόφο

στσ? Αγυιάς εις τ? άγια χώματα, τα αιματοβαμμένα

μια μέρα της Ανάστασης και Λευτεριάς της Κρήτης

με φρίκη τ? αντικρύσαμε και σέβας το Δοκάρι!

Στη Γης να στέκει καρφωτό, με σφαίρες ξεσχισμένο...

το τίμιο ξύλο το ιερό, με γ? αίματα βαμμένο!...

Πάνω του ανοίγει ο Ουρανός κι αγγέλοι κατεβαίνουν!

Μαζί των φτερουγίζουνε, ψυχές των Αντρειωμένων!

Λαμπρό ?να φωτοστέφανο, τυλίγει τ? άγιο ξύλο!

Γίνεται στήλη αστραφτερή φωθιάς κόκκινη γλώσσα...

Με θεϊκή λαλιά βροντά, σαν της Γραφής το βάτο...

- Σε μένα ?δέναν Ήρωες της λευτεριάς προμάχους

και τους γαζώναν οι ριπές κι οι φλόγες πολυβόλων

ατσαλοβάφουν τις ψυχές και τις Μορφές ?ξαγνίζουν

για σύμβολα παλικαριάς κι αθάνατης θυσίας!...

Κι οι πιο μικροί και ταπεινοί, αδύναμοι και σκάρτοι

πάνω μου αγέρωχοι, στητοί κι ατρόμητοι λεβέντες

βροντοφωνούν σαν Ήρωες, στην υστερνή τους ώρα:

- Ζήτω η Κρήτη, η Λευτεριά, κάτω σκυλιά και Χίτλερ

αντιβοούνε τα βουνά κι οι λαγκαδιές του τόπου!...

Κι εμείς σ? αγνό προσκύνημα κάτω απ? τ? αγίο ξύλο

Λαός τριγύρω μυρμηγκιά, μαζί με Πολεμάρχους

τον ίδιο Ύμνο ψέλνουνε, γονατιστοί με σέβας!

Και σας μου έλαχε η τιμή και το βαρύ το Χρέος

με δέος τρέμοντας, σεπτούς Νεκρούς να προσφωνήσω

τούτος ο Ύμνος ο γλυκός κι αρμονικός γροικήθη:

'-Επέσατε θύματα Αδέλφια Εσείς

σε άνιση μάχη κι αγώνα...'

Στο μέρος τούτο το ιερό, το μ? αίμα ποτισμένο,

απόγονοι όλοι εσείς, επιφανών Ηρώων,

πρέπει να χτίσετε Βωμό, Μέγα ναό της Δόξας,

και πα... στην άγια Τράπεζα, τ? ατίμητο Δοκάρι

στήσετε να το προσκυνούν, αιώνια τα παιδιά σας.

Να πάρουν ξόμπλι, δύναμη, για Λευτεριά, Πατρίδα!'

Γαβρίλης Παπαδάκης

(Καμπιανός)

(από το βιβλίο: Σταμ. Α. Αποστολάκη:

'Η Μάχη της Κρή-

της στη Νεοελληνική Ποίηση', Χανιά, 1995, σ. 69-70).

«Βατά» τα θέματα μέχρι στιγμής στις πανελλαδικές,

Αναδημοσιευσα Από Χανιωτικα Νεα

Διαβάστε Περισσότερα ►

« Ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός» Αφιέρωμα στη Γενοκτονία των Ποντίων,

Εκδηλώσεις σε όλη τη χώρα,

Ημέρα εθνικής μνήμης για τη Γενοκτονία των Ποντίων,

Ημέρα εθνικής μνήμης η σημερινή για τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, καθώς σαν σήμερα πριν από 97 χρόνια ο Τουρκικός εθνικισμός, με αρχηγό τους τον εκσυγχρονιστή Κεμάλ Αττατούρκ, κατάφερε να κάνει μέσα σε περίπου πέντε χρόνια ότι δεν κατάφερε να κάνει ο σουλτάνος σε 5 αιώνες και να διώξει δια της βίας τους Έλληνες και Αρμένιους της περιοχής.

Γενοκτονία των Ποντίων

Με το τρίπτυχο «ένα κράτος, μια θρησκεία, ένας λαός», και έχοντας ως συμβουλάτορες Γερμανούς αξιωματικούς, οι Νεότουρκοι αρχικά και στη συνέχεια ο Μουσταφά Κεμάλ, σχεδίασαν και εκτέλεσαν τις δύο πρώτες γενοκτονίες.

Το 1915 την γενοκτονία των Αρμενίων και από το 1916 έως το 1923 τη γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Με το πρόσχημα να μην ενωθούν οι Έλληνες του Πόντου με τις Ρωσικές δυνάμεις, που πολιορκούσαν τον Πόντο, εκτόπισαν τον πληθυσμό από τις παραλιακές περιοχές, στα μεσόγεια της χώρας.

Μέσα στο καταχείμωνο, σε εξοντωτικές και χωρίς στοιχειώδη σίτιση και ανάπαυση πορείες, έχασαν τη ζωή τους πολλοί Έλληνες. Εκτός από τους θανάτους που προέκυψαν από τις ταλαιπωρίες υπήρξαν και πολλές περιπτώσεις φρικιαστικών θανάτων από άτακτους τσέτες υπό τα αδιάφορα βλέμματα των συνοδών χωροφυλάκων.

Σε πολλές δε περιπτώσεις και με την βοήθεια τους. Και βέβαια δεν εξέλειπαν οι βιασμοί γυναικών, ακόμη και εγκύων, ανήλικων κοριτσιών αλλά ακόμη και ανήλικων αγοριών. Επίσης πολλοί Έλληνες πέθαναν στα τάγματα εργασίας καταπονημένοι από τις εξαντλητικές εργασίες. Έτσι με την εξόντωση του μισού πληθυσμού (353.000) και τον εκτοπισμό-ξεριζωμό του άλλου μισού, τον Αύγουστο του 1923 ο Μουσταφά Κεμάλ αναφώνησε θριαμβευτικά: «Επί τέλους τους ξεριζώσαμε».

Για πάνω από 70 χρόνια, η λέξη γενοκτονία ήταν σχεδόν απαγορευμένη προς χάριν της Ελληνοτουρκικής φιλίας. Οι Πόντιοι όμως δεν ξέχασαν ποτέ το δράμα των προγόνων τους. Πάντα ερχόταν στο νου τους η εικόνα των γονιών και των παππούδων, που όταν ανέφεραν τη λέξη «πατρίδα», γέμιζαν τα μάτια τους δάκρυα.

Οργανώθηκαν και αντρώθηκαν κύρια μετά το 1980, και αποφάσισαν να κάνουν το χρέος τους. Έτσι φτάσαμε στην καθιέρωση ημέρας μνήμης για τα θύματα της τουρκικής θηριωδίας. Η ιδέα και οι πρωτοβουλίες για την ψήφιση του σχετικού νόμου ανήκουν στον κοινωνιολόγο Μιχάλη Χαραλαμπίδη.

Με τον νόμο 2193 της 8/11/3/94, η 19η Μαΐου, καθιερώνεται ως ημέρα μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου. Η ημερομηνία αυτή επιλέχτηκε επειδή ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάστηκε στις 19 Μαΐου του 1919 στην Σαμψούντα και τότε ξεκίνησε η δεύτερη και πιο βίαιη φάση του σχεδίου αφανισμού των Ελλήνων.

Την ίδια ημερομηνία έχουν καθιερώσει και οι Τούρκοι σαν γιορτή της νεολαίας αλλά και του ξεριζωμού των Ελλήνων. Μάλιστα στα περίχωρα της Σαμψούντας έχουν ιδρύσει χωριό που φέρει την ονομασία 19 Μαΐου.

Αναγνώριση Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου

Τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου με παρεμβάσεις του Οικουμενικού Ποντιακού Ελληνισμού με απούσα βέβαια την πολιτεία ανεγνώρισαν οι κάτωθι Πολιτείες και Κράτη:

1) 10 Πολιτείες των ΗΠΑ, σπουδαίο ρόλο έπαιξε η Παμποντιακή Ομοσπονδία ΗΠΑ-ΚΑΝΑΔΑ και η συγγραφέας Τhea Halo που έγραψε το βιβλίο «Ούτε το όνομά μου».

2) Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τον Σεπτέμβριο του 2006, με ιδιαίτερη παρέμβαση της Παμποντιακής Ομοσπονδίας Ελλάδος.

3) Η Πολιτεία της Νότιας Αυστραλίας το 2006 , όπου σπουδαίο ρόλο έπαιξε η Ομοσπονδία των Ποντίων της Αυστραλίας. Εξάλλου ομιλητής το 2009 στην Πλατεία Αγίας Σοφίας ήταν ο Υπουργός της Ν.Αυστραλίας Μichael Atkinson.

4) Το Σουηδικό Κοινοβούλιο τον Μάρτιο του 2010. Εδώ προσέφερε τα μέγιστα ο Σύλλογος Ποντίων Στοκχόλμης «Εύξεινος Πόντος».

5) Το Κοινοβούλιο της Νότιας Ουαλίας , πριν από μερικές μέρες , με παρέμβαση της Ομοσπονδίας των Ποντίων της Αυστραλίας.

Εκδηλώσεις στη μνήμη των Ελλήνων του Πόντου σε όλη τη χώρα

Αθήνα:

Εκδήλωση για την ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου διοργανώνουν από το πρωί της Κυριακής η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων των Ελληνοποντίων Παλιννοστούντων.

10:30 επιμνημόσυνη δέηση για τα θύματα της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου (Πλ.Μοναστηρακίου, Ιερός Ναός Παντανάσσας, 11:30 Άνοδος με πομπή στο μνημείο του Αγνώστου Στρατιώτη,12:00 Επίσημη αλλαγή Προεδρικής Φρουράς με τους δύο Εύζωνες να είναι ενδεδυμένοι με την τιμημένη φορεσιά του Πόντιου Αντάρτη, 12:15 Χαιρετισμοί Προέδρου της Π.Ο.Ε Γεωργίου Παρχαρίδη, Προέδρου του Σ.Πο.Σ. Ν. Ελλάδος και Νήσων Γεωργίου Βαρυθυμιάδη και Περιφερειάρχη Αττικής Ιωάννη Σγούρου. Ομιλία απο τον Αμερικανό πολιτικό, Σερίφη της κομητείας Μίντλσεξ Μασαχουσέτης, αγωνιστή για την αναγνώρισει της Γενοκτονίας των Αρμενίων στις ΗΠΑ Πίτερ Κουτουντζιάν.

Πορεία και επίδοση ψηφισμάτων στη Βουλή των Ελλήνων, το Υπουργείο Εξωτερικών και στην Τουρκική πρεσβεία.

Θεσσαλονίκη:

Εκδήλωση για την ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου διοργανώνουν το μεσημέρι της Κυριακής στη Θεσσαλονίκη, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ποντιακού Ελληνισμού, η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ποντιακών Σωματείων και η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων των Ελληνοποντίων Παλιννοστούντων.

Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί στο άγαλμα του Πόντιου Παπά και Δάσκαλου, στην πλατεία Αγίας Σοφίας και θα μιλήσει ο καθηγητής Διεθνούς Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ, δημοτικός σύμβουλος, Βενιαμίν Καρακωστάνογλου.

Την ίδια μέρα στις 7 μμ, στην πλατεία Αγίας Σοφίας, θα πραγματοποιηθεί και η τελετή μνήμης που διοργανώνει η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος, με ομιλητή τον στρατηγό εν αποστρατεία-συγγραφέα, Φράγκο Φραγκούλη.

Κατόπιν, θα πραγματοποιηθεί πορεία προς το τουρκικό προξενείο και θυροκόλληση ψηφίσματος

Αναδημοσιευσα Απο Πρωτο θεμα

Διαβάστε Περισσότερα ►

Η άγνοια τόσων που δεν Πρέπει να ξεχνάμε,

Είστε η εναγώνια έγνοια μας;..

Τούτος ο Μάης του 2013 σφίγγει καρδιές μέχρι ασφυξίας... Άραγε θα μας τσακίσει τα όνειρα ή θα τα ανδρώσει σαν τα έλατά μας; Αυτή η μέρα, η 17η, η μαγιανή, η τόσο δύσκολη για όλη την χώρα. Όμως για τώρα εις τα μπαλκόνια είναι σκιαγμένοι ο γιος κι η κόρη, λύνουν ασκήσεις των «θετικών» και στην Αρχαία Φιλολογία τα ψηλαφούν... Κι από ψηλά ένα φεγγάρι χαμογελά κι ασημώνει σγουρά μαλλιά.

Το νυχτοπούλι βαθιά τρυπώνει στη λεμονίσια τη φυλλωσιά και παίρνει ύπνο, χωρίς μιλιά... Μόνο η μάνα κι αυτή αγρυπνά και με ποτήρια φέρνει στα χείλη των νεαρών γλυκό χυμό και ψιθυρίζει λατρευτικά: Το μεσονύκτι έχει περάσει, σε λίγη ώρα θα’ ναι αυγή κι ο πατέρας θα σας βρει πάλι να αγρυπνάτε σαν κοκοράκια ως το πρωί.
Μάνα θα απολύσουν και τον πατέρα τούτο τον χρόνον, όπως κι εσένα. Πως θα αποτόλμα να ξεστομίσει την είδηση... Κι η δόλια προσποιείται πως θα ποτίσει το περβολάκι και φεύγει βιαστικά λογιάζοντας σπαρακτικά...Ο κήπος είναι δροσερός δε μοιάζει στα ξεραμένα όνειρα και τα οράματά σας... Ποιος έσπειρε σύννεφα στον ουρανό και σκόρπισε στη γη σας τέτοια ξεραΐλα; Θεέ, της ομορφιάς πρασίνισε κάνε να ανθοφορήσουν τα γυμνά κλαδιά των παιδιών μας... Δώσε ζωή στον κόσμο τους. Μην επιτρέψεις τούτη η χώρα να μην έχει Άνοιξη πια και χελιδόνια...
Κουράγιο γιοι και θυγατέρες μας, δεν είστε φύλλα φθινοπωριάτικης πλατανιάς, μα το πυκνό φύλλωμα και τα κεράσια της φορτωμένης κερασιάς... Γράψετε σεις προσεκτικά κι επιτυχημένα κι όλα θα γίνουν ονειρεμένα και ζηλευτά. Έχετε ρίζες πολύ βαθιές και «κλαδευτές» με αρχές και αξίες που σας διδάσκουν με έμπνευση και με ψυχή την Αρετή του φιλοσόφου και την αγάπη του Νικητή!! είστε η εναγώνια έγνοια τόσων και τόσων. Μη το ξεχνάτε....
Η 17η να σας φέρει πολλή χαρά!

Αλεξάνδρα Πολυχρονάκη

Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνιωτικα Νεα

Διαβάστε Περισσότερα ►