Η ποιότητα του Γιάννη Ιωαννίδη..Μέσα από Ένα γράμμα,

 

Πέμπτη 5 Οκτωβρίου 2023

Καλό Παράδεισο, κυρ Γιάννη...

Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν τη βαθιά θρησκευτικότητα η οποία χαρακτηρίζει τη ζωή του Γιάννη Ιωαννίδη.

-Γνωρίζω την αγάπη του κόσμου και είμαι πολύ χαρούμενος για το δώρο αυτό. Κερδίσαμε πολλά από το άθλημα που αγαπάμε και η ζωή μας τα έφερε όλα δεξιά. Επομένως, επειδή υπάρχουν μεγάλες ανάγκες σε φτωχούς ανθρώπους και έχουμε υποχρέωση να βοηθάμε όπου μπορούμε, διοργανώνουμε αγώνες μπάσκετ για φιλανθρωπικούς σκοπούς. Αυτό που δίνεις στη ζωή θα πάρεις: Θα δώσεις αγάπη; Θα πάρεις αγάπη! Θα δώσεις πρόβλημα; Θα αντιμετωπίσεις πρόβλημα! Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος για την αγάπη που βρίσκουμε όπου και εάν πηγαίνουμε με τους υπόλοιπους παλαίμαχους μπασκετμπολίστες. Δεν έχω κάτι άλλο, για να το κρύψω – είμαι αυτός που είμαι. Ναι, είμαι άνθρωπος με θρησκευτική πίστη και ξέρω πως, όταν πιστεύεις και προσπαθείς, όλα θα σου έρθουν καλά! Θα σου έρθουν πλουσιοπάροχα, ειδικά τα πνευματικά και όχι τα υλικά πράγματα!

-Η θρησκευτικότητα θέτει σε κίνηση και τη φιλανθρωπική δράση.

-Είσαι εμπλουτισμένος από την αγάπη και την όρεξη να βοηθήσεις κάποιους ανθρώπους. Αυτά όλα από πού τα κερδίζεις; Γιατί ένας έχει πίστη και λέει «η πίστη βουνά κινεί» και ο άλλος δεν πιστεύει; Ήταν δύο αδέλφια, που τα γνωρίζω και μιλούσαμε για διάφορα πράγματα. Ο ένας από τους δύο πίστευε πάρα πολύ, ενώ ο άλλος όχι. Εκεί, λοιπόν, που μιλούσαμε, μπαίνει ο αδελφός του, ακούει τη συζήτησή μας και μας λέει ότι δεν πιστεύει. «Μην πιστεύεις! Εσύ θέλεις να μένεις μόνος σου» του απαντώ και συνεχίζω: «Εμείς όμως θέλουμε να έχουμε παρέα, η παρέα πάντα βοηθά. Όταν, βέβαια, η παρέα και τα θεία είναι σωστά. Εσύ όμως θέλεις να πολεμάς μόνος σου! Πολέμησε…» 

"Η θρησκευτική πίστη είναι η ωραιότερη συντροφιά

που θα μπορούσε να τύχει στον άνθρωπο.

Η μητέρα μου ήταν πάρα πολύ θρησκευόμενη,

ο δε πατέρας μου στα πολιτικά φρονήματά του ήταν βενιζελικός και με αγώνες.

Η οικογένειά μου ήταν ντόπια,

δεν ξεριζωθήκαμε από τον τόπο μας,

μεταφέροντας τα πράγματά μας κάπου αλλού.

Ήταν από τη Γευγελή

και το μέρος αυτό ήταν το πλουσιότερο,

αφού εκεί έβρισκες όλα τα αγαθά.

Το υλικό μέρος όμως δεν σου δίνει τη χαρά

που σου δίνει το πνευματικό.

Το πνευματικό στοιχείο μπορείς να το κερδίσεις,

χωρίς να το καταλάβεις.

Το αισθάνεσαι!

Οι γονείς μου ήταν η κλασική πατροπαράδοτη οικογένεια,

που πιστεύει και προσεύχεται.

Εγώ ήμουν ο μεσαίος από τα τρία αδέλφια.

Έχω μία μεγαλύτερη αδελφή και έναν μικρότερο αδελφό.

Από την παιδική ηλικία θυμάμαι

ότι κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας

σηκώναμε με άλλα παιδιά τα εξαπτέρυγα στις Σαράντα Εκκλησιές.

Λειτουργούσε τότε σε εκείνη την εκκλησία ένας τρομερός ιερέας!

Άξιος σε όλα του,

πρόθυμος να σε βοηθήσει πνευματικά και υλικά.

Να σου δώσει την ψυχή του!

Ήταν αυτό που λένε

«ο ορισμός τού πώς πρέπει να είναι ένας ιερέας».

Μας οδήγησε όλα τα παιδιά στον δρόμο προς την Εκκλησία!

Το κατάφερε χωρίς πίεση,

αλλά με το χαμόγελο και το παράδειγμά του.

Ο πατέρας μου πέθανε όταν ήμουν δέκα χρονών.

Μπορεί κάλλιστα ένα τέτοιο γεγονός

να σε επηρεάσει δυσμενώς

ή να σε κάνει να δυναμώσεις

και ν’ αντιμετωπίσεις τη ζωή.

Ποιος δίνει τόση δύναμη εσωτερική σε ένα παιδάκι,

να ξεφορτώνει καρπούζια κρυφά από τη μητέρα του,

για να βοηθήσει την οικογένειά του;

Η μητέρα μου είχε τρία παιδιά και έπρεπε να πολεμήσει.

Εγώ δεν θέλω να οδηγώ κάποιον

εάν δεν το καταλαβαίνει από μόνος του.

Η πίστη και βουνά κινεί!

Εάν έχεις πίστη στον Θεό,

θα τα καταφέρεις όλα...

Είναι πολύ φθηνό να ζητήσεις από τον Θεό

να κερδίσεις σε έναν αγώνα!

Είναι πολύ ευτελές!

Το να παρακαλέσω όμως

ή ν’ ανάψω ένα κερί για να σωθεί

μια ζωή ή μια οικογένεια,

αυτό το κάνω συνεχώς!

Να τους βοηθήσει η Παναγία

ώστε να βγουν από το τούνελ

και να μπορέσουν να ορθοποδήσουν.

Είναι ντροπή κάποιοι άνθρωποι

να μην έχουν φαγητό ή την υγεία τους

και εσύ να ζητάς από τον Θεό

να κερδίσεις το πρωτάθλημα!

Έχει άλλες βοήθειες Αυτός που πρέπει να δώσει…