Κυριακή 5 Ιουνίου 2016

Μεταφορά "Μορς",

Βίκυ Λεβαντή,
Ο τηλέγραφος ζει και βασιλεύει,
Τη βικτωριανή εποχή στο Λονδίνο δεν υπήρχαν μέσα επικοινωνίας, όπως τηλέφωνα, ραδιόφωνα, κινηματογράφοι και τηλεοράσεις. Κι όμως, το 1838 ο Σάμιουελ Μορς θα ανακαλύψει την πρώτη τηλεγραφική μηχανή. Την εφεύρεση που θα μετέδιδε σε μηδενικό χρόνο πληροφορίες από τη μία μεριά του κόσμου στην άλλη. Σήμερα νέοι ανταλλάσσουν μηνύματα από παντού, εργαζόμενοι επικοινωνούν με e-mails, ζευγάρια διεξάγουν on line γάμους, δημοσιογράφοι ενημερώνονται από τα διεθνή πρακτορεία ειδήσεων και χάκερ σπάνε τους πιο απροσπέλαστους κωδικούς, σε παράλληλο χρόνο. Οι χρήστες του τηλέγραφου όμως τα έζησαν δεκάδες χρόνια πριν από εμάς.
Οι ομοιότητες τηλέγραφου και Ίντερνετ είναι πολλές. Η ιστορία επαναλαμβάνεται σε πολιτικό, οικονομικό και επικοινωνιακό επίπεδο. Αρχικά, η είσοδος και των δύο μέσων έφερε στην κοινή γνώμη ένα συνονθύλευμα από σύγχυση, θαυμασμό και σκεπτικισμό. Η επικοινωνία με τους πιο μακρινούς συγγενείς για πρώτη φορά θα ξέφευγε από την αναμονή του ταχυδρόμου. Η επικρατέστερη εκτίμηση ήταν ότι ο τηλέγραφος θα εγκαινίαζε την εποχή της παγκόσμιας ειρήνης, θα ελαχιστοποιούσε τις παρεξηγήσεις μεταξύ των κρατών, καθώς τυχόν ασυνεννοησίες και διευκρινίσεις θα γνωστοποιούνταν και θα λύνονταν αμέσως. Το 1997, ο επικεφαλής του τμήματος επικοινωνίας του ΜΙΤ Nicholas Negroponte θα δηλώσει ρητά πως το Διαδίκτυο θα διαλύσει τα εθνικά σύνορα και θα οδηγήσει τον κόσμο σε παγκόσμια ειρήνη. «Στο μέλλον», τόνισε, «τα παιδιά μας δεν θα γνωρίσουν τι είναι ο εθνικισμός».
Χάκερ υπήρχαν και τον 19ο αιώνα
Ο τηλέγραφος εισήγαγε νέες μορφές κλοπής και εξαπάτησης. Το 1834 δύο αδέρφια, ο Francois και ο Joseph Blanc, θα δωροδοκήσουν τηλεγραφητές για να αποσπάσουν πληροφορίες σχετικά με το χρηματιστήριο του Παρισιού. Ενώ το 1840 ένας άντρας στο Λονδίνο θα λάβει έναν μυστικό κωδικό, που θα φανέρωνε τα αποτελέσματα μιας ιπποδρομίας. Έτσι, αν κάποιος ήθελε να μεταβιβάσει πληροφορίες με ασφάλεια και μυστικότητα, θα επινοούσε τα δικά του μέσα προστασίας. Η ανάπτυξη της κρυπτογραφίας, ο κλάδος που από τότε ασχολείται με την απόκρυψη του περιεχομένου των μηνυμάτων, ήταν αναπόφευκτη. Έτσι, δημιουργήθηκαν και οι πρώτοι χάκερ, που για ιδιοτελείς σκοπούς θα έσπαγαν τους πολύπλοκους αλγορίθμους των τηλεγραφημένων μηνυμάτων.
Το κόστος των τηλεγραφημάτων ήταν πολύ ακριβό. Έτσι οι τηλεγραφητές ξεκίνησαν να επικοινωνούν με μικρές συντομογραφίες. Για παράδειγμα, τα αρχικά «GM» σήμαιναν «Good Morning», ενώ τα «SFD» δήλωναν «Stay For Diner». Ακόμα και για τους αριθμούς χρησιμοποιούσαν συντομογραφίες. Ο αριθμός 1 παρέπεμπε στο «Περίμενε ένα λεπτό», ενώ ο αριθμός 2 υποδήλωνε «Απάντησε αμέσως». Το αποτέλεσμα; H γλώσσα αλλά και ο τρόπος σκέψης δεν θα μπορούσαν να είναι διαφορετικοί από τόπο σε τόπο. Οι ειδικοί σήμερα ισχυρίζονται ότι λόγω του Ίντερνετ και της παγκοσμιοποίησης οι εθνικές γλώσσες θα χαθούν, ενώ οι συντομογραφίες καταστρέφουν τη σκέψη και την ορθογραφία.
Και εγένετο το Reuters
Την εποχή του τηλέγραφου όλοι θα ενημερωθούν για τα σημαντικότερα γεγονότα στον κόσμο, μόλις λίγα λεπτά από τη στιγμή που συνέβησαν. Η ζήτηση για περισσότερες ειδήσεις μεγάλωνε, το ίδιο κι ο ανταγωνισμός των μεγάλων εφημερίδων. Έτσι άνοιξαν νέες θέσεις εργασίας γιατί ρεπόρτερ δεν υπήρχαν. Αρχικά, το έκαναν οι τηλεγραφητές, ήταν όμως αδύνατο να καταγράφουν τα εισερχόμενα τηλεγραφήματα και ταυτόχρονα να ανακοινώνουν τις ειδήσεις. Έτσι, το 1848 δημιουργήθηκε ένα από τα μεγαλύτερα δημοσιογραφικά πρακτορεία, το New York Associated Press, ενώ την ίδια περίοδο, ένας Γερμανός, ο Paul Julius van Reuter, θα δημιουργήσει στο Λονδίνο το πρακτορείο Reuters. Πλέον, τα μεγάλα δημοσιογραφικά πρακτορεία μπορούσαν για πρώτη φορά να ελέγχουν από τα κεντρικά γραφεία όλα τα υπόλοιπα.
Παγκόσμιες αγορές και χρόνος
Για τις εταιρείες που ήθελαν να γνωρίζουν τα πάντα για τις μακρινές αγορές και τους ανταγωνιστές τους, ο τηλέγραφος έφερε τρομερές αλλαγές στον τρόπο που γινόντουσαν οι αγοραπωλησίες. Οι τιμές των προϊόντων και η ταχύτητα των μεταφορών χάρη στους σιδηρόδρομους ήταν πιο σημαντικές από την τοποθεσία των ίδιων των προϊόντων. Οι χρόνοι διαπραγμάτευσης και ανταλλαγής αγαθών σταμάτησαν να περιορίζονται κατά τη διάρκεια της ημέρας, με αποτέλεσμα ακόμα κι ο χρόνος να «επεκταθεί» κατά κάποιο τρόπο. Όπως οι on line αγορές πλέον, που δεν περιορίζονται σχεδόν ποτέ στα ωράρια των καταστημάτων.
Η καλύτερη στιγμή για να κατανοήσουμε τα παλιά αλλά και τα νέα μέσα είναι σήμερα, όπου όλα ακούγονται τόσο οικεία. Λογικό, αφού ακόμα ζούμε στην εποχή την οποία ο Μορς εγκαινίασε λέγοντας: «Αν μεταφέρω ένα μήνυμα σε απόσταση 10 μιλίων χωρίς να σταματήσει, τότε θα το κάνω να πάει σε όλο τον κόσμο».

Αναδημοσιευσα Από Ποντικι
Διαβάστε Περισσότερα ►

Το ηλιακό ρολόι στο Βυζάρι Αμαρίου,

Ο χρόνος… σταμάτησε στο ηλιακό ρολόι των Ενετών,
Το ηλιακό ρολόι στο Βυζάρι Αμαρίου, ίσως το μοναδικό μνημείο στο είδος του στην Κρήτη, από τότε που έφυγε ο παππούς Χαράλαμπος Βιδάκης, έπαψε να λειτουργεί, αφέθηκε στο έλεος του χρόνου και σήμερα, ευτυχώς, υπάρχουν μόνο τα απομεινάρια του, θυμίζοντας τις ιστορικές περιόδους επί Ενετοκρατίας και Τουρκοκρατίας.
Οι αρχαιολογικές υπηρεσίες, αγκυλωμένες σε άρρωστες και χρονοβόρες αντιλήψεις, αφήνουν απροστάτευτους θησαυρούς και οι τοπικές Αρχές επιδεικνύουν σοβαρό έλλειμμα παρέμβασης.
Μέχρι που ζούσε ο παππούς Βιδάκης είχε καθημερινά την έγνοια της λειτουργίας του ρολογιού και ρωτούσε και το πρόσεχε ιδίαιτερα…
Και αυτό το μνημείο, στην ταράτσα του σπιτιού του σημερινού ιδιοκτήτη Περίανδρου Βιδάκη, εγγονού του Χαράλαμπου, δίπλα στη βίλα Σαουνάτσου που και αυτή κατέρρευσε, μένει με τα λείψανά του και φυσικά χωρίς να λειτουργεί.
Την ίδια ώρα εκατοντάδες ή και χιλιάδες ξένοι επισκέπτες από τη Γερμανία, τη Γαλλία και την Ιταλία, φτάνουν κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες στο Βυζάρι αναζητώντας τις αρχαιότητες, όταν «εμείς οι ίδιοι, δυστυχώς, δεν ενδιαφερόμαστε για την αξιοποίηση του πλούτου που κληρονομήσαμε».
Από τους Ενετούς
Λείψανα της ενετικής και τουρκικής περιόδου, είναι διάσπαρτα παντού στο Βυζάρι. Το MadeinCreta είχε αναδείξει πρόσφατα την εγκληματική εγκατάλειψη της «Ρημοκκλησιάς», της τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής με ερείπια από τα ρωμαϊκά χρόνια, που ανακάλυψε μετά από ανασκαφές από το 1956-1958 ο καθηγητής Κ. Καλοκύρης.
Το ενετικό ηλιακό ρολόι, έργο εξαιρετικής τέχνης, τοποθετήθηκε από τον Ενετό προύχοντα, ιδιοκτήτη του σπιτιού στην ταράτσα του και με τη λήξη της ενετοκρατίας και την κυριαρχία των Τούρκων στο νησί, περιήλθε στην κατοχή Τούρκου αγά που διέμενε στο Άνω Μέρος και χρησιμοποιούσε το σπίτι του Βυζαρίου «ως δεύτερο σπίτι, για να εισπράττει τους φόρους από τα χωριά της επαρχίας».
Με την ανταλλαγή των πληθυσμών, το σπίτι πέρασε στα ελληνικά χέρια και σε «κάποιον Χατζηαναγνώστη, αγνώστων λοιπών στοιχείων», γνωρίζει ο σημερινός ιδιοκτήτης του Περίανδρος Βιδάκης.
«Πιθανόν», εκτιμά ο κ. Βιδάκης, «να είχε αυτό το επώνυμο επειδή μπορεί ήταν αναγνώστης, δηλαδή ψάλτης στην εκκλησία. Δεν γνωρίζουμε περισσότερα για τον προηγούμενο ιδιοκτήτη, όσο κι αν προσπαθήσαμε, ψάχνοντας πηγές…»
Και αφού παρέμεινε το σπίτι στην ιδιοκτησία του Χατζηαναγνώστη, άγνωστο για πόσα χρόνια, πέρασε στη συνέχεια στον Χαράλαμπο Βιδάκη που το αγόρασε.
«Μέχρι που είχε το σπίτι ο παππούς μου», λέει ο κ. Βιδάκης, «το ρολόι λειτουργούσε και το πρόσεχε πολύ. Μετά που πέθανε άρχισε η κατάρρευση του…»
Και μπορεί ο χρόνος να σταμάτησε πριν αιώνες στο ηλιακό ρολόι των Ενετών στο Βυζάρι, όμως και οι πολιτικές που ασκούνται στη διαφύλαξη και ανάδειξη του πολιτισμού μας, δυστυχώς, συνεχίζουν να παραμένουν στάσιμες.
Είναι στοιχείο ενός αργοκίνητου Κράτους που δεν μπορεί να απαγκιστρωθεί από τη μικροπολιτική και τη διαφθορά…




made in creta
 
Αναδημοσιευσα Από Ρεθεμνος
Διαβάστε Περισσότερα ►

Χάρτες με την ιστορία σου Μακεδονία, πριν την ένταξη στην Ελλάδα,

Γιάκομπ φον Ζάντραρτ, άποψη της Θεσσαλονίκης, Νυρεμβέργη 1687. Συλλογή Κώστα Σταμάτη,
Η Μακεδονία μέσα από παλαιούς χάρτες,
Παρουσιάζονται από τις 28 Μαΐου στο Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας στο Μέγαρο Εϋνάρδου,
Σημαντικά τεκμήρια για την ιστορία της Μακεδονίας μέσα στο χρόνο συνιστούν οι παλαιοί χάρτες του 15ου ως τον 18ο αιώνα, τους οποίους παρουσιάζει από τις 28 Μαΐου το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τράπεζας στο Μέγαρο Εϋνάρδου της οδού Αγίου Κωνσταντίνου 20. Πρόκειται για ενδιαφέρουσες χαρτογραφικές αποτυπώσεις όχι μόνον της ιστορίας αλλά και των συνειδήσεων της κοινωνίας στην οποίοι ανήκαν οι χαρτογράφοι, που τους δημιούργησαν, ένα πολυσήμαντο δηλαδή αρχειακό υλικό, το οποίο μπορεί να αναδειχθεί επιπλέον, εικαστικά και κοινωνιολογικά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που το ΜΙΕΤ οργανώνει έκθεση παλαιών χαρτών _ το αντίθετο, καθώς διαθέτει Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου _ στην προκειμένη ωστόσο περίπτωση υπήρξαν ιδιαίτερες συνθήκες λόγω των ιστορικών, πολιτικών και πολιτισμικών ιδιαιτεροτήτων της Μακεδονίας σε σχέση κυρίως με τη νότια και νησιωτική Ελλάδα (Πελοπόννησος, Κρήτη, Ιόνιo, Αιγαίο), όπου η Βενετοκρατία αλλά και η γενικότερη παρουσία δυτικών εμπόρων, ναυτικών και περιηγητών άφησαν ανεξίτηλα σημάδια, τα οποία καταγράφονται και στους χάρτες.
Παρά την εκτεταμένη ακτογραμμή της, την θάλασσα και τους θαλάσσιους δρόμους της περιοχής η Μακεδονία δεν είχε κατορθώσει να προσελκύσει ιδιαίτερα το ενδιαφέρον των χαρτογράφων κατά την εποχή της άνθησης της χαρτογραφίας. Το ίδιο άλλωστε συνέβη και με τον ενδιαφέρον της Δύσης για τις ελληνικές αρχαιότητες, που ενώ έδωσε πλούσια παραγωγή ιστορικών ή αρχαιογνωστικών χαρτών του ελλαδικού χώρου, για τη Μακεδονία. άργησε να εκδηλωθεί. Από την άλλη, ίσως το γεγονός των ασαφών και μεταβαλλόμενων ορίων της ανά τους αιώνες, γεγονός που αποτυπώνεται καθαρά στα εκθέματα, να υπήρξε αρνητικός παράγων στην χαρτογράφησή της.

Φίλιππος Κλουβέριος, Μακεδονία, μετά το 1660. Συλλογή Σάββα Δεμερτζή.
Τίτλος της νέας έκθεσης είναι «Μακεδονία. Χαρτογραφία και Ιστορία 15ος - 18ος αιώνας», που παρουσιάζεται με την γενική επιμέλεια του Βίκτωρος Θ. Μελά και την επιστημονική επιμέλεια της Λεονόρας Ναβάρι. Συνδιοργανωτές εξάλλου είναι η Αγιορειτική Χαρτοθήκη, η Βιβλιοθήκη της Βουλής των Ελλήνων, η Εθνική Βιβλιοθήκη της Ελλάδος, το Sylvia Ioannou Foundation, η κυρία Μαργαρίτα Σαμούρκα και οι κ. κ. Αλέξανδρος Γαρύφαλλος, Σάββας Δεμερτζής, Βασίλης Καφταντζής, Κώστας Σταμάτης. Ολοι τους, φορείς και ιδιώτες που συμμετέχουν στην έκθεση με ιδιαίτερα αξιόλογα και σπάνια εκθέματα.
Να σημειωθεί ότι το Αρχείο Χαρτογραφίας του Ελληνικού Χώρου του ΜΙΕΤ ιδρύθηκε το 2002 με τη δωρεά της αξιόλογης συλλογής παλαιών χαρτών του ζεύγους Βίκτωρος και Νιόβης Μελά. Από την ίδρυσή του ως σήμερα το Αρχείο έχει οργανώσει εννέα εκθέσεις με παλαιούς χάρτες
Τον κατάλογο της έκθεσης, όπου παρουσιάζονται και σχολιάζονται όλα τα εκθέματα, συμπληρώνουν τα εισαγωγικά κείμενα για την ιστορία και τη χαρτογραφία της Μακεδονίας, τα οποία υπογράφουν ο Α. Γαρύφαλλος, ο Β. Κ. Γούναρης, Σ. Δεμερτζής, η Ελισάβετ Α. Ζαχαριάδου, ο Φ. Π. Κοτζαγεώργης και ο Β. Θ. Μελάς. Η έκθεση θα διαρκέσει ως τις 12 Ιανουαρίου 2014.

Αναδημοσιευσα Από Βημα
Διαβάστε Περισσότερα ►

Αγιά η Ιστορία της,



ΓΟΛΓΟΘΑΣ ΑΓΙΑΣ
Τόπος θυσίας και μαρτυρίου,
Από: Γιάννα Μαρουλοσηφάκη,

Η ιστορία της Κρήτης, που χάρισε στην ανθρωπότητα ακατάλυτα σύμβολα και ατράνταχτα θεμέλια πολιτισμού και ηρωισμού, μεταφέροντας απ? άκρη σ? άκρη της οικουμένης τον έρωτα για την ελευθερία, γράφτηκε στο πέρασμα των αιώνων με την ίδια σφραγίδα: τη θυσία.
Τόπος θυσίας, μαρτυρικός, και ο Γολγοθάς στην Αγιά. Στην τραγική πλαγιά που τη βρίσκουμε πάντα, σιωπηλή και πικραμένη. Όπου στη συστάδα των πεύκων της, δεν ακούμε πλέον χαρούμενο κελάδημα πουλιών και στους πυκνούς ολόγυρα θάμνους δεν νοιώθουμε, τ? άρωμα της φύσης της Κρητικής γης, το γνώριμο...
Εκεί, όπου, στο πλαίσιο των φετινών εκδηλώσεων του εορτασμού της 72ης επετείου της Μάχης της Κρήτης, θα ζωντανέψουν μνήμες. Εκείνου του Μάη του 1941 όλοι οι Κρήτες αδελφωμένοι, στάθηκαν όρθιοι και αγέρωχοι, ύψωσαν το ανάστημά τους απέναντι στον κατακτητή, υπερασπίζοντας με ακατανίκητο πάθος και πρωτόγνωρη αυτοθυσία την Ελευθερία και την αξιοπρέπειά τους.
Σε μία εκδήλωση που θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 20 Μαΐου 2013 στις 7μ.μ., με έντονο συγκινησιακό χαρακτήρα.
Αφού, ύστερα από χρόνια, έγινε δεκτό το αίτημα των τοπικών αρχών και θα μεταφερθεί στον ιστορικό αυτό χώρο, ο στύλος της Αγιάς, ιερό απόκτημα του Ιστορικού Αρχείου Κρήτης, το Τίμιο Ξύλο της Ιστορίας της Κρήτης, ο περίφημος κορμός επί του οποίου έδεναν τους πατριώτες που προόριζαν κάθε μέρα για εκτέλεση, σε ύψος 1.30 μ. περίπου (όπου η καρδιά των τυφεκιζομένων).
Γράφει χαρακτηριστικά στα "Χ.Ν." στις 19 Μαΐου 2010 σε άρθρο του με τίτλο "Φυλακές - Αγιάς ? Γολγοθάς", ο δάσκαλος λαογράφος Σταμάτης Αποστολάκης:
«Ο ίδιος περίπου χώρος των φυλακών Αγιάς, προσαγορεύτηκε και γράφτηκε ως: "Το Χαϊδάρι της Κρήτης", ο Κρανίου τόπος της τετραετίας 1941-45, για τους Κρητικούς", και τους από άλλα μέρη της Πατρίδας μας πατριώτες, και τους Συμμάχους της Κοινοπολιτείας, που πολέμησαν, έδρασαν, έζησαν εδώ, τα χρόνια εκείνα, και η ζωή και δραστηριότητά των εμπλέκτηκε με τις φυλακές Αγιάς, "το ελληνικό Νταχάου" και "Άουσβιτς".
Οι Αγροτικές Φυλακές Αγιάς κτίστηκαν στην τετραετία: 1928-1932 και συγκεκριμένα το 1930, στη ομώνυμη ελώδη τότε περιοχή Ν.Δ. των Χανίων και σε απόσταση από την πόλη 8 περ. χλμ.. Προορισμός της φυλακής η στέρηση, για ένα διάστημα της ελευθερίας των καταδίκων του κοινού Ποινικού Δικαίου, για σωφρονισμό. Οι κατάδικοι Αγιάς ηργάζοντο και εργάζονται και σήμερα, σε αγροτικά κτήματα αφενός για ωφέλεια του κοινωνικού συνόλου και αφετέρου διότι ο χρόνος φυλάκισης εδώ, διπλασιάζεται και επομένως οι έγκλειστοι αποδίδονται γρηγορότερα στην Κοινωνία.
Το Μάιο όμως του 1941, "κατά την από αέρος εισβολήν των Γερμανών" στην περιοχή, κατάφερε ο Στούντεντ με τις αλλεπάλληλες επιθέσεις του, να προσγειώσει εδώ το 3ο Σύνταγμα αλεξιπτωτιστών με επικεφαλής το συν/ρχη Χάϊντριχ. Είναι γνωστά όσα διαδραματίστηκαν κατά τη μάχη, εδώ. Οι λυσσαλέες επιθέσεις, οι καταλήψεις και ανακαταλήψεις, μέχρι την εδραίωση, τελικά, του εισβολέα.
Αμέσως μετά, στην είσοδο των μέχρι τότε Αγροτικών Φυλακών, τέθηκε η γερμανική πινακίδα:
"-KRIEGSWEHRMA-CHT GEFANGNIS - Στρατιωτικές Πολεμικές Φυλακές"».
«Κτίζονται καινούργια κελιά, μια ολάκερη πτέρυγα. Ενισχύεται ο ψηλός μαντρότοιχος. Τοποθετούνται διπλές σκοπιές, συρματοπλέγματα, φωλιές πυλοβόλων, που κάνουν αδύνατη την απόδραση των δυστυχισμένων εκείνων, που η κακή τους μοίρα θα τους έριχνεν εκεί. Τρόμος θανάτου απλώνεται σ? όλη την περιοχή, από τις πρώτες μέρες, ως το τέλος της γερμανικής Κατοχής, διάστημα κατά το οποίο 20.000 περίπου Κρητικοί, πέρασαν απ' αυτή την Κόλαση...». Ρωτούμε τον "σφαιροφαγωμένο στύλο της Αγιάς", που είναι στη "Μάντρα", στη λαγκαδιά, λίγο πιο πάνω από τις φυλακές, αν μετρούσε όσους τον "ακουμπούσαν" ώσπου να ξεψυχήσουν, από τις γερμανικές ριπές, αξημέρωτα, μα δε μας απαντά!
Στεκόμαστε στα χείλη του πηγαδιού πλάϊ στο Μνημείο κι αναρωτούμε, με πόσων πατριωτών τα σφαιροφαγωμένα κορμιά γέμισεν, και με πόσα άλλα χωρισμένα από τον μακάβριο πέλεκυ, ανέβασε και ξεχείλισε νερά και αίματα, μα κείνο σιωπηλό μένει...»
Και λίγο πιο κάτω:
«Ανηφορίζουμε όμως για... τον Γολγοθά της Κρήτης.
Διαβάζουμε στο ιερό συναξάρι των Παθών της Κρήτης, την "Εκθεση δηλ. της Επιτροπής διαπιστώσεως των ωμοτήτων των Γερμανών εν Κρήτη", τα παρακάτω:
"...Εις δε την Μάνδραν, η Επιτροπή εβάδιζεν επί ημίσειαν ώραν εν μέσω τάφων ομαδικών και μεμονωμένων, των μεν αναγνωρισθέντων εις ποίους νεκρούς ανήκουν, των δε τελείως αγνώστων.... Κατά χώραν ευρίσκεται και ο περίφημος κορμός δένδρου επί του οποίου επέδεναν τους εκεί εκτελούμενους και όστις εις ύψος 1,30 του μέτρου περίπου, ένθα η καρδία των τυφεκιζομένων, έχει καταφαγωθεί από τας σφαίρας..."
Τούτα τ' αθώα θύματα του Ναζισμού, τίμησαν τ? όνομα και τον τόπο τους. Γι? αυτό θά ?ναι στους αιώνες η Μνήμη τους αιώνια, και οι επιζώντες, δεν θα τους ξεχάσουν ποτέ!...».

Μαρτυρία Γιάννη Σκαλίδη
Συγκλονίζει η μαρτυρία του 86χρονου, σήμερα, Γιάννη Σκαλίδη, ο αδελφός του οποίου, Ελευθέριος, στα 22 του χρόνια, ξεψύχησε στον στύλο της Αγιάς:
«Το 1944, στις 13 Αυγούστου, οι Γερμανοί έκαψαν το χωριό Βάθη. Οι αντάρτες σκότωσαν ένα Γερμανό και αυτοί, για εκδίκηση, πήραν ομήρους 100 άτομα. Στα Καλουδιανά τους ξεχώρισαν και έφεραν περίπου 50 άτομα στην Αγιά, μεταξύ αυτών και τον αδελφό μου, όπου, ένα πρωί, τους εκτέλεσαν. Κάτοικοι της Αγιάς αλλά και φυλακισμένοι προσπάθησαν, μάταια να εμποδίσουν τους Γερμανούς να ολοκληρώσουν την πράξη τους... Τα βασανιστήρια ήταν φρικτά. Οι φωνές, "μάνα μου, νερό", αντηχούν ακόμη στα αυτιά μου... Οταν φύγαν οι Γερμανοί, με φροντίδα του τότε Δημάρχου Χανίων, Νικολάου Σκουλά, βρήκαμε τους ομαδικούς τάφους στον Γολγοθά, ονομασία που δόθηκε από εμένα. Αναγνωρίσαμε όλους τους νεκρούς. Εγώ, με τον Μιχάλη Κοντυπυράκη, τον πατέρα του οποίου εκτέλεσαν οι Γερμανοί, τοποθετήσαμε στο σημείο που ήταν ο Στύλος της Αγιάς, ένα ξύλινο σταυρό και πηγαίναμε επί 50 χρόνια, για να τελέσουμε το μνημόσυνό τους. Επί Νομαρχίας Γεωργίου Κατσανεβάκη, και μετά από αίτημα των συγγενών των θυμάτων, της ΙΛΑΕΚ και του Δ/ντή των Φυλακών της Αγιάς, κατασκευάστηκε το μνημείο που υπάρχει σήμερα», μας επισημαίνει ο κ. Σκαλίδης.

Ο κ. Γιάννης Σκαλίδης.
Κρανίου τόπος
Οι εκτελέσεις αυτές της Αγυιάς, γινόταν σ? ένα σημείο που βρισκόταν κοντά στη Βορειοδυτική γωνιά του μεγάλου περιβόλου των. Εκεί υπήρχε ένας στύλος όπου προσδενόταν κάθε μελλοθάνατος. Οι άλλοι - επειδή συχνά στο εκτελεστικό απόσπασμα εστέλλοντο κατά ομάδες- ήσαν υποχρεωμένοι να περιμένουν την σειράν των και να παραστέκουν μάρτυρες της τύχης του συνανθρώπου των, που μερικές φορές ετύχαινε να είναι πατέρας, γυιός, αδελφός, συνηθέστατα δε ή συγγενής ή φίλος των.
Για να κάμουν το μαρτύριο των μελλοθανάτων μεγαλύτερο, οι Γερμανοί τούς έδεναν οπισθάγκωνα και τους υποχρέωναν να σκύβουν και να ακουμπούν τα κεφάλια των σ' ένα τοίχο που βρισκόταν μπροστά των, από τον οποίον το σώμα των απείχεν ένα μέτρο. Σ? αυτό το αρκετά βασανιστικό σκύψιμο περίμεναν τη σειρά των για τις χώρες του θανάτου και άκουγαν την υστάτη κραυγή του εκτελουμένου, τις ομοβροντίες του αποσπάσματος και τον ξηρό κρότο της χαριστικής βολής. Πρέπει να σημειωθή ότι μόλις το θύμα δενόταν στο στύλο, ο επικεφαλής του εκτελεστικού αποσπάσματος του εκαρφίτσωνε στο στήθος και ακριβώς στο μέρος της καρδιάς ένα χαρτάκι για να βλέπουν πού θα σκοπεύουν οι στρατιώται. Αραγε γινόταν αυτό για να μη βασανίζεται το θύμα ή για να δοκιμάζεται η σκοπευτική δεινότης των εκτελεστών;
Ποιός ξέρει... Ο στύλος αυτός των Φυλακών της Αγυιάς βρέθηκε μετά την απελευθέρωση. Κι ήταν σε πολλά σημεία καταφαγωμένος από τις χιλιάδες των σφαιρών, που εδέχθη όταν εχρησιμοποιείτο σαν είδος είδος σταυρού μαρτυρίου για τις εκατοντάδες των Κρητικών νεομαρτύρων...

Από 'Ιστορικό του εν έτει 1953 ανεγερθέντος μνημείου - οστεοφυλακίου, των εκτελεσθέντων κατά την κατοχή εις τας φυλακάς Αγυιάς'

Νεοριζίτικο
Φωνές και κλάψες άκουσα, στου Γολγοθά τον τόπο. (1)
- Είντα ν? αυτό το σύθρηνο, τούτο το μοιρολόϊ,
κλαίν? οι μανάδες τα παιδιά και τσ? άντρες των οι χήρες,
κι οι γι? αδερφοί τ? αδέρφια τους· και τα παιδιά τον κύρη,
βρύσες τα δάκρυα τρέχουνε και κολυμπούν στο χώμα,
κι απού την τόση λύπηση και τον καημό τον τόσο,
Τα δέντρα γέρνουν τα κλαδιά, μαραίνονται τα χόρτα·
Ανάθεμά σας Γερμανοί, κι εκάψετε την Κρήτη!

παραλλαγή: (1) όθεν τσ? Αγυιάς τον κάμπο.
Τσ? Αγυιάς το δοκάρι
«Σαν τ? άγιο ξύλο του Σταυρού, στου Γολγοθά το λόφο
στσ? Αγυιάς εις τ? άγια χώματα, τα αιματοβαμμένα
μια μέρα της Ανάστασης και Λευτεριάς της Κρήτης
με φρίκη τ? αντικρύσαμε και σέβας το Δοκάρι!
Στη Γης να στέκει καρφωτό, με σφαίρες ξεσχισμένο...
το τίμιο ξύλο το ιερό, με γ? αίματα βαμμένο!...
Πάνω του ανοίγει ο Ουρανός κι αγγέλοι κατεβαίνουν!
Μαζί των φτερουγίζουνε, ψυχές των Αντρειωμένων!
Λαμπρό ?να φωτοστέφανο, τυλίγει τ? άγιο ξύλο!
Γίνεται στήλη αστραφτερή φωθιάς κόκκινη γλώσσα...
Με θεϊκή λαλιά βροντά, σαν της Γραφής το βάτο...
- Σε μένα ?δέναν Ήρωες της λευτεριάς προμάχους
και τους γαζώναν οι ριπές κι οι φλόγες πολυβόλων
ατσαλοβάφουν τις ψυχές και τις Μορφές ?ξαγνίζουν
για σύμβολα παλικαριάς κι αθάνατης θυσίας!...
Κι οι πιο μικροί και ταπεινοί, αδύναμοι και σκάρτοι
πάνω μου αγέρωχοι, στητοί κι ατρόμητοι λεβέντες
βροντοφωνούν σαν Ήρωες, στην υστερνή τους ώρα:
- Ζήτω η Κρήτη, η Λευτεριά, κάτω σκυλιά και Χίτλερ
αντιβοούνε τα βουνά κι οι λαγκαδιές του τόπου!...
Κι εμείς σ? αγνό προσκύνημα κάτω απ? τ? αγίο ξύλο
Λαός τριγύρω μυρμηγκιά, μαζί με Πολεμάρχους
τον ίδιο Ύμνο ψέλνουνε, γονατιστοί με σέβας!
Και σας μου έλαχε η τιμή και το βαρύ το Χρέος
με δέος τρέμοντας, σεπτούς Νεκρούς να προσφωνήσω
τούτος ο Ύμνος ο γλυκός κι αρμονικός γροικήθη:
'-Επέσατε θύματα Αδέλφια Εσείς
σε άνιση μάχη κι αγώνα...'

Στο μέρος τούτο το ιερό, το μ? αίμα ποτισμένο,
απόγονοι όλοι εσείς, επιφανών Ηρώων,
πρέπει να χτίσετε Βωμό, Μέγα ναό της Δόξας,
και πα... στην άγια Τράπεζα, τ? ατίμητο Δοκάρι
στήσετε να το προσκυνούν, αιώνια τα παιδιά σας.
Να πάρουν ξόμπλι, δύναμη, για Λευτεριά, Πατρίδα!'

Γαβρίλης Παπαδάκης
(Καμπιανός)
(από το βιβλίο: Σταμ. Α. Αποστολάκη:
'Η Μάχη της Κρή-
της στη Νεοελληνική Ποίηση', Χανιά, 1995, σ. 69-70).
«Βατά» τα θέματα μέχρι στιγμής στις πανελλαδικές,

Αναδημοσιευσα Από Χανιωτικα Νεα
Διαβάστε Περισσότερα ►