Κυριακή 3 Μαρτίου 2024

Αυτό το ΧΠ που κατέλυε τους νόμους της Φυσικής,

 Ένα διακριτικό ‘’ΧΠ’’ βρέθηκε τα τελευταία χρόνια γραμμένο, στο 

βιβλίο μισθοδοσίας του προσωπικού του αγ.Ιωάννη του Κυνηγού, δίπλα στο όνομα του παπα Νικόλα Πλανά..

Πρώτος παπάς και τ' όνομά του: 150 δραχμές, πρώτος ψάλτης: 100 δραχμές, δεύτερος ψάλτης: 80 δραχμές και δεύτερος παπάς -ο παπα Νικόλας,- μισθός 50 δραχμές, αφού ο παπά Νικόλας ήτανε δευτεράντζα, ΧΠ -χαμηλών προσόντων!..

Ο παπα Νικόλας, που τότε τσέβδιζε και δεν μπορούσε να πει το ρ και αντί για το δέλτα έλεγε γ..

Ο παπα Νικόλας, που τότε επίτροποι και συνάδελφοι τον κλωτσούσανε μπαλάκι, πετώντας τον από την μία ενορία στην άλλη..

Ο παπα Νικόλας, που συγχωρούσε μέχρι βλακείας…

Αυτό το ΧΠ που κατέλυε τους νόμους της Φυσικής που οι άλλοι υποκλινότανε και συλλειτουργούσε με πεθαμένους αγίους και αγγέλους, που φως κατέβαινε τις νύχτες και του δειχνε τον δρόμο στην προπολεμική Αθήνα, που στεκότανε χωρίς να βρέχεται μέσα σε δυνατές νεροποντές, διανύοντας σε λίγα λεπτά αποστάσεις τεράστιες, ο παπα Νικόλας ο ιπτάμενος στις λειτουργίες, με ομολογία, τα πολλά έκπληκτα ξεφωνητά των μικρών παιδιών στην εκκλησία: ’’μαμά μαμά!. ο παππούλης πετάει!’’

Διαβάστε Περισσότερα ►

Σάββατο 30 Δεκεμβρίου 2023

Το λουλούδι λέγεται Αλεξανδρινό,

Εδώ και πολλά χρόνια ο κόσμος γιόρταζε τα Χριστούγεννα με περισσότερη κατάνυξη.

Σ’ ένα μακρινό χωριό, λοιπόν, ο ιερέας έκανε κάθε χρόνο μια φάτνη στη μέση της εκκλησίας, την παραμονή των Χριστουγέννων.

Οι χωριανοί άρχιζαν τις προετοιμασίες για τα Χριστούγεννα εβδομάδες πριν.

Οι νοικοκυρές έψηναν κουλούρια, πίτες και γλυκά κι οι άντρες έβαφαν την πλατεία του χωριού, την εκκλησία και τα σπίτια τους. Ο παπάς με τα παιδιά του σχολείου και τους δασκάλους σκάλιζε τα ζώα της φάτνης στο ξύλο, τους τρεις μάγους, τους βοσκούς, το αστέρι, την Παναγία και το Χριστό.

Το βράδυ της παραμονής όλα ήταν έτοιμα κι οι άνθρωποι ντυμένοι τα καλά τους πήγαιναν στην εκκλησιά κι άφηναν μπροστά στη φάτνη ένα δώρο για το Χριστό, ό,τι μπορούσε ο καθένας.

Η Μαρία, που ήταν έξι χρονών, πήγαινε κι αυτή κάθε χρόνο με τους γονείς της στην εκκλησία κρατώντας το καλαθάκι με τα κουλούρια που είχε φτιάξει για το νεογέννητο Χριστό. Εκείνο το χρόνο, όμως, η μητέρα της αρρώστησε, κι ο πατέρας της ταξίδεψε σε μια μεγάλη πόλη για να βρει δουλειά και να τα βγάλει πέρα με τα φάρμακα και τα άλλα έξοδα. Ούτε δραχμή δεν τους περίσσευε, για ν’ αγοράσουν δώρο στο Χριστό.

Πώς να πάει στην εκκλησία η Μαρία με άδεια χέρια;

Την ώρα που χτύπησαν οι καμπάνες, η Μαρία μπήκε δειλά δειλά στην εκκλησία και κρύφτηκε πίσω από μια κολόνα. Δεν ήθελε να τη δει κανείς με τα χέρια αδειανά.

Οι άλλοι προσκυνούσαν το Χριστό, άναβαν το κεράκι τους και

του πρόσφεραν το δώρο τους.

Εκείνη γονάτισε κοιτάζοντας τη φάτνη από μακριά και ψιθύρισε:

– Αχ, Παναγίτσα μου, φέτος δε θα έρθω στη λειτουργία. Δεν έχω να χαρίσω τίποτε στο παιδί σου που γεννήθηκε. Η μητέρα μου αρρώστησε. Δεν έχουμε καθόλου χρήματα. Θα το εξηγήσεις στο Χριστό γιατί δεν του έφερα δώρο;

Ο κόσμος είχε αρχίσει να ψάλλει μαζί με τον παπά το «Χριστός γεννάται σήμερον».

Τα μάτια της Μαρίας θόλωσαν από τα δάκρυα, βγήκε από την κρυψώνα της κι έτρεξε προς το σπίτι της. Δεν είχε κάνει ούτε τρία βήματα, όταν άκουσε πίσω της μια φωνή να τη ρωτάει:

– Γιατί κλαις, κοριτσάκι μου, μια τέτοια χαρούμενη μέρα;

Ήταν μια γριούλα με γλυκό πρόσωπο και μάτια γεμάτα καλοσύνη.

– Κλαίω, γιαγιάκα, γιατί δε μου περισσεύει ούτε μια δεκάρα,

για ν’ αγοράσω ένα δώρο στο Χριστό.

– Γι’ αυτό κλαις, Μαρία; Ο Χριστός ευχαριστιέται και μόνο που τον σκέφτεσαι.

Και μόνο που τον αγαπάς. Να, κοίταξε εκείνον το θάμνο με τα πράσινα φύλλα.

Γιατί δεν κόβεις ένα μπουκέτο να του το πας;

Το κορίτσι σταμάτησε τα κλάματα, έσκυψε, κι άρχισε να κόβει ένα μπουκέτο από κλαδιά. Έκοψε αρκετά, ώσπου η αγκαλιά της δε χωρούσε πια άλλα.

– Φτάνουν αυτά, γιαγιάκα; ρώτησε τη γριούλα κοιτάζοντας πίσω της,

αλλά εκείνη είχε εξαφανιστεί.

Η Μαρία με τα κλαδιά στην αγκαλιά της προχώρησε θαρρετά και μπήκε στην εκκλησία μ’ ένα χαμόγελο αγαλλίασης. Όλα έλαμπαν στο φως των κεριών. Ο κόσμος έψελνε με κατάνυξη. Περπάτησε πάνω στο κόκκινο χαλί που απλωνόταν μπροστά στη φάτνη κι απόθεσε το δώρο της.

– Κοιτάτε αυτό το κοριτσάκι, είπε χαμηλόφωνα μια γυναίκα.

Φέρνει κλαδιά από θάμνους στο Χριστό. Και μη χειρότερα.

Όταν τελείωσε το τροπάριο ακούστηκαν ψίθυροι στην εκκλησία.

– Κοιτάξτε, κοιτάξτε τα κλαδιά των θάμνων!

Η Μαρία ήταν ακόμα γονατιστή με σταυρωμένα τα χέρια της. Ακούγοντας τις φωνές, σήκωσε το κεφάλι της τρομοκρατημένη και είδε τα κλαδιά, τα δικά της κλαδιά, να έχουν ανθίσει και να έχουν βγάλει κάτι όμορφα κόκκινα λουλούδια που έμοιαζαν με αστέρια.

– Μα τι έγινε;

– Θαύμα!

Ήτανε θάμνοι κι έβγαλαν λουλούδια!

Ο παπάς και το πλήθος γονάτισαν μπροστά στη φάτνη,

δοξολογώντας το Χριστό γι’ αυτό το ανεξήγητο φαινόμενο.

Η γριούλα – ποια να ‘ταν άραγε; – είχε δίκιο. Το δώρο που δίνεται από την καρδιά είναι το πιο αξιόλογο δώρο. Τα φτωχά κλαδάκια ήταν το πιο σημαντικό δώρο που είχε πάρει ο Χριστός εκείνη τη μέρα...

Από τότε, κάθε χρόνο, τις μέρες των Χριστουγέννων, αυτοί οι θάμνοι ανθίζουν με τα αμέτρητα κόκκινα αστράκια τους, κι ο κόσμος τα ονομάζει

«λουλούδια των Χριστουγέννων».

Από το μακρινό εκείνο χωριό έφτασαν και στην πατρίδα μας κι ο κόσμος τα ονόμασε «Άστρα του Χριστού».

Το λουλούδι λέγεται Αλεξανδρινό.

Ανθίζει Δεκέμβριο με Ιανουάριο και η ανθοφορία του διαρκεί 6 – 8 εβδομάδες.


Διαβάστε Περισσότερα ►

Τετάρτη 13 Δεκεμβρίου 2023

Σκέψεις Χρήσιμες για τη ζωή αυτή και κυρίως για την άλλη.

 ♦️Το σώμα του Αγίου Σπυρίδωνα έχει σταθερή θερμοκρασία 36,6 βαθμούς. 

♦️ Μεγαλώνουν τα μαλλιά και τα νύχια του. Και το πιο περίεργο είναι ότι τα ρούχα που φοράνε αλλάζουν κάθε έξι μήνες, γιατί φθείρονται, σαν να τα έχουν βάλει στο ποτάμι. 

♦️Ο κάτοχος της θήκης είπε ότι υπήρχαν περιπτώσεις που το κλειδί απλά δεν μπορούσε να ανοίξει την κλειδαριά της θήκης. Και τότε οι ιερείς ξέρουν ότι ο άγιος απλά δεν είναι στη λειψανοθήκη, περπατάει στο νησί. 

♦️Επιστήμονες από όλο τον κόσμο προσπάθησαν να ερευνήσουν το φαινόμενο των άφθαρτων λειψάνων του Αγίου Σπυρίδωνα και η εκκλησία δεν τους εμπόδισε. Ωστόσο, βιοφυσικοί και βιοχημικοί, αφού μελέτησαν τα λείψανα του αγίου, πέταξαν μόνο τα χέρια ψηλά. 

♦️Δεν υπάρχει άλλη εξήγηση, εκτός από θαύματα, που πολύ συχνά βλέπουν οι επισκέπτες του νησιού της Κέρκυρας.

Δώσε μας, Άγιε, τη βοήθειά σου με την οποία, ξεπερνώντας τις δηλητηριώδεις σκέψεις που μας παλεύουν αδιάκοπα, να αποκτήσουμε τις χρήσιμες για τη ζωή αυτή και κυρίως για την άλλη. 


Αμήν βοήθεια Μας ☦️

ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ

Διαβάστε Περισσότερα ►

Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023

Θαύμασε το προορατικό χάρισμα του Αγίου Σπυρίδωνα.

 θαύμασε το προορατικό χάρισμα του Αγίου Σπυρίδωνα.


Ο ΦΙΛΑΡΓΥΡΟΣ ΕΜΠΟΡΟΣ

Κάποια άλλη χρονιά έπεσε μεγάλη κακοκαιρία στο νησί, με αποτέλεσμα να μη μπορέσουν οι χωρικοί να θερίσουν και να μαζέψουν καρπούς από τα χωράφια τους. Μόνο όσοι είχαν μαζεμένα αγαθά στις αποθήκες τους από την προηγούμενη χρονιά μπορούσαν να τρώνε καλά και να διασκεδάζουν. Οι υπόλοιποι φτωχοί άνθρωποι άρχισαν να πεινούν και να δυστυχούν. Όταν πήγαιναν να ζητήσουν βοήθεια από τους πλούσιους, εκείνοι ή τους έδιωχναν με ασπλαχνία ή τους πουλούσαν τα αγαθά με πολύ ανεβασμένες τιμές για να κερδίζουν περισσότερα χρήματα.

Σ’ έναν τέτοιο φιλάργυρο έμπορο πήγε κάποτε να ζητήσει βοήθεια ένας πεινασμένος φτωχός για να θρέψει την οικογένειά του. Με δάκρυα στα μάτια, γονατιστός μπροστά στα πόδια του πλούσιου, τον παρακαλούσε και του έλεγε:

- Σε παρακαλώ, συνάνθρωπέ μου, δάνεισε μου λίγο σιτάρι για να σώσω τα παιδιά μου.

Η πέτρινη, όμως, καρδιά του άσπλαχνου πλούσιου έμενε ασυγκίνητη. Μάταια ο φτωχός εκλιπαρούσε τον φιλάργυρο πλούσιο. Αυτός στεκόταν εκεί, ψυχρά και παγωμένα, χωρίς να καταδέχεται να δώσει μια απάντηση στις δακρυσμένες παρακλήσεις του ρακένδυτου φτωχού.

Όταν είδε ο φτωχός πως άδικα περίμενε μήπως τον συμπονέσει ο άσπλαχνος πλούσιος αποφάσισε, μέσα στη μεγάλη απελπισία του, να καταφύγει στον άγιο Σπυρίδωνα για να πει τον πόνο του.

Ο άγιος τον άκουσε με προσοχή και του είπε:

- Μη στεναχωριέσαι. Αύριο θα δεις το σπίτι σου να έχει πολλά αγαθά, ενώ τον πλούσιο να τον κατηγορούν και να τον κοροϊδεύουν όλοι. Μάλιστα, θα τον δεις να σε παρακαλάει για να πάρεις όσο σιτάρι χρειάζεσαι!

Ο φτωχός νόμιζε πως τα λόγια του αγίου μας ήταν απλώς παρηγορητικά λόγια για να απαλύνουν την δυστυχία του και γι’ αυτό έφυγε λυπημένος για το σπίτι του.

Μόλις έφυγε ο φτωχός, ο άγιος μας αποσύρθηκε στο προσευχητάρι του σπιτιού του. Γονάτισε μπροστά στην εικόνα του Χριστού και Τον παρακάλεσε να προστατέψει τον φτωχό και να παιδαγωγήσει τον άσπλαχνο πλούσιο.

Ενώ έξω ήταν καλοκαιρία, άρχισε σιγά - σιγά να σκοτεινιάζει ο ουρανός και να γίνεται μεγάλη κακοκαιρία. Κατά τα μεσάνυχτα σηκώθηκε μεγάλη καταιγίδα και άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς. Δημιουργήθηκε πλημμύρα και τα νερά παρέσερναν τα πάντα στο πέρασμά τους. Μπήκανε μέσα και στις σιταποθήκες του άσπλαχνου πλούσιου και παρέσυραν όλους τους καρπούς της αποθήκης του. Σιτάρια και όσπρια κυλούσαν τώρα μέσα στους δρόμους.

Την άλλη μέρα, που σταμάτησε η καταιγίδα, είδε ο πλούσιος την καταστροφή που τον βρήκε και θρηνούσε απαρηγόρητος. Η μεγάλη αποθήκη του δεν υπήρχε πλέον.

Οι φτωχοί, μόλις το πήραν αυτό χαμπάρι, βγήκαν έξω στους δρόμους και άρχιζαν να μαζεύουν από τους δρόμους τους καρπούς.

Εντωμεταξύ, ο άσπλαχνος πλούσιος, όταν είδε να αρπάζουν έτσι τον πλούτο του και αυτός να μη μπορεί να κάνει απολύτως τίποτα, για να δείξει ότι δήθεν είναι φιλάνθρωπος, έλεγε στους φτωχούς να πάρουν όσο σιτάρι ήθελαν.

Ανάμεσα σ’ εκείνους που βγήκαν στους δρόμους για να μαζέψουν σιτάρι και όσπρια ήταν βεβαίως και ο φτωχός της ιστορίας μας, ο οποίος τότε μόλις κατάλαβε τα προφητικά λόγια του αγίου μας και θαύμασε το προορατικό χάρισμα του αγίου Σπυρίδωνα.


Διαβάστε Περισσότερα ►