Προσευχή,

 Προσευχή

Ε, ας υποθέσουμε ότι αύριο θα μεταλάβουμε. Θα μεταλάβουμε. Θά 'ρθει ουσιωδώς ο Παράκλητος ν' αγιάσει τα Δώρα· πώς θα τον υποδεχθείς; «Στο έλεός Σου, στην ευσπλαχνία Σου, συγχώρεσέ με». Έχει δύναμη διότι το λες και το καταλαμβάνεις, από μέσα απ' την ψυχή σου βγαίνει αυτή η ευχή, να πούμε. Διότι πολλές φορές διαβάζουμε, αλλού τρέχει ο νους, αλλά αυτό που βγαίνει από μέσα σου, το καταλαμβάνεις τι λες.

Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης.

ΚΑΛΗ ΣΑΣ ΚΥΡΙΑΚΗ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►

Γονατίζω=Ταπεινώθηκα…στην συνέχεια, η επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου.

 

Της Πεντηκοστής, γονατίσετε. Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, φοβούνται που θα γονατίσουνε. 

Γιατί ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις μεθαύριο; 

Πάει να πει: Είμαι εντάξει, ταπεινώθηκα… και περιμένω την επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου. 

Να έρθει αυτή η περιστερά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, να καθίσει και σε μένα τον αμαρτωλό. 

Αλλά αυτή η περιστερά, η Χάρις του Πνεύματος του Αγίου, είναι η περιστερά της Κιβωτού.

Θυμόσαστε όταν ο Νώε απέλυσε τον κόρακα, για να δει κατά πόσο κόπασαν τα ύδατα, δεν επέστρεψε πίσω. Τράφηκε με τα πτώματα.

Έπειτα ο Νώε απέλυσε την περιστερά. Βγήκε η περιστερά, αναφέρει η Γραφή και πέταξε. Αλλά η περιστερά δεν κάθεται στο βρώμικο. 

Δεν κάθεται πάνω στα θνησιμαία αυτά και στη βρώμα και στη δυσωδία που υπήρχε επί της επιφανείας των υδάτων, λόγω του κατακλυσμού. Και μη έχουσα που να ξεκουράσει τας πόδας της, επέστρεψε εις την Κιβωτόν.

Αυτό θα συμβεί σε πολλούς από εμάς. Θα γονατίσουμε και θα πούμε:

– Δεύτε κλίνατε στο γόνυ…

Και θα πέσουμε κάτω στρωματσάδα. Θα βγει η περιστερά από το Ιερό και θα αρχίσει να πετά στους γονυκλιμένους ανθρώπους και θα τους εξετάζει. Τί θα βρει επάνω μας;

Θα βρει αγάπη; Θα βρει παιδοποιϊα; Θα βρει νηστεία; Θα βρει εξομολογημένους ανθρώπους; Θα βρει αγαπημένους ανθρώπους; Τί θα βρει;

Πείτε μου, εάν πάμε την Κυριακή της Πεντηκοστής στην Εκκλησία και γονατίσουμε, θα καθίσει και σε εμάς το Πνεύμα το Άγιο;

Θα πάει εδώ… δεν μιλάει με την συννυφάδα της.

Θα πάει εκεί… ψευδορκίστηκε χθες.

Θα πάει πιο κάτω… έφαγε τον Παπά με τη γλώσσα της.

Θα πάει πιο πέρα… σκότωσε τα παιδιά της.

Θα πάει παραπέρα… κλέβει με το ζύγι.

Θα πάει, θα πάει, θα πάει… πείτε μου που θα καθίσει; Και από εκεί μπορεί να καταλάβει ο άνθρωπος, σε ποιά κατάσταση βρίσκεται.

Θα φτάσει κάτω μέχρι το παγκάρι και θα ξαναγυρίσει. Και όπου βρει καθαρότητα και ετοιμασία, θα καθίσει. 

Όπου όμως δεν βρει, δεν πρόκειται να καθίσει. 

Δεν εκβιάζεται η Χάρις. Η Χάρις είναι βασίλισσα και όπου θέλει πνει (Ιωάν. 3,8). Δεν διατάσσεται!

– Πήγαινε εκεί, γιατί το είπε η μητέρα. Να Αγιάσει το γιό, τον πόρνο. Να αγιάσει την κοπέλα που χώρισε το ανδρόγυνο…

Δεν τα κάνει αυτά το Πνεύμα το Άγιο. Δεν διατάσσεται!

Γι’ αυτό οι άνθρωποι έχουν αγριέψει. 

Οι καρποί της Χάριτος του Πνεύματος του Αγίου, η ωραία οικογένεια, με την αγάπη, την ειρήνη, με τη χαρά, με τη χρηστότητα, με την μακροθυμία, με τα πάντα που είναι καρποί της Χάριτος του Πνεύματος του Αγίου.

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυκας (1916 – 1982)

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►

Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής, οι ζώντες μπορούν να μετανοήσουν». Άγιος Παΐσιος.

Ψυχοσάββατο της Πεντηκοστής,

Μια νοερά επικοινωνία με εκείνους που ήρθαν στη ζωή μας κι έφυγαν, αφήνοντας στιγμές να αγγίζουν την ψυχή κι εκείνους όπου εξήλθαν άδοξα από τον κόσμο αυτό και ξεχασμένοι ολότελα, ζητούν τη θύμησή μας, πριν να τους συναντήσουμε στο αέναο το γιορτινό, Πασχαλινό τραπέζι.

«Είναι προτιμότερο να προσευχόμαστε για τους κεκοιμημένους, γιατί αυτοί δεν μπορούν πλέον να αυτοβοηθηθούν, όπως οι ζώντες οι οποίοι μπορούν από μόνοι τους να μετανοήσουν».

Άγιος Παΐσιος.

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΤΡΙΗΜΕΡΟ!!

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►

Το όνομά του ήταν Μήτρος Πέτροβας, Κάποτε, του έδωσαν αμνηστία.

 Ήταν 88 χρονών όταν τον καταδίκασαν σε θάνατο. Είχε διδάξει τον Κολοκοτρώνη πώς να πολεμά.

Ήταν κοντός, σκυφτός και γεμάτος σημάδια. Αλλά είχε μάτια που δε λάθευαν.

Τον φώναζαν «Παππούλη». Όχι μονάχα από αγάπη ή σεβασμό, αλλά γιατί είχε γεννηθεί το 1745 και ήταν ήδη εβδομηνταπεντάρης όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση. Ο Κολοκοτρώνης τον αποκαλούσε «Μπάρμπα» και άκουγε πρώτα τη γνώμη του πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Γιατί δεν ήταν απλά ένας γέρος αγωνιστής. Ήταν ο άνθρωπος που είχε μεγαλώσει τον Θεόδωρο μετά τη δολοφονία του πατέρα του, και του είχε μάθει να πολεμάει.

Το όνομά του ήταν Μήτρος Πέτροβας, γνωστότερος ως Μητροπέτροβας. Γεννημένος στη Γαράντζα της Μεσσηνίας, συμμετείχε ήδη από τα Ορλωφικά του 1770 στις πρώτες επαναστατικές απόπειρες. Ήταν φίλος και συμπολεμιστής του Καπετάν Ζαχαριά και αδελφοποιημένος με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Όταν εκείνον τον σκότωσαν οι Οθωμανοί, ο Μήτρος πήρε υπό την προστασία του τον μικρό Θεόδωρο. Τον έμαθε να πολεμά, να ζει στα βουνά και να μη σκύβει ποτέ το κεφάλι.

Όταν μπήκε στην Καλαμάτα, 23 Μαρτίου του 1821, ήταν ήδη 76 χρονών. Προπορεύτηκε μάλιστα του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, του Μαυρομιχάλη και του Νικηταρά. Όταν έφτασε η μάχη του Βαλτετσίου, του έδωσαν τον δυτικό προμαχώνα. Τον κράτησε όρθιος. Κυριολεκτικά. Δεν κάθισε ούτε στιγμή. Στεκόταν και πυροβολούσε αδιάκοπα. Οι σύντροφοί του του έδιναν τα ντουφέκια τους, ένα-ένα γεμισμένα, για να μην χάνει χρόνο. Διάλεγε καβαλαραίους και δεν λάθευε κανέναν. Είχε γκρεμίσει οκτώ σε ένα μόνο γιουρούσι.

Αντίπαλοί του δεν ήταν μόνο οι Τούρκοι. Όταν ξέσπασαν οι εμφύλιες διαμάχες, πήρε ξεκάθαρη θέση στο πλευρό του Κολοκοτρώνη. Τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην Ύδρα, στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Τον απελευθέρωσαν όμως γρήγορα, γιατί τον χρειάζονταν. Κι εκείνος, ξανά στο πεδίο, πολέμησε και τον Ιμπραήμ με την ίδια αφοσίωση, αν και είχε φτάσει τα 80 του.

Όταν τελείωσε ο Αγώνας, δεν πήρε τίποτα. Ούτε αξίωμα, ούτε μισθό, ούτε γη. Είδε τον Κολοκοτρώνη να δικάζεται, τον λαό να πεινά και τη χώρα να κυβερνιέται από Βαυαρούς που δεν ήξεραν ούτε λέξη Ελληνικά. Δεν άντεξε. Μαζί με τον Καπετάν Γκρίτζαλη, τον γαμπρό του, ξεσήκωσε ξανά την Πελοπόννησο. Το 1834 κατέλαβαν σχεδόν τη μισή, απαιτώντας δικαιοσύνη για τους αγωνιστές.

Η Βαυαρική Αντιβασιλεία απάντησε με σφαίρες. Εκτελέστηκε ο Γκρίτζαλης, εκτελέστηκε ο Τζαμαλής, κι έφτασε και η σειρά του Μητροπέτροβα. Ήταν 88 χρονών. Τον καταδίκασαν σε θάνατο στην Πύλο, αλλά δεν τόλμησαν να τον σκοτώσουν. Δεν άντεχε το χέρι να σηκώσει ξίφος απέναντι σε αυτόν που είχε πολεμήσει παντού και για όλους. Τον φυλάκισαν, κι έμεινε καιρό έγκλειστος.

Κάποτε, του έδωσαν αμνηστία. Επέστρεψε στο χωριό του και πέθανε ήσυχα το 1838. Δεν ήθελε πλούτη. Είχε δει όλους τους φίλους του να φεύγουν. Και δεν μετανόησε ποτέ για τίποτα.

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►