Το όνομά του ήταν Μήτρος Πέτροβας, Κάποτε, του έδωσαν αμνηστία.

 Ήταν 88 χρονών όταν τον καταδίκασαν σε θάνατο. Είχε διδάξει τον Κολοκοτρώνη πώς να πολεμά.

Ήταν κοντός, σκυφτός και γεμάτος σημάδια. Αλλά είχε μάτια που δε λάθευαν.

Τον φώναζαν «Παππούλη». Όχι μονάχα από αγάπη ή σεβασμό, αλλά γιατί είχε γεννηθεί το 1745 και ήταν ήδη εβδομηνταπεντάρης όταν κηρύχθηκε η Επανάσταση. Ο Κολοκοτρώνης τον αποκαλούσε «Μπάρμπα» και άκουγε πρώτα τη γνώμη του πριν πάρει οποιαδήποτε απόφαση. Γιατί δεν ήταν απλά ένας γέρος αγωνιστής. Ήταν ο άνθρωπος που είχε μεγαλώσει τον Θεόδωρο μετά τη δολοφονία του πατέρα του, και του είχε μάθει να πολεμάει.

Το όνομά του ήταν Μήτρος Πέτροβας, γνωστότερος ως Μητροπέτροβας. Γεννημένος στη Γαράντζα της Μεσσηνίας, συμμετείχε ήδη από τα Ορλωφικά του 1770 στις πρώτες επαναστατικές απόπειρες. Ήταν φίλος και συμπολεμιστής του Καπετάν Ζαχαριά και αδελφοποιημένος με τον Κωνσταντή Κολοκοτρώνη. Όταν εκείνον τον σκότωσαν οι Οθωμανοί, ο Μήτρος πήρε υπό την προστασία του τον μικρό Θεόδωρο. Τον έμαθε να πολεμά, να ζει στα βουνά και να μη σκύβει ποτέ το κεφάλι.

Όταν μπήκε στην Καλαμάτα, 23 Μαρτίου του 1821, ήταν ήδη 76 χρονών. Προπορεύτηκε μάλιστα του Κολοκοτρώνη, του Παπαφλέσσα, του Μαυρομιχάλη και του Νικηταρά. Όταν έφτασε η μάχη του Βαλτετσίου, του έδωσαν τον δυτικό προμαχώνα. Τον κράτησε όρθιος. Κυριολεκτικά. Δεν κάθισε ούτε στιγμή. Στεκόταν και πυροβολούσε αδιάκοπα. Οι σύντροφοί του του έδιναν τα ντουφέκια τους, ένα-ένα γεμισμένα, για να μην χάνει χρόνο. Διάλεγε καβαλαραίους και δεν λάθευε κανέναν. Είχε γκρεμίσει οκτώ σε ένα μόνο γιουρούσι.

Αντίπαλοί του δεν ήταν μόνο οι Τούρκοι. Όταν ξέσπασαν οι εμφύλιες διαμάχες, πήρε ξεκάθαρη θέση στο πλευρό του Κολοκοτρώνη. Τον συνέλαβαν και τον φυλάκισαν στην Ύδρα, στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία. Τον απελευθέρωσαν όμως γρήγορα, γιατί τον χρειάζονταν. Κι εκείνος, ξανά στο πεδίο, πολέμησε και τον Ιμπραήμ με την ίδια αφοσίωση, αν και είχε φτάσει τα 80 του.

Όταν τελείωσε ο Αγώνας, δεν πήρε τίποτα. Ούτε αξίωμα, ούτε μισθό, ούτε γη. Είδε τον Κολοκοτρώνη να δικάζεται, τον λαό να πεινά και τη χώρα να κυβερνιέται από Βαυαρούς που δεν ήξεραν ούτε λέξη Ελληνικά. Δεν άντεξε. Μαζί με τον Καπετάν Γκρίτζαλη, τον γαμπρό του, ξεσήκωσε ξανά την Πελοπόννησο. Το 1834 κατέλαβαν σχεδόν τη μισή, απαιτώντας δικαιοσύνη για τους αγωνιστές.

Η Βαυαρική Αντιβασιλεία απάντησε με σφαίρες. Εκτελέστηκε ο Γκρίτζαλης, εκτελέστηκε ο Τζαμαλής, κι έφτασε και η σειρά του Μητροπέτροβα. Ήταν 88 χρονών. Τον καταδίκασαν σε θάνατο στην Πύλο, αλλά δεν τόλμησαν να τον σκοτώσουν. Δεν άντεχε το χέρι να σηκώσει ξίφος απέναντι σε αυτόν που είχε πολεμήσει παντού και για όλους. Τον φυλάκισαν, κι έμεινε καιρό έγκλειστος.

Κάποτε, του έδωσαν αμνηστία. Επέστρεψε στο χωριό του και πέθανε ήσυχα το 1838. Δεν ήθελε πλούτη. Είχε δει όλους τους φίλους του να φεύγουν. Και δεν μετανόησε ποτέ για τίποτα.

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►

Ακριβός είναι ο χρόνος,

 

*Ακριβός είναι ο χρόνος που έχεις στα χέρια σου, και θα έρθει η στιγμή που θα τον ψάξεις, αλλά δεν θα τον βρείς...*

 - Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης.

Μιχάλης Αντωνιάδης

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!!

Διαβάστε Περισσότερα ►

Μίσος έχει εισπράξει ο Άγιος Κωνσταντίνος,

 "  Είναι απίστευτο πόσο μίσος έχει εισπράξει ο Άγιος Κωνσταντίνος. Εδώ και αιώνες τον μισούν θανάσιμα και τον συκοφαντούν συντονισμένα και συστηματικά ειδωλολάτρες (παλιοί και νέοι), εβραίοι, μασόνοι, αιρετικοί, καπιταλιστές της ασύδοτης αγοράς, αθεϊστές, εχθροί της Ελλάδας. Είναι η πολιτική φυσιογνωμία που βρίσκεται, περισσότερο απ’ οποιαδήποτε άλλη, στο στόχαστρο σύσσωμης της Νέας Τάξης Πραγμάτων – Παγκοσμιοποίησης, διότι ενσαρκώνει το απόλυτο αντίθετο όλων των βδελυγμάτων της.

 Και έχει γίνει το αντικείμενο όλης αυτής της κατασυκοφάντησης όχι για άλλον λόγο, παρά για λογαριασμό του ονόματος του Χριστού.

Ο άγιος Κωνσταντίνος ήταν άγγελος, όχι άνθρωπος. Ήταν εκπληκτικός και ως προς το πώς κυβέρνησε και καθοδήγησε την αυτοκρατορία και ως προς την προσωπική του αγιότητα. Είναι λάθος αυτό που νομίζουν και λένε πολλοί πως «ανακηρύχθηκε από την Εκκλησία άγιος για τις υπηρεσίες του». Όχι! ΗΤΑΝ άγιος. Κι άλλοι ηγεμόνες έκαναν πολλά για την Εκκλησία, δεν τους έχει όμως η Εκκλησία ως αγίους. Ο άγιος Κωνσταντίνος ήταν αυτός που έφερε την ανθρωπιά στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Εκείνος έθεσε, για πρώτη φορά, τέρμα στην κρατική κτηνωδία, και αγωνίστηκε για να κάνει σε πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο τον κόσμο όπως τον θέλει ο Χριστός.

Για παράδειγμα:

• Απαγόρευσε τις μονομαχίες, που έως τότε ήταν η καθημερινή διασκέδαση των Ρωμαίων.

• Απαγόρευσε πολύ αυστηρά την θανάτωση παιδιών από τους γονείς, καθώς και την έκθεση βρεφών για να πεθάνουν. Πρώτα αυτά ήταν επιτρεπτά. 

• Απαγόρευσε να θανατώνουν ή να βασανίζουν τα αφεντικά τους δούλους τους. Επίσης ενθάρρυνε και προώθησε την απελευθέρωση των δούλων. 

• Προστάτεψε το απαραβίαστο του ανθρωπίνου προσώπου, απαγορεύοντας το μαρκάρισμα των καταδίκων στο πρόσωπο (μέχρι τότε έτσι γινόταν).

• Θέσπισε το δικαίωμα των καταδίκων να βλέπουν φως, να έχουν υγιεινό κελλί και να πηγαίνουν έναν περίπατο κάθε μέρα. 

• Επέβαλε να γίνονται οι δίκες και οι ανακρίσεις με δίκαιο και διαφανή τρόπο. 

• Προτεραιότητά του (σχεδόν… “εμμονή”!) ήταν η προστασία των πιο αδύνατων (παιδιά, γυναίκες, ορφανά, χήρες, φτωχοί, χρεοφειλέτες), και με τους ποικίλους πρωτοφανείς και πρωτοποριακούς νόμους που εξέδωσε και με τις ακατάπαυστες υλικές φιλανθρωπικές ενέργειές του που έφθαναν στο σημείο της υπερβολής. 

Ήταν ο πρώτος κυβερνήτης στον κόσμο που εισήγαγε την Κοινωνική Πρόνοια, και μάλιστα σε πολύ μεγάλο βαθμό.

• Πλήρωνε τους στρατιώτες του για κάθε εχθρό που έπιαναν και δεν τον σκότωναν, για να σώσει τις ζωές όσο το δυνατόν περισσοτέρων αιχμαλώτων. 

• Σταμάτησε τους διωγμούς κατά των Χριστιανών, αποκαθιστώντας όλους όσους είχαν ζημιωθεί κατά την διάρκειά τους (τους επιζώντες εννοείται), και θέσπισε το δικαίωμα της ανεξιθρησκίας. Επιπλέον, επέβαλε την αργία της Κυριακής. Δεν είναι τυχαίο και ότι οι εχθροί του (Ιουλιανός ο Παραβάτης, Σέξτος Αυρήλιος Βίκτωρ, Ζώσιμος) τον κατηγορούσαν και για την υπερβολική γενναιοδωρία του με τις φιλανθρωπικές του «σπατάλες»!

Η ευμένειά του προς την Εκκλησία και η επιθυμία του να διαδώσει την πίστη, δεν ήταν απλώς ενέργειες πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά πράξεις συνειδητές με εσωτερικό, θεοφιλές και ηθικό αντίκρυσμα  "

Π.Γεώργιος Μεταλλινός.

Μιχάλης Αντωνιάδης

Διαβάστε Περισσότερα ►

Αυτό το ΧΠ που κατέλυε τους νόμους της Φυσικής,

 Ένα διακριτικό ‘’ΧΠ’’ βρέθηκε τα τελευταία χρόνια γραμμένο, στο 

βιβλίο μισθοδοσίας του προσωπικού του αγ.Ιωάννη του Κυνηγού, δίπλα στο όνομα του παπα Νικόλα Πλανά..

Πρώτος παπάς και τ' όνομά του: 150 δραχμές, πρώτος ψάλτης: 100 δραχμές, δεύτερος ψάλτης: 80 δραχμές και δεύτερος παπάς -ο παπα Νικόλας,- μισθός 50 δραχμές, αφού ο παπά Νικόλας ήτανε δευτεράντζα, ΧΠ -χαμηλών προσόντων!..

Ο παπα Νικόλας, που τότε τσέβδιζε και δεν μπορούσε να πει το ρ και αντί για το δέλτα έλεγε γ..

Ο παπα Νικόλας, που τότε επίτροποι και συνάδελφοι τον κλωτσούσανε μπαλάκι, πετώντας τον από την μία ενορία στην άλλη..

Ο παπα Νικόλας, που συγχωρούσε μέχρι βλακείας…

Αυτό το ΧΠ που κατέλυε τους νόμους της Φυσικής που οι άλλοι υποκλινότανε και συλλειτουργούσε με πεθαμένους αγίους και αγγέλους, που φως κατέβαινε τις νύχτες και του δειχνε τον δρόμο στην προπολεμική Αθήνα, που στεκότανε χωρίς να βρέχεται μέσα σε δυνατές νεροποντές, διανύοντας σε λίγα λεπτά αποστάσεις τεράστιες, ο παπα Νικόλας ο ιπτάμενος στις λειτουργίες, με ομολογία, τα πολλά έκπληκτα ξεφωνητά των μικρών παιδιών στην εκκλησία: ’’μαμά μαμά!. ο παππούλης πετάει!’’

Διαβάστε Περισσότερα ►