Είχε περάσει ένα εξάμηνο από την κοίμηση του και την ταφή του. Και ετέθη το ζήτημα:
Να του φτιάξουν τον τάφο "όπως έπρεπε".
Με μάρμαρα.
Αλλά η ηγουμένη του μοναστηριού, η Γερόντισσα Ξένη, δεν δέχονταν. Έκανε την σκέψη:
-Εξι μήνες μετά την ταφή; Όχι. Θα βρωμάει! Και είχε δίκιο.
Αυτό ήταν φυσικό. Και γι' αυτό επέμενε.
Χωρίς να λέγει το "γιατί".
Και να, εμφανίζεται ο Άγιος Νεκτάριος σε μία μοναχή, αδελφή της Μονής, και αρχίζει η συζήτηση:
-Τι κάνεις, τέκνον;
-Δι'ευχων Σας, καλά, πάτερ!
-Σκυψε να σε σταυρώσω.
Και την εσταυρωσε.
-Τι κατάλαβες Μυρίζω;
-Οχι, πάτερ.
-Μηπως βρωμάω;
-Οχι, πάτερ.
-Πως μπορεί να βρωμάτε πάτερ; Ποιος λέγει τέτοιο πράγμα;
Η Γερόντισσα το λέει.
-Ποια Γερόντισσα;
-Η Γερόντισσα Ξένη, η Ηγουμένη.
Και μετά ερώτησε πάλι:
-Κυτταξε με, τέκνον. Μου λείπει τίποτε;
Δεν είμαι ολόκληρος;
-Ο λ ο Κ λ η ρ ο ς είσαι, πάτερ.
Η Μοναχή διηγήθηκε το όραμα της στην Ηγουμένη.
Και εκείνη κατάλαβε και ο τάφος άνοιξε.
Και όχι μόνον το λείψανο του Αγίου Δεν βρωμουσε, αλλά αντίθετα ΜΟΣΧΟΒΟΛΟΥΣΕ ΟΛΟΚΛΗΡΟ.
Η αγιωσυνη της ψυχής του, είχε πλημμυρίσει και το χο'ι'κο του σώμα.
Έτσι δοξάζει ο Θεός τους δούλους Του.
Και από τότε,(ποιός δεν το ξέρει;), ο Θεός δοξάζει τον Δούλο Του Άγιο Νεκτάριο όλο και πιο πολύ. Κάνοντας Δι' ΑΥΤΟΥ άπειρα θαύματα.
Ο Άγιος Νεκτάριος βοήθεια μας✝️✝️✝️
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου