Η Σαντορίνη προσελκύει το επιστημονικό ενδιαφέρον,

 

Α. Γαλδαδάς

 

Οι «ψίθυροι» στο κέντρο του Αιγαίου έχουν προσελκύσει την προσοχή της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας,

 

Η Σαντορίνη γίνεται και πάλι κέντρο επιστημονικού ενδιαφέροντος και το ηφαίστειό της, αν και ήδη θεωρούνταν ένα από τα περισσότερο μελετημένα στον κόσμο, γίνεται τώρα ξανά αντικείμενο νέων μετρήσεων από διαπρεπείς έλληνες και ξένους ειδικούς. Η άποψη που επικρατεί είναι ότι, αντίθετα από τους σεισμούς, τα ηφαίστεια είναι προβλέψιμα στη συμπεριφορά τους. Αρκεί να σκύψεις με προσοχή και με την προχωρημένη τεχνολογία που υπάρχει να αφουγκραστείς προσεκτικά τα σήματά τους. Μαθαίνοντας περισσότερα αυξάνουμε και την ασφάλεια των ανθρώπων που ζουν γύρω από τα ηφαίστεια και αποφεύγουμε τον πανικό που μπορούν να σπείρουν ανεύθυνες φήμες. Μιλούν στο «Βήμα» για το θέμα που έχει προκύψει τις τελευταίες ημέρες σχετικά με το ηφαίστειο της Σαντορίνης σεισμολόγοι και άλλοι επιστήμονες που έχουν στα χέρια τους τις μετρήσεις από την περιοχή.

 

Ενα λαμπρό μαργαριτάρι στο περίτεχνο κόσμημα που ονομάζουμε «ελληνικό τοπίο» είναι η Σαντορίνη. Την εντυπωσιακή ομορφιά της την οφείλει και στο γεγονός ότι υπάρχει και έχει επιζήσει αν και κάτω από αυτήν βρίσκεται ένα ηφαίστειο και μάλιστα ενεργό κατά περιόδους εδώ και χιλιάδες χρόνια. Παίρνοντας στα χέρια έναν παγκόσμιο χάρτη αντιλαμβάνεσαι ότι η Σαντορίνη είναι εκεί μια μικρή τελεία. Και όμως, εδώ και πολλά χρόνια παραμένει στο επίκεντρο του παγκόσμιου ενδιαφέροντος. O αείμνηστος καθηγητής Σεισμολογίας στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών Αγγελος Γαλανόπουλος πριν από μερικές δεκαετίες συνέδεσε την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης με την Ατλαντίδα. Μια δημοσίευση που έκανε τον γύρο του κόσμου και ανέδειξε το νησί μέσα από έναν «μύθο». Εκτός από την ομορφιά του όμως ως φυσικού χώρου, το νησί αποτελεί και ένα μνημείο της παγκόσμιας ανθρώπινης κληρονομιάς, αφού εκεί άνθησε ένας από τους παλαιότερους πολιτισμούς του κόσμου και ο αρχαιολογικός χώρος σε ένα από τα ακρωτήρια του νησιού αποτελεί ίσως ένα μικρό δείγμα από αυτά τα λίγα που γνωρίζουμε για την εποχή εκείνη.

«Ας μην ξεχνάμε όμως ότι πρόκειται για ένα ηφαίστειο. Οπως είναι φυσικό, μετά τη μεγάλη μινωική έκρηξη, πριν από περίπου 3.600 χρόνια, κατά την οποία αποκαλύφθηκε όλο το φυσικό κάλλος της καλντέρας που σήμερα ο επισκέπτης θαυμάζει, το ηφαίστειο βρίσκεται στη διαδικασία αναδόμησής του. Οι διαδοχικές ηφαιστειακές εκρήξεις που καταγράφονται από το 197 π.Χ. ως σήμερα έχουν αποτέλεσμα τη δημιουργία νησίδων (Παλαιάς και Νέας Καμένης) με απώτερο στόχο, κατά τη διάρκεια του γεωλογικού χρόνου, τη δημιουργία ενός κώνου όπως εκείνοι της Αίτνας και του Βεζούβιου στην Ιταλία. Κατά συνέπεια, αν υπάρξει στη παρούσα φάση κάποια επαναδραστηριοποίηση του ηφαιστείου, δεν πιστεύω ότι θα είναι καταστροφική», λέει στο «Βήμα» ο αναπληρωτής καθηγητής Σεισμολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Π. Παπαδημητρίου. Και προσθέτει: «Αλλωστε για το θέμα αυτό δεν έχουμε παρά να διδαχθούμε από τις ηφαιστειακές εκρήξεις που έγιναν στο πρόσφατο παρελθόν. Παρακολουθούμε το φαινόμενο αυτό και πρέπει να είμαστε οργανωμένοι και όχι φοβισμένοι. Με άλλα λόγια, εφόσον το ηφαίστειο ενεργοποιηθεί, κάτι το οποίο δεν είναι βέβαιο στην παρούσα φάση, θεωρώ ότι υπό ορισμένες προϋποθέσεις μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης επιστημόνων – και όχι μόνο».

 

Η Γη τρέμει, αλλά…

 

Δεν έρχεται πάντα η καταστροφή με την αύξηση της σεισμικής δραστηριότητας σε έναν τόπο. Από τις αρχές του 2011 οι σεισμολόγοι παρατήρησαν στην περιοχή της Σαντορίνης μικροσεισμική δραστηριότητα που συνεχίζεται ως και σήμερα. Οι σεισμοί αυτοί, παρά το γεγονός ότι στην πλειονότητά τους έχουν μικρό μέγεθος (Μ

 

 

 Αναδημοσιευσα Απο Βημα